Кивањето е автоматски рефлекс кој често не изненадува со својата сила и зачестеност. Откако ќе започне, речиси е невозможно да се запре – а не е ни здраво.
Овие моќни налети на воздух можат да патуваат со брзина над 150 km/h, а интересно е што луѓето не киваат додека спијат бидејќи нервите одговорни за рефлексот мируваат.
Има многу предизвикувачи за кивање, тие се различни и понекогаш невообичаени, како што е ненадејна силна светлина (иритацијата на нервните завршетоци во лицето може да испрати сигнали до носниот нерв, што резултира со кивање).
Во нашите краишта, по кивањето, обично возвраќаме со фразата „На здравје“.
Едно популарно верување сугерира дека традицијата датира од бубонската чума во Рим, за време на која кивањето било симптом на болеста. Папата Григориј Први, наводно, ги охрабрувал луѓето да кажат „На здравје“ како молитва за заштита од болести.
Во други култури, постои верување дека кивањето може да ги „ослободи злите духови“, што поттикнало благослови и молитви за здравје како заштитна мерка.
На интернет можете да најдете дека во антички Рим фразите како „Јупитер те чува“ биле вообичаени, додека Грците ѝ посакувале „долг живот“ на личноста која кива.
Едно од најинтригантните објаснувања е вкоренето во древното верување, низ културите и цивилизациите, дека човечката душа престојува во главата – центарот на нашето битие и мисла. Навидум безопасниот телесен рефлекс би можел да ја „избрка душата од телото“!
Затоа, се верува, се појавил обичајот некому да се посакува добро по кивањето, како еден вид заштита или „штит од невидлива опасност“.