Двогрбите и едногрбите камили можат да ги издржат долгите ладни зими и жешките лета на пустината Гоби во Централна Азија, топлината на пустините од северна Африка и Арабија. Сигурно некогаш сте се запрашале како камилите преживуваат во пустината во топло време, без вода или со малку вода?
Камилите за прв пат се појавиле во пустините во југозападна Северна Америка. Во текот на милиони години еволуција, тие станале вистински господари на опстанокот во сушните подрачја.
Но, водата е неопходна за сите живи суштества на Земјата и камилите не можат да преживеат без неа. Крвта содржи 91% вода. Ако загубата на вода од потење и мокрење не се компензира, крвта ќе се згусне.
Наместо да тече низ крвните садови, се движи како сируп. Ова е опасно затоа што телото се лади со брзиот проток на крв. Поточно, при претворање на храната во енергија се создава топлина во организмот.
Овие реакции, што се одвиваат длабоко во телото, ја загреваат крвта и ја префрлаат топлината на површината со проток кон кожата и се разлеваат над неа. Кожата на телото зрачи топлина во воздухот и телото се лади. Но, дехидрираната крв, густа како мед, не може да стигне до кожата доволно брзо. Топлината се акумулира и може да дојде до смрт.
Дури и кога воопшто не е топлина, луѓето без вода можат да преживеат само неколку дена. Сепак, камилите можат да преживеат дури седумнаесет дена помеѓу два оброка.
Повеќето луѓе мислат дека грбот на камилата ѝ служи за да се чува вода и малку да протекува во крвотокот, но тоа не е точно. Грбите се всушност полни со маснотии. Камилите ги користат своите грби, како и целото тело, во единствена стратегија за живеење во суви области.
Прво, температурата на телото на камилата се менува со температурата на воздухот. Се спушта на околу 34 степени ноќе, а потоа се искачува на 41 степени во текот на денот (кога температурите во Сахара можат да достигнат 58°C).
Бидејќи разликата помеѓу телесната температура и надворешната температура е намалена, воздухот го загрева телото на камилата побавно отколку што би било кога било постудено.
Второ, кога е жешко, метаболизмот на камилата работи побавно и произведува помалку топлина.
Трето, камилата всушност може да донесе одредена количина вода од бубрезите до еден од нејзините четири стомаци, а потоа во крвта наместо да го изгуби сето тоа со мокрење. Конечно, грбот ѝ служ на камилата како заштитно ќебе.
Овој куп маснотии се пече во летното сонце, ја апсорбира и задржува топлината и го успорува нејзиното спуштање до внатрешните органи на камилата. Топлината што се создава во телото брзо се испушта во воздухот од вртенестите нозе на камилата.
Камилите можат да изгубат 20 до 40 кг вода на секои 100 кг телесна тежина без да се разболат (водата не се губи од крв, туку претежно од други ткива).
Сепак, камилите не уживаат во овој животен стил на кој било начин.
Жедна камила, која преживеала со денови од сопствената, рециклирана вода, може да проголта 100 литри вода за пет минути.
