106-годишната Ерменка седи пред куќата и ја чува со пушка во селото Дег, близу градот Горис на југот на Ерменија. Вооружените конфликти се случија во и околу блискиот Нагорно Карабах, територија во Азербејџан на која има право и Ерменија. Војната во Нагорно Карабах расели стотици илјади луѓе од своите домови.
Ова е жилава стара ерменска. На околу 10-годишна возраст, таа веројатно ги преживеа масакрите во Хамидијан во 1894-1896 година. Потоа, околу 30-годишна возраст, нејзините луѓе претрпеле втор круг масакри во Ерменија од страна на османлиската влада (1915-1923). Само неколку години подоцна, Турците ја нападнале Ерменија и војната завршила со интеграција на Ерменија во секогаш толку пријатниот Советски сојуз. Кога завршил тој период, а старата дама била подготвена да умре по долг живот полн со проблеми и насилство, Ерменија се вклучила во многу крвава војна со соседот Азербејџан.
Во дваесеттите години од минатиот век, советската влада го формирала автономниот регион Нагорно-Карабах – во кој 95 проценти од населението е етнички ерменско – во рамките на Азербејџан. Под болшевичко владеење, борбите меѓу двете земји биле под контрола, но како што Советскиот сојуз почнал да опаѓа, така се смалувало и врз Ерменија и Азербејџан. Во 1988 година, законодавното тело на Нагорно Карабах донело резолуција за пристапување кон Ерменија, и покрај правната позиција на регионот во рамките на границите на Азербејџан.
Бидејќи Советскиот Сојуз се распаднал во 1991 година, автономниот регион официјално прогласил независност. Избувнала војна меѓу регионот меѓу Ерменија и Азербејџан, оставајќи околу 30 000 жртви и стотици илјади бегалци. До 1993 година, Ерменија го контролирала Нагорно-Карабах и окупирала 20 проценти од околната азербејџанска територија. 1994 година Русија посредувала за прекин на огнот кој оттогаш останува на сила. Како резултат на конфликтот, околу 230.000 Ерменци од Азербејџан и 800.000 Азербејџанци од Ерменија и Карабах беа раселени.
Пушката што ја носела старата ерменска дама не е АК-47 или АК-74, туку АКМ.