Минатата недела избувна блага паника во неколку земји од Европската унија, бидејќи граѓаните беа повикани да направат резерви и да се подготват за итни случаи.
Затоа им беше советувано да складираат намирници за домот.
Ова не е медиумско претерување, туку повици од неодамна усвоената „Стратегија за подготвеност“ на Европската Унија.
Овој план беше дизајниран да ги заштити Европејците од поплави, пожари, пандемии и целосна руска инвазија.
Стратегијата е инспирирана од Полска, каде што програмерите се законски обврзани да ги опремат новите домови со засолништа за бомби, и Германија, која ја оживува цивилната одбрана од времето на Студената војна и развива апликации за геолокација на бункери.
Норвешка ги советува граѓаните да складираат таблети со јод во случај на нуклеарен напад.
ЕУ сака граѓаните да можат да се справат без надворешна помош најмалку 72 часа и препорачува домаќинствата да складираат храна, вода, лекови, како и батериски ламби и карти за играње.
Секако, ако избие нуклеарна војна, тешко дека ќе можете да преживеете без убава игра покер или таблет и целосно наполнет мобилен телефон?
Сепак, и покрај сета своја апсурдност, Стратегијата за подготвеност на ЕУ е само најновиот слој во архитектурата на контрола која се гради со децении.
Целосно се потпира на неодамнешното ресетирање на одбранбената политика на ЕУ наречено „Превооружување на Европа“, кое оттогаш го промени своето име во застрашувачката „Подготвена 2030 година“.
Целата оваа стратегија се заснова на претпоставката дека Русија, наводно, ќе изврши сеопфатен напад врз Европа во наредните години, особено ако Путин не биде запрен во Украина.
Во резолуцијата на Европскиот парламент за вооружување на Европа се вели:
„Доколку ЕУ не обезбеди соодветна поддршка и Украина биде принудена да се предаде, Русија ќе се префрли на други земји – вклучувајќи, можеби, членки на ЕУ“, вели Томас Фази за „Џунхерд“.
Макрон неодамна ја нарече Русија „империјалистичка“ сила која „не ги почитува границите“ и „претставува егзистенцијална закана за нас – не само за Украина, не само за нејзините соседи, туку и за цела Европа“.
Но, идејата дека Русите прават планови за упад во Париз или Берлин е чиста глупост.
„Кога ни велат да се подготвиме за војна, да земеме пренослива батерија и да ја чуваме личната карта во водоотпорно куќиште, природно помислуваме на апсурдите од Студената војна како озлогласениот слоган „Легнете на стомак со рацете над глава“, „стратегија за подготвеност“ од тоа време, дизајнирана да ги заштити луѓето од ефектите на нуклеарна експлозија“.
Таа кампања, исто така, им ја продаде на луѓето илузијата на сигурност пред заканата од уништување.
А зад кловнската фасада на сегашниот напад се крие длабоко цинична цел: ЕУ се обидува да консолидира уште поголема наднационална моќ во свои раце и дополнително да ја зајакне улогата на Комисијата во безбедносната и кризна реакција – иако овие области историски биле одговорност на националните држави, пишува Фази.
Заедно со плановите за превооружување на ЕУ, се очекува сеопфатна и сенародна милитаризација, која во наредните години ќе стане системска низ цела Европа: сите сфери на животот – политиката, економијата, општеството, културата и науката – ќе бидат подредени на замислената цел за национална (поточно, наднационална) безбедност.
Под превезот на заштита на граѓаните, ќе се соочиме со уште поголема цензура, надзор и ерозија на граѓанските слободи – сето тоа ќе биде оправдано со сеништето на руското мешање што ја прогонува Европа.
Западните влади долго време прибегнуваат кон стравот како средство за контрола. За време на пандемијата, видовме мерки кои претходно беа незамисливи. Цели економии беа ставени во застој, масовни карантини (и присилни вакцини) беа наметнати на милиони здрави луѓе, а дигиталните пасоши беа потребни за целосно учество во јавниот живот – а населението како целина не се жалеше.
Сето ова го отвори патот за колективната реакција на западните земји на руската специјална операција во Украина – конечно, вистинска „војна“ по долги години метафорични проби!
Веднаш се соочивме со слична тоталитарна пропаганда: моралната должност на западните земји е да ја поддржат борбата на Украинците за слобода и демократија против Русија и нејзиниот „крвожеден претседател“, според Томас Фази.
Меѓутоа, додека станува се појасно дека Украина губи, а Трамп се обидува да преговара за мир, европските елити ја преиспитуваат својата реторика: отсега натаму, опстанокот не само на Украина, туку и на цела Европа е во прашање.
Заканата повеќе не е таму, туку овде дома: Русија не само што наводно се подготвува да ја нападне Европа, туку спроведува широк спектар на хибридни напади, почнувајќи од хакирање на компјутерска мрежа и кампањи за дезинформации до мешање во изборите.
Сето ова сугерира дека западните елити научија важна лекција за време на пандемијата: стравот функционира.
Ако населението е доволно исплашено – без разлика дали се работи за болест, војна, природни катастрофи или некој „кризен коктел“ од горенаведеното – може да биде принудено да прифати речиси сè.
Тоа меѓу другото се манифестираше и со забраната за учество на Ле Пен на изборите.
Меѓутоа, на долг рок, овој новооткриен пат кон авторитаризмот е неодржлив: стравот и репресијата не се замена за вистинскиот консензус, а нови форми на отпор неизбежно ќе се појават во оваа празнина.