Во надворешната политика на американскиот претседател Доналд Трамп, Израел долго време изгледаше како исклучок – земја која добива поддршка дури и кога нејзините политики не се во согласност со американските интереси или преференциите на претседателот и неговата политика „Америка на прво место“.
Но, има сè повеќе знаци дека ова би можело да се промени, анализира „Форин полиси“.
Израел има бројни поддржувачи во внатрешниот круг на Трамп, вклучувајќи го државниот секретар на САД, Марко Рубио, пратеникот за Блискиот Исток, Стив Виткоф, и амбасадорот во Израел, Мајк Хакаби. Израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху успешно му ласка на Трамп со години – од именување населби по него до јавно фалење на неговите одлуки.
Тој има поддршка и во републиканскиот Конгрес и во медиумите пријателски настроени кон Трамп, како што се „Фокс њуз“ и „Њузмакс“.
Таа комбинација го убеди Трамп да се придружи на обидот на Израел да ја уништи нуклеарната програма на Иран ова лето.
Ризик од пресврт
Но, Трамп е познат по ненадејните пресврти.
Блиските сојузници како Канада, Германија или Велика Британија веќе беа цел на неговите критики.
По години пофалби и потценувачки став кон Москва и Владимир Путин, тој сега отворено го напаѓа и бара Украина да ја врати целата своја територија.
Разликите меѓу американската и израелската политика на Блискиот Исток се веќе видливи.
Вашингтон склучи посебен договор со Хутите во Јемен и покрај нивните напади врз Израел, додека во Сирија Трамп се зближи со претседателот Ахмед ал-Шарија, кого Израел продолжува да го напаѓа.
Газа е потенцијално најголемото жариште. Трамп сака договор со кој Хамас ќе ги ослободи заложниците, додека Нетанјаху инсистира на целосно уништување на Хамас – цел што е тешко да се постигне.
Трамп во четвртокот изјави дека нема да дозволи израелска анексија на Западниот Брег и објави план на САД за Газа што вклучува чекори кон палестинска државност.
Трамп бара победници
Трамп ги сака победниците, и додека нападите на Израел врз Иран ја зајакнаа неговата поддршка, долготрајната војна во Газа што произведува хуманитарна катастрофа би можела да има спротивен ефект.
Според американските медиуми, тој бил бесен на Нетанјаху поради неодамнешниот израелски напад врз Катар, сојузник каде што се стационирани американски војници.
Трамп не се двоумеше да го покаже својот личен гнев кон израелскиот премиер – откако Нетанјаху му честиташе на Џо Бајден за неговата победа во 2020 година, Трамп го обвини за нелојалност и го проколна во едно интервју.
И додека републиканскиот естаблишмент останува силно произраелски, во рамките на движењето MAGA на Трамп, ставовите се поподелени.
Конгресменката Марџори Тејлор Грин ги нарече дејствијата на Израел во Газа „геноцид“, а конзервативниот коментатор Такер Карлсон предложи САД „да го остават Израел да се бори сам“.
И намалената поддршка е сериозен удар за Израел
Поддршката за Израел секако се намалува кај помладите Американци – помалку од 10 проценти од оние под 34 години имаат позитивен став за Нетанјаху и политиката на Израел во Газа.
Аналитичарите веруваат дека „вртењето на грбот“ од страна на Трамп би значело намалена поддршка, јавна критика и трансакциски преговори, наместо целосен распад.
Останува малку веројатно дека САД ќе ја прекинат соработката во разузнавањето или продажбата на оружје на Израел.
Нетанјаху тврди дека Израел би сакал да остане изолиран отколку да се согласи на безбедносни отстапки.
Сепак, самата можност Вашингтон да ја ослабне поддршката за својот најблизок сојузник на Блискиот Исток би била сериозен удар за израелската дипломатија и безбедност.
Во регион каде што кредибилитетот е клучна валута, заканата од делумно повлекување на САД би можела да го чини Израел колку и самиот крај на поддршката.