Во близина на Бремен, на брегот на реката Везер, се наоѓа еден од најголемите воени проекти на нацистичка Германија.
Тоа е бункер што се смета за најголем во Европа, каде Хитлер работел на тајно оружје – иновативни подморници со кои сакал да го „освои светот“.
Бункерот (Валентин) во Бремен-Фарге некогаш бил еден од најголемите воени проекти во нацистичка Германија.
Од 1943 до 1945 година, илјадници работници од цела Европа работеле на градилиштето во бункерот, но не доброволно.
Бидејќи сојузничките воздухопловни сили биле супериорни во однос на поголемиот дел од германската територија во тоа време, изградбата на подморници во голем дел од бродоградилиштето била невозможна мисија.
Во Валентино, подморниците требало да бидат изградени со посебен вид технологија, зад sидови и тавани со дебелина од 4,5 метри.
Нацистичките лидери се надевале дека ќе го сменат текот на војната за нив, со пробивање на сојузничките правци преку Атлантикот, па затоа не е изненадувачки што во тој момент проектот на вљубените стана приоритет.
За само дваесет месеци, бил изграден бункер каде што работеле робовите, во 12-часовни смени, без одмор.
Околу две илјади од нив починале поради исцрпеност предизвикана од напорна работа и нехумани услови.
Денес се познати имињата на само 1.144 жртви, а идентитетот на другите жртви сѐ уште не е откриен.
Незавршениот дел од бункерот бил уништен од Британците кон крајот на март 1945 година, а кратко потоа изградбата била запрена.
Во бункерот Валентин никогаш не била изградена подморница.
По војната, сојузниците го користеле бункерот како цел за испрашување бомби.
Подоцна, плановите за уривање пропаднале и Валентин станало игралиште за локалните деца.
Кон крајот на 1950-тите, германската армија го користеше како полигон за обука, а потоа служеше на морнарицата како складиште.
Денес, Валентин е меморијален центар каде што се одржуваат изложби, потсетувајќи на жртвите од војната и залудното страдање на работниците.
