Колегите, пријателите, семејството и соработниците, денеска испратија последен поздрав до доајенот на кумановското новинарство Столе Божиновски, на комеморативната седница која се одржа во свечената сала на поранешен комитет.
Целиот живот Божиновски се трудеше да покаже дека новинарската професија подразбира чесност, храброст и солидарност, рече новинарката Фросина Лазаревска.
– Активен во заштита на новинарите и во одбрана на правото на слободен збор. Знаеше да ги слуша луѓето и да сочувствува со нивните проблеми, што денес мора да кажам е реткост и во животот и во новинарството. Сите негови сетила водеа право во срце. Срцето не му дозволуваше да замижи пред неправдата или да ја премолчи, а гордоста не му даваше да ја сведне кичмата, ниту да коленичи пред тие што ги презираше, длабоко во себе го негуваше тој презир кон системот во кој живееме па велеше, како што е тој суров кон мене ќе бидам и јас кон него. Мразеше лигавење и полтронство, за ваква пригода сметаше дека е крајно лицемерна, рече Лазаревска.
Свое обраќање на комеморативната седница имаше и Борко Довезенски, кој во името на Здржението на армиски и полициски ветерани, каде членуваше и Божиновски, упати пораки за сочувство до семејството и истакна дека тој во себе носел храброст и решителност никогаш да не се откаже од вистината.
– Како новинар важеше за остро новинарско перо, кое знаеше да удри во сите оние поединци и институции кои владееја со државата без разлика на која партија припаѓаат, меѓутоа новинарскиот живот е тежок. Статистиката покажува дека новинарите имаат најкраток век на живеење поради притисоците кои се вршат, сведоци сме дека новинарите во минатото и денес за оан што ќе го искажат, врз нив се вршат притисоци, рече Довезенски.
На седницата присуствуваа и членови на семејството, меѓу кои и новинарот Зоран Божиновски кој за својот татко вели дека од него научил да сака книга, да игра шах, но и да не робува на лажни величини.
– Ме научи никому да не се покорувам и целиот свој работне век ме гонеше од таа професија затоа што знаеше во што се впуштам. Кришум одев во Радио Куманово каде изразнавме со Атина Захариева и Оливера Трајковска, јас останав во таа професија и модифицирав да преминам во истражувачко новинарство, да истражувам каде е коренот на злото, од каде оваа зло и несреќа на овие простори. Секогаш ме туркаше од професијата и велеше бегај не е за тебе ќе те унесреќи, никогаш не го послушав, затоа што никого освен себе не слушам. Мислев дека треба да продолжам на свој начин таму каде што тој застана или насилно го спречија, бидејќи последната година од неговиот работен век беше исклучен од РТВ Куманово и Наш весник по сила на некои политички несреќи и политики. Никогаш не се гушкавме и љубевме, секогаш се сакавме на пристојна далечина и се разбиравме со поглед. Го скрши моето приведување и насилно екстрадирање од Србија, на судењата кои јас ги претворив во фарса тој постојано се грижеше што ќе биде со мене, никогаш не успеав да го убедам дека се паднати пред да станат тие што не клекнаа на колена, рече Зоран Божиновски.
На свеченоста присуствуваа и градоначалникот на Општина Куманово, Максим Димитриевски и претседателката на Советот, Атина Мургашанска.
Столе Божиновски почина во четврток на 75-годишна возрас. Во својот работен век работеше како просветен работник во кратовско, а подоцна и како новинар во повеќе македонски и југословенски медиуми.
Беше погребан денеска на градските гробишта во Куманово.
