Американка за чудо преживеала пад од височина од над 4 километри откако ногата ѝ се заглавила во падобран.
Џордан Хетмејкер од Вирџинија Бич во САД го направила својот прв скок со падобран во 2015 година и веднаш се вљубила во скокањето со падобран.
35-годишната девојка подоцна одлучила да тренира за лиценца, која ќе и овозможи сама да скока со падобран, но на 14 ноември 2021 година, на нејзиниот шеснаесетти скок, нешто тргнало наопаку; навистина, таа имала среќа што не бил нејзиниот последен скок.
По околу десет секунди слободен пад, таа се оддалечила од авионот и го повлекла јажето за да го ослободи падобранот, но падобранот на пилотот – помалиот што излегувал пред главната капа на падобранот – ѝ беше завиткан околу нејзината нога.
Ногата потоа ѝ висела во воздух додека паѓала со брзина од 201 км на час, без ништо да ја успори, а додека очајно се обидувала да се ослободи, нејзиниот резервен падобран автоматски бил пуштен.
Тргањето за ослободување ја катапултирал главната крошна на падобранот од нејзината торба, а два надуени падобрани одлетале еден од друг туркајќи ја на земја уште побрзо.
– Сѐ се случи многу брзо. Немав размислување бидејќи се вртев па не знаев што се случува – се сеќава Џордан.
Таа удрила во земјата 20 секунди откако го повлекла јажето за ослободување и останала свесна цело време – иако можеби сакала да не се случило тоа.
„Најпрво се обидов да се турнам од земја, а кога не можев ништо да мрднам, првата мисла беше дека сум парализирана“, вели таа.
– Прво удрив со левата нога, а потоа отскокнав од задникот и слетав на лицето и така го скршив грбот. Тоа беше само исклучително болно трнење низ долниот дел на грбот и преку ногата – се присети таа.
Брза помош ја пренела во општата болница Сената Норфолк, каде ѝ било кажано дека скршила поголем дел од долниот дел од грбот, тибијата и скочниот зглоб и дека се здобила со повреда на ‘рбетниот столб.
Џордан морала да го помине поголемиот дел од месецот во болница, каде што лекарите и го декомпресирале ‘рбетниот мозок, пред таа да се подложи на операција на спинална фузија и да ги отстрани коскените фрагменти.
Таа имала и операција каде што лекарите морале да и ја „поправат“ скршената тибија и глуждот.
И покрај сето тоа, таа останала благодарна и позитивна.
„Бев многу благодарна што останав жива“, се сеќава таа.
Таа сега планира двонеделно планинарење до Монт Еверест и покрај тоа што сè уште страда од повреди на ‘рбетниот мозок.