Вчерашниот протест не беше показател дека овој „тренд“ стивнува, како што предвидуваа некои, туку докажа дека нефлексибилноста на Емануел Макрон го разгорува незадоволството на улица и дека синдикатите се тврд орев.
Вчера го повикаа претседателот да престане со промените во пензискиот систем, да „паузира“ и да го стави законот во мирување, за да разговараат.
Властите одговорија со распоредување дополнителни полициски сили на улиците.
Протестите во Франција стануваат се поагресивни, а нивните актери во медиумите се претвораат во насилници и „екстремисти кои сакаат да ја запалат Франција“.
Полека се заборава овие луѓе што два месеци мирно излегуваа на улица незадоволни од покачувањето на старосната граница за пензионирање и што власта го „запали фитиљот“ кога го протурка законот со прескокнување на гласањето во парламентот.
Таа го спроведе она што го планираше заобиколувајќи го демократскиот процес, што ги налути демонстрантите.
Јавниот превоз и вчера беше во прекин, некои училишта и јавни служби беа затворени, а блокиран е и енергетскиот сектор.
Најмалку шест од седумте рафинерии се затворени или работат со намален капацитет.
Влијанието на штрајкот се чувствува во сите сектори и области од јавниот живот.
Сметот на париските улици продолжува да се трупа бидејќи луѓето кои се грижат за хигиената на градот се во континуиран штрајк.
На некои бензински пумпи нема гориво.
Министерот за внатрешни работи вчера предупреди на „многу сериозен ризик од насилство“, оправдувајќи го распоредувањето на најмалку 13.000 полицајци на улиците.
Тој ги нарече демонстрантите членови на „екстремистичка организација на екстремната левица“, посочувајќи дека некои од нив доаѓаат од странство за да ја уништат земјата.
„Доаѓаат да уништат, повредуваат и убиваат полицајци и жандарми. Нивните цели немаат врска со пензиските реформи. Сакаат да ги дестабилизираат нашите институции и да донесат крв и оган во Франција“, рече министерот.
Лесно може да се заклучи дека народот не се ни протестираше против реформите во пензискиот систем, туку дека доаѓаат некои вандали однадвор да му се закануваат и да им ја урнат државата.
Ваквиот тон ги премолчи обвинувањата на демонстрантите дека полицијата се обидува крајно жестоко да ги задуши протестите.
Нагласено е дека односите меѓу власта и синдикатите за кои се преговара со удирање на воените тапани се во ќорсокак.
Синдикатите се бесни на омразениот претседател и неговите реформи.
Тие го гледаат како претставник на глобалниот капиталистички систем кој ги штити интересите на големиот капитал, а не луѓе кои живеат од својот труд.
Не ги слуша и возвраќа дека ќе се справи со насилниците и дека нема да толерира хаос.
Нешто попомирувачки тон користи премиерката Елизабет Борн, која ги поканува претставниците на синдикатот да разговараат и ветува дека повеќе нема да го користи членот 49.3 кога станува збор за буџетските мерки.
Синдикатот CFDT, кој зазеде неочекувано тврд став против реформите, вели дека ќе ја прифати нејзината покана доколку е подготвена да направи голем чекор во однос на пензиите. Тоа значи, како што рече лидерот на левицата, Жан-Лук Меланшон, дека постои едноставен начин да се врати мирниот тон, а тоа е да се повлече законот.
Нема предавање, порачаа вчера синдикатите кога повикаа на генерален штрајк, тврдејќи дека протестите ќе прераснат во она што Французите го нарекуваат револуција.
На дневен ред не е само подигањето на работоспособната возраст од 62 на 64 години, туку и одбраната на сите социјални права за кои се бореле нивните предци. Аналитичарите се поделени во прогнозите.
Некои веруваат дека Макрон би можел да го одложи законот под притисок, додека други се убедени дека шефот на Елисејската палата нема да направи чекор назад и дека на крајот премиерот би можел да ја плати цената со оставка.