Денес, Самуел Литл е 80-годишник кој не може да оди, на прв поглед никој не би рекол дека изгледа опасно. Сепак, тој е можеби најсмртоносниот убиец во историјата на САД.
Во 2019 година, Бернис Тели, 35-годишна магационерка од Мемфис, на локалните вести видела цртеж на позната личност. Темен тен, големи кафени очи, виткана коса …
– Тоа е мајка ми! – извикала жената која не знаела за мир од својата петта година, кога нејзината мајка Зина Џонс исчезнала без трага.
Слушнала секакви приказни: дека побегнала со возач на камион, дека побегнала затоа што се задолжила. Дека нејзиниот сопруг (таткото на Бернис) ја претепал до смрт и ја закопал во дворот … И тогаш минатата година, со таа судбоносна вест, открила уште една – дека човекот по име Самуел Литл може да биде одговорен за исчезнувањето на нејзината мајка.
Литл сакал рутина. Кога не бил зад решетки, тој талкал низ Америка, завршувал во некој град, ограбувал продавница таму, земал соба во мотел и потоа наоѓал жена што ја убивал. Бирал внимателно: секогаш оние од маргините на општеството, честопати заборавени за живот, проститутки, наркомани или алкохолни зависници, оние за кои малкумина се грижеле. Тој практикувал да ги задави. Така живеел 35 години.
As a child, Samuel Little spent time reading detective magazines. He used what he learned to get away with murder later in life. Part two of our #SamuelLittle special starts now. #6NightsOfSerialKillers pic.twitter.com/xoxF6EHjZk
— Investigation Discovery (@DiscoveryID) September 2, 2020
Литл, кој исто така се претставувал како Самуел Мекдауел, започнал да соработува со властите дури во мај 2018 година, откако го поврзаа со убиства на три жени. Подоцна признал дека убил 90 други низ цела Америка. Во моментов тој се смета за најголемиот сериски убиец што некогаш постоел во САД.
Монструми од овој тип честопати претеруваат со обемот на своите постапки, но ФБИ не се сомнева дека Литл, сега 80-годишник во инвалидска количка и има интерес за сликање, ја кажува вистината. Имено, тој се сеќава на неверојатни детали за некои од неговите жртви – накит, дизајни на фустани, последниот оброк, нозете извадени од плиток гроб … Се сеќава и на нивните лица, до тој степен што може верно да ги наслика. Она со што тој има проблем се имиња. И датуми. Понекогаш преши по цели 10 години.
Значи, во 2018 година, ФБИ се нашле во прилично невообичаена ситуација. Тие го имале сторителот, но немале жртви. Ги немаат, сепак, дури и денес, барем не сите. Имено, бидејќи Литл ги признал убиствата и ги опишал своите жртви и околностите на нивната смрт, тие успеаја да идентификуваат 60. Другите, вклучително и Зина Џонс, мајка на Бернис Тели од почетокот на текстот, сè уште не биле дефинитивно поврзани со разговорливиот крволочен убиец кој издржува неколку доживотни затворски казни. За да постигне напредок, ФБИ минатата година создале веб-страница на која објавија видеа во кои Литл ги опишува своите жртви и нивните слики, повикувајќи секој што знае нешто да се јави.
„Вашингтон пост“ пишуваше за истата тема – и нејзината тажна и шокантна комплексност – во големата серија написи наречена „Индиферентна правда“. Тие се однесуваат на илјадници страници, документи и записи кои се добиени за увид, и сведочењата на десетици истражители, обвинители и семејствата на жртвите на Литл.
Материјалот што го собрале го отсликува поширокиот контекст на приказната: дека правосудниот систем им дозволил на крволочните да убиваат ранливи членови на општеството со децении, во време кога форензичарите сè уште не биле силни, без сериозни последици и уште пошокантно, самите власти честопати не ја сметале нивната смрт – често поради животниот стил или бојата на кожата – заслужува внимание, а камоли за детална истрага.
– Целиот случај ме лути. Имаше толку многу можности да се затвори засекогаш, но тоа никогаш не се случи – изјави поранешната детективка Мики Робертс од Калифорнија. Токму таа во 2011 година го доби ДНК материјалот што сугерираше дека истиот маж – Литл – е одговорен за убиството на три жени кон крајот на осумдесеттите години од минатиот век.
Тоа беа Керол Алфорд (41), Одри Нелсон (35) и Гваделупе Аподака (46). Во тоа време, Литл за чудо не одлежал една од бројните затворски казни изречени за време на неговиот живот. Го лоцирале во прифатилиште за бездомници и го уапсиле, па се фрлиле во решавање на неговата криминална загатка.
The #FBI asks the public to help identify some of the victims of Samuel Little, a prolific serial killer who confessed to 93 murders. If you have information linked to Little’s confessions, contact the FBI at 1-800-CALL-FBI (225-5324). https://t.co/RxXnJAIK2l
— FBI (@FBI) October 7, 2019
Литл на крајот ја отворил душата на еден од истражителите, специјализирани за добивање признание за нерешени случаи. Џим Холанд играл карти што го заинтригирало Литл.
– Никој не го знае вашето име. Мислам дека вие сте веројатно една од најинтересните луѓе во историјата на нашата земја – тој му ласкаше според пишувањето на „Вашингтон пост“, кој имал увид во снимањето на нивниот разговор. И да, тие ќе го префрлат во ќелија слична на хотел, со ТВ и храна од Мекдоналдс. Можеби има и студио каде ќе може да слика, и што е најважно, нема да добие смртна казна за злосторствата за кои признава.
Тоа беше нешто што Литл очигледно не можеше да го одбие, и штом еднаш зборуваше не можеше да запре. Прво им рече дека ја убил уште во 1970 година, жената што ја запознал во Мајами. Последната жртва Ненси ја докрајчил во 2005 година.
Како што рече, тој престанал да води детални записи по 84-тата жртва а ги убил, веројатно „можеби уште 10-20“. Наводно ги обожавал сите.
– Сакам да ги бакнувам и гушкам. И ги сакам – им рекол на истражителите кои во последните две години снимиле 700 часа разговори со Литл, во кои откриле детали за неговите жртви.
Најмалку 30 жени за кои Литл тврдел дека ги убил сè уште не се идентификувани – истражителите или не успеале да пронајдат убиство што одговара на описот на Литл, или жртвата не е идентификувана.
Во исто време, не е доволно да се каже дека нема време. Најмалку двајца мажи – еден бездомник и еден на ниво на ментален развој на осумгодишно дете, издржуваа казни за убиствата извршени од Литл, кои по грешка им беа припишани.
Тој завршил во затвор најмалку 34 пати. Понекогаш, исто така, тој едноставно бил ослободуван од обвиненија, или му била изречена помала казна, или бил ослободен порано, често затоа што никој не ги сметал неговите ранливи жртви за веродостојни. Тешко биле пронајдени сведоци или не можело да се смета дека ќе се појават на суд. Дури и да се појавеле, жирито честопати не верувало во нив. Во исто време, обвинителството би барало спогодба.
Му се судело во Сан Диего за напад на две жени во неговиот автомобил во два одделни случаи. И двете сведочеле против него, но и двете биле проститутки, па тој се бранел „дека неговото единствено дело е што претепал жена во расправија за трансакција поврзана со меѓусебно доброволно сексуално дело“. По 18 месеци, тој бил ослободен од затвор.
Десет години порано, во 1976 година, тој бил уапсен од полицијата во Сент Луис под слични околности. Нешто пред пладне на 11 септември, 22-годишна црнка, гола, со модринки и претепана, тропала на вратата на една од тамошните куќи. Таа на полицијата им рекла дека ја зграпчил додека се враќала од појадокот, и ја завиткал со црна жица околу вратот и ја присилил да влезе во кола. Тој ја претепал во бесознание, а кога се освестила, ја присилил на орален секс и ја силувал. Таа побегнала кога тој заспал. За неколку минути, полицијата го лоцирала автомобилот на самото место кое таа го посочила и го нашле како спие на задното седиште. Тој негирал дека ја силувал. Тој се бранел така што и дал 20 долари за секс и хероин и се правдал дека се налутил кога таа предложила нешто во врска со сексот и дека тој „само ја претепал“. Во автомобилот нашле облека и црна жица. Тој бил уапсен и обвинет за силување и содомија, но не добил сериозна казна. Таа се согласила да сведочи, но обвинителството се плашело дека поротата нема да и верува, бидејќи таа била зависник од дрога. Покрај тоа, самата полиција тврдела дека таа е проститутка. Обвинителството на крајот донело одлука за спогодба. Тој добил 90 дена затвор и парична казна од 100 долари и веќе бил надвор за Божиќ. Во тој момент, подоцна признал,дека тој веќе убил најмалку 12 жени.
Шест години подоцна, во Мисисипи, било пронајдено голо тело на 22-годишна проститутка. Нејзината колешка им рекла на истражителите дека ја предупредила жртвата да се држи настрана од возило затоа што човекот што го управувал (Литл) им рекол за другите проститутки со кои соработувал „дека тие се тип што сакаат да дерат човек и дека ќе ги убие ако добие шанса “. За жал, 22-годишната девојка не ја слушала.
Откако го откриле нејзиното тело, полицијата го запрела возилото. На него билеЛитл и неговата долгогодишна партнерка за кражба, 27-годишната Аурелија Џин Форси (која починала во 1987 година). Двајцата биле неразделни многу години, а понекогаш ангажирале и асистенти. Еден од нив им рекол на истражителите дека Литл, откако ќе се смести во мотел, ќе оди „на лов на жени“. Се враќал доцна или следното утро.
Во основа, додека го истражувале случајот со мртвата 22-годишна девојка, полицијата разговарала со две нејзини колешки кои рекле дека човек како Литл се обидел да ги задави. Тие му предадоа сè на судот, но случајот бил отфрлен.
– Во тоа време во Мисисипи, ако бевте црнка или проститутка, таквите злосторства не се третирале како кривични дела – признава еден од истражителите. Денес е познато дека повеќето жртви на Литл, од кои 68, биле афро-американки. Овие два примера во никој случај не биле единствените.
Investigators discovered that Samuel Little likes to sketch. Ranger Holland gave him art supplies, and Little has drawn some of the 93 people he has confessed to murdering. The sketches helped identify some of his victims. https://t.co/UR9BkbgAx5 pic.twitter.com/BSlQaZ4MFU
— 60 Minutes (@60Minutes) October 6, 2019
Литл, згора на тоа, самиот се пофалил на истражителите дека избегнувал жртви за кои веднаш ќе биде јасно дека ги нема.
– Нема да одам во белото маало и да изберам мала тинејџерка – им рекол тој во догледно време.
Тешко е да се избројат сите пропусти и лоши проценки што биле направени во неговиот случај. Во 1977 година, една млада жена била пронајдена во Илиноис, целосно гола. Носела само накит. Полицијата поради некоја причина заклучила дека таа починала кога ја погодил гром. Голото тело на 26-годишната Јоланда Џонс било пронајдено во 1994 година во празна куќа. Под неа полицијата открила цевка. Набрзина заклучиле дека се предозирала.
И таа била само една, како што Литл ги опиша своите жртви, „сочни плодови што можеше да ги ужива без казна“.
„Понекогаш се враќав во истиот град и берев од грозјето“, им рекол тој на истражителите, кои стравувале дека никогаш нема да најдат некои од жртвите, „дека тие засекогаш ќе останат само портрети на списокот на ФБИ, насликани токму од нивниот убиец“.