Живеел во џунлга 41 година: Јадел змии и гуштери, а неодамна дознал дека постојат жени! (ВИДЕО)

Сподели со своите пријатели

Хо Ван Ланг (49) пораснал со неговиот татко во џунгла, а пред само осум години тие биле спасени од изолиран живот и се засолниле во една виетнамска населба каде се сега.

Loading...

Таткото Хо Ван Тан ја напуштил цивилизацијата заедно со Ланг и неговиот втор син, откако неговата сопруга и двете деца загинале во експлозија на бомба за време на војната во Виетнам во 1972 година.

Тан се плашел од животот меѓу луѓето затоа што не верувал дека војната е завршена, па дури и денес вели дека се надева дека ќе се врати во џунглата.

Од рана возраст, Ланг ги поминал деновите меѓу растенијата и животните, во областа на провинцијата Куанг Нгаи.

 

Со текот на годините, тој станал вешт во лов на плен – јадејќи змии, гуштери, жаби, мајмуни, овошје и мед.

Она што најмногу ги шокираше медиумите во приказната за овој вистински Тарзан е фактот дека до неодамна не знаел дека постојат жени!

Loading...

Како што вели, неговиот татко никогаш не му објаснил дека има два пола, па затоа видел некого за прв пат кога пристигнал во мала населба. Досега видел само пет лица, но секогаш би избегал и ќе се скрие од нив затоа што не го познавал „човекот“ како еден вид живо суштество.

Недостатокот на социјални вештини е една од најголемите пречки со кои Ланг се бори дури осум години по доаѓањето во цивилизацијата. Иако сега знае дека има мажи и жени, тој сепак не ја разбира главната разлика меѓу половите.

 

Неговиот брат го опиша како бебе заробено во машко тело затоа што не го разбира концептот на живеење во нормален свет.

„Тој не знае за разлика помеѓу добро и лошо однесување, тој не знае ништо за животот. Тој израснал во дивината. Тој сè уште не ја разбира разликата помеѓу маж и жена и нема сексуална потреба. Тој никогаш не ја имал, тој не знае за тоа “, рекол братот.

Како и да е, како што пренесува УНИЛАД, Ланг досега се прилагодувал на животот меѓу луѓето и секој ден учел по нешто ново.

 

Loading...

Leave a Reply