Се чини дека поплавите оваа сезона беа неизбежни за голем дел од светот.
САД, Нигер, Тунис, Мексико, Индија, Непал, Виетнам, Полска, Австрија се само дел од земјите кои само во август се бореа против поплавите и водните бранови.
Гардијан објаснува зошто австрискиот град се покажал толку успешен во одбраната од големите поплави.
Тоа не треба да не чуди. Климатските промени доведуваат до поинтензивни и почести врнежи од дожд речиси насекаде на планетата, а поголемиот дел од инфраструктурата – од улици, патишта до канали и брани – едноставно не се изградени за да издржат такви екстреми.
Комбинација на политичка волја и експертиза
Еден град се издвојува, а тоа е Виена. Поплавите што ја зафатија централна Европа во последните неколку недели предизвикаа бројни одложувања во Долна Австрија, вклучително и едно на неодамна изградената железничка станица наменета да ги поврзе предградијата со градот.
Со исклучок на мали нарушувања во инаку беспрекорниот железнички систем на Австрија, станбените делови на Виена поминаа низ катастрофата речиси недопрени. Зошто?
Не е дека Виена е на поголема надморска височина од другите, соседни региони (затоа што не е).
Главната причина лежи во инженерите и политичарите кои предвидуваа вакви ситуации уште во 60-тите години како дел од одговорот на претходните поплави кои опустошија делови од тој град, пренесува Гардијан.
Оштетената железничка станица, која се наоѓа западно од Виена, е изградена во 2012 година и сама по себе е знак за се поголем проблем.
Мапите за поплави на Долна Австрија покажуваат дека предградијата на Тулнерфелд се особено ранливи на поплави, но сепак илјадници нови семејни домови се изградени во предградијата околу станицата.
Продолжувањето на Bodenversiegelung – германскиот термин за „запечатување на почвата“, каде што се бетонираат зелените полиња за изградба, ги обезбедува сите освен можноста поплавите да се влошат во наредните години.
Проблемот е што референтните точки за соодветна заштита од поплави се менуваат истовремено со забрзувањето на климатската криза.
Во 20 век, потопот на векот беше наречен така затоа што навистина можеше да се случи само еднаш на секои 100 години.
Сега климатските екстреми стануваат се почести и воопшто е тешко да се наречат екстреми.
Повеќемесечна санација еднаш во 100 години може да биде прифатлив ризик, но истиот ризик на секои неколку или дури и секоја година сигурно не е.
Донауинсел
Сето ова ја прави виенската инфраструктура за заштита од поплави уште поимпресивна.
Виена, изградена покрај Дунав, претрпе бројни поплави.
Најголемото регистрирано се случило во 1501 година кога Дунав во својот тек кон градот носел 20 пати повеќе водена маса од просечната.
Најголемата во изминатиот век беше во 1954 година и уништи делови од градот. Политиките во следните години се фокусираа на тоа да не се повтори такво нешто, односно градот да има способност да се брани.
Во 1969 година, градскиот совет на Виена гласаше за она што сега е познато како Донауинсел (Дунавски остров), остров долг 21 километар во центарот на Дунав.
Островот ефикасно создаде брана и канал северно од центарот на Виена, способни да задржат доволно вода за да го спречат повторувањето на сценариото од 1501 година. Досега ја исполни таа намера.
Од ова виенско искуство произлегуваат пошироки политички прашања. Кога австрискиот парламент првично гласаше за Донауинсел, конзервативната австриска партија ОВП се спротивстави на неговата изградба со образложение дека Виена има „поголеми“ работи со кои треба да се занимава.
Во меѓувреме, виенските конзервативци можеби ја видоа сопствената грешка во проценката, но нивниот национален еквивалент е исто толку претпазлив за климатските активности како и секогаш.
Единствениот пожесток противник е крајно десничарската Слободарска партија. Последниов неодамна постигна историски резултат на парламентарните избори.
Правото против климатската реалност
Противењето на десницата кон климатските активности е карактеристично за сите земји во кои таа дејствува.
Во исто време, постојат огромни чекори што градовите ширум светот мора да ги преземат за да се заштитат од климатската криза.
Во свет каде фосилните горива може да доведат до драстично зголемување на молњите на Арктикот, каде што арктичките „зомби вируси“ можат да предизвикаат нови и поопасни пандемии и каде канадските шумски пожари го претвораат небото над Њујорк портокалово, прилагодувањето на климатските промени е неизмерно пошироко. отколку изградба на брани, пишува Гардијан.
Но, сепак, самата брана, како релативно едноставен инженерски потфат, досега беше доволна да ја заштити Виена.
Освен заштита од поплави, има и повеќе други придобивки.
На пример, тие можат да послужат како извор на хидроенергија (иако Виена не произведува електрична енергија, а Австрија добива две третини од електричната енергија од хидроенергијата).
Има многу други чекори и проекти кои имаат повеќекратни позитивни ефекти во контекст на климатската адаптација.
Паметното просторно планирање е едно од нив. Се чини очигледно дека треба да ја ограничиме субурбанизацијата во поплавените рамнини, или воопшто да ја ограничиме субурбанизацијата.
На крајот, поедноставно е да се заштитат домовите во град како што е компактната Виена, отколку распространета енклава во урбаната област.
Густо населените урбани области овозможуваат живеење со многу помал јаглероден отпечаток отколку во предградијата.
Тоа е победа за заштита од поплави и победа за намалување на емисиите на јаглерод. Со добра причина, Виена често е рангирана меѓу градовите за живеење во светот.