Често се вели дека војните во иднината нема да ги добијат војниците на боиштата кои го држат прстот на чкрапалото, туку компјутерските експерти и хакерите кои го држат прстот на копчињата на глувчето.
Сајбер напади, пресретнување и прекинување на комуникацијата, саботажа на критична инфраструктура, преземање контрола над непријателските компјутерски системи се само некои од начините на кои хакерите во воени униформи можат да победат во војни дури и пред да биде истрелан првиот куршум или граната.
Но, британскиот генерал Патрик Сандерс на друг начин предупреди дека нивните непријатели можат да дејствуваат во сајбер просторот. Во некои случаи, рекол додека бил гостин на подкастот Скај Њуз, најважниот начин да се користи сајбер-просторот е да се влијае врз луѓето, а не да се саботира. На тој начин, рече тој, се уништуваат општествата.
Тој ги обвини Русите и Кинезите, кои за да ги обезбедат своите цели, започнале да користат активности кои не се поврзани со воена акција: Најопасното оружје не мора да испукува куршуми. Притоа, тој помислува на употреба на алатки и платформи дизајнирани да се поврзат како социјални мрежи за ширење теории на заговор, охрабрувајќи ја поделбата на општеството и уништувајќи ја одвнатре. Тој вели дека во некои земји ова речиси може да се опише како поттикнување граѓанска војна.
Како може државата да се бори против овој вид неконвенционален напад? Еден од начините на кој британската војска ги штити своите демократски процеси е со офанзивни сајбер напади врз непријателот, додека директорот на GCHK (британски центар за комуникација), Џереми Флеминг, рече дека тие се подготвени да нападнат и имаат алатки со кои можат да се хакираат непријателски телефони.
Иако досега, според Флеминг, тие не учествувале во сајбер напади врз други земји, тој го потврди своето учество во сајбер акции против ИД во Сирија и Ирак, во кои спречиле непријателска комуникација.