Иако неандерталците живееле во делови од Европа и Азија до пред околу 30.000 години, делови од нивната ДНК сè уште живеат кај современите луѓе.
Имено, генетските студии откриваат се повеќе врски меѓу современите луѓе и овие одамна изгубени роднини.
Последното во серијата открива како неандерталците и современите луѓе преминале пред приближно 47.000 години.
И тоа би можело да објасни зошто современите луѓе имаат и дел од неандерталската ДНК во себе.
Поточно, истражувањето открило дека неандерталската ДНК може да се најде во речиси секој дел од современиот човечки геном, освен во генот на хромозомот Y, кој е одговорен за развојот на машкиот ембрион.
Научниците се обидуваат да откријат што се случило во текот на тие неколку илјади години помеѓу вкрстувањето на хомо сапиенсот и неандерталците и изумирањето на вторите.
Некои од теориите се дека хомо сапиенсот се вкрстувал само со неандерталците, што би значело дека само Y-хромозомот на Хомо сапиенсот бил пренесен на новите генерации.
Друга теорија е дека популациите на неандерталците биле релативно мали, така што со вкрстување на штетни мутации се акумулирале кои на крајот би можеле да доведат до изумирање на хромозомот Y, односно раѓање на повеќе женски деца.
Научниците потсетуваат дека во текот на еволуцијата се покажало дека Y хромозомите со корисен ген брзо ги заменуваат другите Y хромозоми (кои немаат толку корисни гени) во популацијата.
Исто така, студиите покажале дека Y хромозомот кај луѓето генерално се деградира.
Ова може да доведе до фактот дека Y-хромозомот на еден вид (Homo sapiens) еволуирал и се приспособил да функционира во согласност со гените на неандерталците.
Но, засега, научниците сè уште развиваат теории и се обидуваат да дојдат до конкретни докази.
Проблемот е што човечката ДНК сè уште се развива, што значи дека со секоја генерација сме се подалеку од нашите неандерталци.