Пост-празнична, јазична кнедла у грло

Голем ов’ј зимски распуст ако не отпутуеш негде. Плата не стиза за у Банско, од некои кафане може циркулација у ноге да ти престане, или е тиквица како гума или нема ни по едно кафе алал. Па, седиш дома и читаш статуси од кампању #сегапризнавам.

Јавља се дух на Јужнословенку од околину на Сер: у битку на реку Марицу, глорифицирана сам била на траву од Јована Угљешу и брата му Вукашина. Дали врз основу на ов’ј одвратан чин ќе се ревидирав учебници за шесто одделение и ќе се негира њина заслуга за цело Прилепско Царство?

Проговарав и кобиле од околину на Солун: Краљевиќа Марка дома ќутук пијанога смо га водиле у ниедно време! Вазал сас оштри бркови и млитаво тело од неколко литра вино у себе, много ги обичаше Македонци, ама сребрени монете ги ковеше куде Мирчета, Влашкога војводу. Ќе признаете ли сас овуј изнесену мрачну тајну дека Турци су му биле подобри пајташи или дека е вратен бија на цицку, па ги е само урочуваја жене у #солуненаш?

Причу прича и Ѓураѓева мајка, Воислава: одведоше ми дете Албанци, те му оџе пребајаше и Скендер-Бега од њега учинише. Сада кажем. Да ми син жив био, на попис би инсистирао!

Од петнаести век до партизанско време, мое и твое тепаше га наше. Балкански пикантерије на народи и народности.

 

 

 Новинарке, директорке, саветничке, лидерке и тим-билдерке, сви душу да си ол’кнев: еднаш, после една мрсна слава, тетин ми се напи к’о стока и коа почна да ме бацува у сред уста, а бе ја у земја пропаднав. Ракоплескање за храброст.

Упорно, ипак, тражу да начекам ед’н статус од тетка Весу која модра одеше од будалога Тиху. Нема никад да га најду. Он би гу истепаја да чуе. И дошла би полиција по кој знае кој пут и кажала би: „Ај, ќути, да не ве оговарав људи, ќе се отрезни домаќин, ќе те одведе на кебапи, ако не, и на двоицата казна за реметење на ред и мир!“.

Али, Веса од мобинг и булинг и тим билдинг се разбира толко – колко да ги истепа деца ако досаѓав и од шаку брашно да им направи крофне.

Дали сас овој сакаше да ве потсету на сексистичку опаску за ебани версус тепани? Можда.

Дали лутам по историју сас вуду лутке кои перманентно сами си ги бодемо, од Струмицу до Халкидики? Вероватно.

 

 

Прозападњачки е да осмислуемо кампање.

Проруски е да се држимо до традицију.

Пробалкански е да се веруе дека Итар Пејо га увек надмудруваја Насрадин Оџу. Гледамо дека било обратно и видимо на тв дека намерно ни пуштав Мрѓе кои зборив неразбирљиво. Затој мислу дека смо се веќ попишали. И на Устав, и на памет, и на јазик. И потпуно е неважно дали на врата од школу у Облавце ќе пишуе „вуци“ или „влечи“. К’т ни га гурав и туркав од Голему преселбу на Словени до реинкарнирану Сирму Војводу у Ану Брнабиќ.

Проевропски нов план за кампању: #голтнавкнедлаоткакопризнав дека: медицинска сестра у познату ординацију има плату од цели девет иљаде за двократно радно време и прековремено чистење; боље кумановски рапер за песму „Сви сте жими кур“ да ги земе субвенције, него Канго за обработку на „Се собрале Комитите“; нововерци палив празнични покладе сас деца у први редови кои не су вакцинирани; домобрани од Мелбурн името не го даваат. Исти тија што први ги продадесва куќе куде болницу за 100 иљаде марке, зашто ги беше стра да не останев у обруч.

На југ повремено се појави натпис у некој мезанин „Смрт за Шиптари“. Ни они не останев дужни на каурски нане, а сви заедно сакамо да работимо на Малту.

Од питие ни е качен холестеро, џанам.

Ако сте кандидати за Флуор, држите диету сас лимонаду. Од Рекламу. На врата не пишуе ни „pull“ ни „push“. А, сви смо добродошли.