Дмитриј Песков е портпарол на Владимир Путин од 2008 година. Во тоа својство, тој одигра клучна улога во кампањите за пропаганда и дезинформација за прикривање на врските на Кремљ со труењето со полониум во 2006 година од страна на поранешниот руски разузнавач Александар Литвиненко и неговата ќерка Јулија и во 2020 година, труење на новиот руски опозициски лидер Алексеј Навални.
Во сите овие случаи, официјални и независни извори ги разоткрија дезинформациите на Москва и ја утврдија директната одговорност на Кремљ.
Служувањето на Путин беше профитабилно за Песков, и покрај тоа што беше државен службеник во текот на неговата кариера, тој и неговото семејство сега се мултимилионери, според Стејт департментот.
Пред Путин да ја започне својата неиспровоцирана и брутална војна против Украина, Песков постојано негираше дека Русија имала намера да го нападне својот сосед. Тој лажно тврдеше дека Русија не претставува закана за Украина, дека Русија никогаш не нападнала ниту една друга нација и дека Русија ќе биде „последната земја во Европа“ која размислува за започнување војна.
Обидувајќи се да ги дискредитира извештаите на западните медиуми кои ги разоткрија подготовките на Кремљ за инвазија, Песков ги нарече „провокации“, „неоснована ескалација на тензиите“, „западна хистерија“, „неодговорни лажговци“ и „манично информативно лудило“.
Војната на Русија во Украина ги потврди медиумските извештаи и го поткопа кредибилитетот на Песков.
Како што руските воени сили се повлекуваат од делови на Украина и се распоредуваат на други места, светот дознава за злосторствата на руските сили низ целата земја.
Хјуман рајтс воч и други независни извори документираа многу случаи на итни егзекуции, масовни силувања и грабежи на цивилен имот, заклучувајќи дека руските воени сили извршиле воени злосторства.
Во Буча и во многу други предградија на Киев се појавија експлицитни докази за широко распространети убиства и тортура врз цивили, при што некои беа застрелани од непосредна близина, а други со врзани раце или запалено месо.
И покрај овие јасни, фактички и непобитни извештаи, Песков беше еден од клучните спроведувачи на стандардниот прирачник за дезинформации на Кремљ за негирање, лаги и заматување.
Кремљ реагираше со огорченост по доказите дека неговите сили извршиле воени злосторства во Буча со тоа што прво негираше каква било вмешаност во масакрот, а потоа пропагираше неколку лажни наративи за да се скрие вистината.
Повторувајќи ја дезинформацијата на руското Министерство за одбрана дека „ниту еден локален жител не претрпел никакви насилни дејствија“ под руска окупација, Песков тврди дека „календарскиот редослед на настани не сведочи за поддршка на овие наводи“.
Тој рече дека наводите се „неосновани“, опишувајќи го откривањето на масакрите како „добро изведено трагично шоу“ и „фалсификат за обид да се оцрни руската армија“.
Дури и откако Њујорк Тајмс и Ројтерс независно потврдија дека цивилите во Буча биле убиени кога руските сили го контролирале градот, врз основа на преглед на видео и сателитски снимки, Песков инсистирал дека убиствата биле „резултат на наместено фалсификување“.
На 5 април, Њујорк Тајмс објави видео снимено на почетокот на март, на кое се гледа како руски оклопни возила испукале неколку куршуми од висок калибар кон велосипедист во Буча. Независни аналитичари и други медиуми открија и руски дезинформации за злосторствата во Буча.
Соединетите Американски Држави воведоа санкции за Песков на 3 март. Австралија, Канада и Европската унија (ЕУ) исто така го санкционираа Песков.
На 11 март американското Министерство за финансии санкционираше и тројца членови на потесното семејство на Песков, кои водат луксузен начин на живот кој не е во согласност со платата на државниот службеник на Песков, а веројатно уживаат во луксуз благодарение на незаконски стекнатите профити од врските на Песков со Путин.
Според Министерството за финансии, членовите на семејството Песков имаат империја на недвижнини вредна повеќе од 10 милиони долари, бројни луксузни возила и редовно патуваат со приватни авиони и јахти.
Додека некои велат дека никогаш не вреди да се лаже, во случајот на Песков се чини дека вреди.