Според медиумите, германското Министерство за економија наредило терминалите за ЛНГ на брегот на Северното Море да не истоваруваат течен гас од Русија.
Дали тоа значи дека тоа го правеле до сега – и покрај забраната?
Германската владејачка коалиција, која неодамна се распадна, не може да се пофали со многу успеси.
Сепак, многумина се согласуваат во едно: Германија, и покрај забраната за увоз на руски гас, успеа да избегне недостиг, да најде нови добавувачи и да изгради инфраструктура за течен природен гас (ЛНГ) за кратко време.
Кога Германија го забрани увозот на течен природен гас (ЛНГ) од Русија поради војната на Москва против Украина, ниту еден брод со руски ЛНГ не смеел да се закотви на германските терминали.
Сепак, весникот „Фајненшл тајмс“ тврди дека имал пристап до документ од германското Министерство за економија од 6 ноември, кој наводно бил испратен до операторите на германските терминали за ЛНГ на Северното Море.
Забранува прифаќање на испораки на руски гас.
Исто така, агенцијата Ројтерс на 14 ноември објави дека „федералната влада ги спречила индустриските кругови да истоварат руски ЛНГ во Брунсбител“.
Зошто сега и зошто воопшто?
Фактот што Министерството дури овој месец забрани руски ЛНГ во Германија го отвора прашањето дали тоа се случуваше до сега и покрај санкциите?
Но, се поставува прашањето: дали воопшто постои таква инструкција?
Од Министерството тврдат дека не постои.
На прашање на Дојче веле, портпаролот на Министерството одговори: „Како и обично, не можеме да ги коментираме наводните документи кои стигнаа во јавноста“.
Наводите не сакаат да ги коментираат ниту германската Федерална мрежна агенција, која е одговорна за германската гасоводна мрежа.
Нивната портпаролка, Надија Афани, рече дека „не може да обезбеди информации за можни нарачки од Министерството до Терминалниот оператор (ДЕТ)“.
„Од правни причини“
Германските терминали за ЛНГ на брегот на Северното Море – кои се клучни за истовар на течен гас – ги управува компанијата „Дојче енерџи терминал“ (ДЕТ).
Оперира четири терминали: во Брунсбител, Вилхелмсхафен I и II, како и во Стад.
На прашањето на ДВ дали ја добиле споменатата наредба, ДЕТ одговори: „Од правни причини не можеме да дадеме информации за договори со трети страни“.
Од правни причини? Сојузното министерство и државните компании не смеат или не можат да даваат информации? Несфатливо е. Бидејќи, според сопствените изјави, ДЕТ е „сојузна германска компанија одговорна за управување со терминалите преку кои се доставува течен гас до бродовите“. Таквото задржување на информации е збунувачки – и поттикнува шпекулации.
Руски ЛНГ во германската мрежа?
Ако ЛНГ од Русија минува низ германската мрежа, морал да се нарача и купи.
Една можна компанија која би можела да биде вклучена е SEFE Energy GmbH (поранешен Wingas) со седиште во Касел – исто така германска федерална компанија.
Има комплицирано минато: основано во 1993 година како германско-руско заедничко вложување, продадено на руски Газпром во 2015 година, но национализирано по руската инвазија на Украина во 2022 година. Германија сега е единствен сопственик на СЕФЕ.
Ако некоја компанија во Германија би можела да нарача увоз на руски течен гас, тоа најверојатно би било СЕФЕ.
Сепак, во моментов нема докази дека СЕФЕ нарачала ЛНГ од Русија. Таа компанија не одговори на прашањето на ДВ за тоа.
Европски транзитен бизнис?
Едно од можните објаснувања и сценарија за писмото од Министерството за економија – доколку навистина постои – може да биде транзит на руски ЛНГ во рамките на ЕУ.
Рускиот ЛНГ можеби бил истоварен во Германија, но бил проследен до други европски земји, како Белгија, Шпанија или Франција, кои, како што наведува „Фајненшл тајмс“, имаат долгорочни разговори со Русија и сè уште купуваат гас од неа.
Портпаролката на Федералната мрежна агенција Афани не можеше да ја исклучи можноста за транзит низ германската мрежа, бидејќи „можно е да дојдат или да поминат руски молекули на гас, односно да транзитираат низ Германија“. Но, таа не може да го потврди тоа тврдење.
„Федералната агенција за мрежи не евидентира дали германските увозници директно купуваат руски количества ЛНГ. Исто така, Федералната агенција за мрежи не собира податоци за увозот од соседните земји“.
Но, Министерството за економија во оваа насока јасно наведува: „Во принцип, точно е дека Германија не увезува руски гас, а за Министерството исто така е јасно дека тоа не смее да се случува преку германските терминали за ЛНГ“.
Одлука во Брисел
За да се постигне одредена транспарентност во ова прашање, можеби нешто би можело да се научи во Брисел.
Во оваа прилика испративме барање до Берлин, бидејќи таму е седиштето на организацијата Zukunft Gas e.V., која лобира за германската гасна индустрија во Европската унија.
Нивниот портпарол Чарли Гринберг го цитираше белгискиот тинк-тенк „Бројгел“ и наведе податоци според кои во октомври уделот на рускиот ЛНГ во вкупните количини на ЛНГ увезен во Европската унија бил приближно 16 отсто.
Гринберг потоа укажа на 14-тиот пакет санкции против Русија, за кој Унијата се согласи на 24 јули 2024 година.
„Тој пакет вклучува и нови ограничувања за рускиот ЛНГ. – Земјите од ЕУ“.
Тој пакет санкции мора да биде спроведен до крајот на март 2025 година.
Ова секако ќе ја затвори можноста Русија да го растовари својот ЛНГ во европските или германските терминали.
А што е со можното пристигнување на руски ЛНГ во Германија и негово понатамошно проследување во други земји од ЕУ?
Чарли Гринберг само ги крева рамениците и вели: „Нема општи санкции на Европската унија против рускиот гас што важат за сите“.
Иако не можеме со сигурност да кажеме дали рускиот гас бил истоварен во германските пристаништа, едно е сигурно: со санкциите на ниво на ЕУ против употребата на рускиот гас кои би важеле за сите земји, ситуацијата би била појасна.
И веројатно потранспарентно на германската страна.
Тогаш задржувањето информации во Германија не би предизвикало нагаѓања и шпекулации.