Научниците од Универзитетот во Флорида со финансиска помош на НАСА го реализираа историскиот потфат, одгледувајќи за првпат растенија на почва со потекло од Месечината.
Иако претходно експериментирале со одгледување растенија со примероци од почва кои ја имитираат Месечината, НАСА им обезбедила 12 грама вистинска почва од Месечината собрана за време на трите мисии Аполо.
За експериментот тие користеле арабидопсис, попозната како „глувшко уво“, мало цветно растение кое расте во Африка и Евроазија. Арабидопсис е познат по својата ригидност, а веќе е истражен целиот негов геном, кои беа главните причини за изборот на тоа конкретно растение.
„Пресреќни сме!
Имаа на располагање по еден грам месечева почва по мала тегла, додавајќи некои хранливи материи, вода и семе од арабидопсис.
По само три дена, растенијата никнаа, а беа споредени со растенија одгледувани во контролирана почва земена од вулканска прашина, која по структура и состав најмногу потсетува на Мјечечево.
– Сè никна. Не можам да ви кажам колку бевме среќни! – изјави Ана-Лиза Пол, член на истражувачкиот тим и професор по хортикултурни науки на Универзитетот во Флорида, пренесува Universal-sci.com.
Растенија од „Месечина“ се помалку отпорни од копнените
Сепак, по шест дена разликата беше забележлива бидејќи растенијата одгледувани во лунарната почва беа помалку крути во споредба со контролираната вулканска почва. Резултатите покажале дека растенијата „Месечина“ растеле побавно и имале закржлавени корени и лисја, а некои имале безбојна пигментација.
Разликите меѓу растенијата одгледувани во лунарната почва може да се објаснат со тоа што НАСА не ги земала примероците од почвата од истите делови на Месечината, па растенијата во т.н. зрелата почва на Месечината покажала најмногу знаци на стрес, што може да се должи на фактот дека таквата почва е најмногу изложена на космичко зрачење.
Голема вест за иднината на вселенските мисии
Растенијата што се одгледуваат на помалку „зрела“ почва затоа биле нешто потрајни. Професорот Пол вели дека растенијата морале да ги користат нивните генетски одбранбени механизми за да ги ублажат металите, солите или оксидативниот стрес на кои биле изложени, што е потврда дека времето кога растеле растенијата во лунарната почва се манифестирало како стресно.
Без разлика, доказот дека растенијата можат да растат на вонземска почва е голем чекор во многу правци, па затоа научниците се крајно оптимисти и ентузијасти. Најочигледните секако се дека, доколку е можно да се одгледуваат растенија на самата Месечина, тие би можеле да се користат како складишта за храна за астронаутите, но и да произведуваат кислород, па Месечината би им послужила како станица за подолги мисии во вселената.