Повеќето деца минуваат низ фази на „испробување“ на грубо однесување, а нивните родители не се исклучок.
Сепак, колку и да е вообичаена и минлива оваа фаза, детскиот психолог Лора Маркам откри за Psychology Today што да прави кога ќе се случи.
„Иако често слушаме совети дека родителите треба да го игнорираат ваквото однесување, јас лично не мислам дека игнорирањето на провокативното однесување на детето е добра идеја. Имено, кога децата искажуваат незадоволство, лутина или раздразливост кон нас, што често се нарекува и одговарање, тие всушност се обидуваат да ни кажат нешто, а ако не ги слушаме, нивните фрустрации само ескалираат“, објаснува тој.
Наместо да го игнорирате, психологот советува како родители да го направите следново.
Контролирајте го своето однесување
Додека комуницирате со дете кое се однесува грубо или лошо кон вас, внимавајте на сопственото однесување и зборовите што ги употребувате.
Во принцип, ако се најдете дека го критикувате или викате на вашето дете, обидете се да се контролирате.
Психологот нагласува дека не треба да се плашите да поставувате граници, туку тоа треба да го правите и смирено и со почит.
Не го сфаќајте тоа лично
Често родителите мислат дека незадоволството или непослушноста на нивното дете е насочено исклучиво кон нив, но тоа во никој случај не е точно.
Потсетете се дека вашето дете сè уште учи самоконтрола и дека токму сега има проблем поради кој го губи трпението.
Обидете се да го разберете проблемот што го има детето (и доколку е соодветно, понудете му помош), дури и ако сте поставиле ограничување за неговиот тон.
Како што советува Маркам, обидете се да ја зајакнете врската со вашето дете користејќи ја секоја можност за позитивно поврзување.
Поминувајте најмалку 15 минути сами со вашето дете секој ден, давајќи му го вашето фокусирано, позитивно внимание.
Поставете јасни граници, но не викајте
Кога вашето дете ќе каже нешто грубо или особено навредливо, смирено соочете се со неговите навредливи зборови или тон на гласот.
Останете ладнокрвни, но сепак поставете јасни очекувања за комуникација со почит. На пример, можете да му го кажете следново:
„Твоите зборови звучат како да требаше да ме повредат. Сигурно си вознемирен што зборуваш со мене така. Знаеп дека никогаш не зборувам со тебе со ваков тон. Можеш да ми кажеш за што си вознемирен, но без да напаѓаш. Што се случува?”
„Се чувствувам нападнато кога користиш вакви зборови и гласно зборуваш вака. Те молам кажи што сакаш да кажеш на помирен начин. Јас слушам“.
Сето тоа се начини на кои, објаснува психологот, родителите можат мирно да решат непријатна ситуација без таа дополнително да ескалира.
Имено, децата повторуваат се што прават родителите, па со правилното реагирање ќе му бидете само пример на детето како во иднина да научи да решава проблеми доколку се појават.