„Ако жените владееја со светот, немаше да има војни“ е само една од многуте поговорки што укажуваат на доблестите на жените како владетели.
Сепак, примерот од Кина, каде и денес живее племето Мосуо, кое сè уште е познато како кралство на жените и кое се смета за последната матријаршија во светот, исто така сведочи за фактот дека ова не е празна приказна.
Племето Мосуо има прилично долга историја, датира уште од пред 2.000 години. Она што е специфично за ова племе е секако дека тие секогаш ја негувале традицијата и културата на матријархатот.
Имено, во ова племе, жените се оние кои секогаш донесуваат одлуки и се на чело на семејството.
Секое семејство обично се состои од 10 или дури и повеќе членови, но целиот имот е секогаш во рацете на жените. Она што е специфично за ова племе е дека тие практикуваат еден вид „отворен, либерален брак“, каде што на жените им е дозволено да имаат љубовници колку што сакаат.
Всушност, тие не се обврзани со класичен брак, но мажите, кои жената Мосуо ги сака, доаѓаат во нејзината куќа ноќе, ја минуваат ноќта со неа и мора да ја напуштат куќата пред да се раздени.
Ако жената не сака врска со нејзиниот поранешен љубовник, таа симболично става машки чевли пред нејзината врата, давајќи му до знаење дека неговото место е заземено.
Ако дете е родено од таква врска, тоа дете го воспитуваат роднините на мајката и детето го добива презимето на мајката.
Патем, во минатото, племето Мосуо било прилично изолирано и речиси и да немало контакт со надворешниот свет. Сепак, во последниве години, нивното место станало позната туристичка дестинација и тие полека се отвораат кон светот. Покрај тоа, тие се покажале како крајно гостопримливи.
Иако многумина веруваат дека племето Мосуо е последниот матријархат во светот, факт е дека не можете да ја споредувате нивната заедница со остатокот од светот бидејќи тие се изолирани подолго време, и затоа не можат да се споредат со вредностите на западниот свет.
Имено, додека жената е глава на куќата и целиот нејзин имот, факт е дека денес тие не се толку вклучени во активно донесување одлуки, туку сепак им е оставено на мажите.
Всушност, во ова племе, мажите немаат некои посебни одговорности: затоа, тие немаат работа, одмараат цел ден, сè со цел да бидат одморени за ноќни посети на нивните жени. Општо земено, нивната единствена улога е да одгледуваат добиток и риба.
Патем, она што е важно да се нагласи за ова племе е дека жените од племето не стапуваат во брак, т.е. нема класична церемонија на брак со нив. Всушност, во нивната култура и традиција, да се има само еден партнер е непочитување кон нивните предци, ниту пак се смета за соодветно.
Затоа на нивниот јазик нема збор за татко или сопруг.
Постојат неколку аспекти на културата Мосуо кои го привлекуваат вниманието на остатокот од светот, а еден од најважните е таа либерална врска, каде што жената може да го избере својот љубовник без да мора да живее со него под истиот покрив.
Всушност, заедничкото живеење воопшто не се препорачува бидејќи едноставно не е во нивната традиција. Не е тајна дека жените од Мосуо не веруваат во брак, барем не во институцијата брак како што знаеме. Инаку, мажите немаат сопствен имот и живеат во куќата на нивната мајка до крајот на животот.
Секоја вечер одат кај жената што им се јавува, остануваат таму цела ноќ и пред зори се враќаат во куќата на нивната мајка.
Интересно е што никој од нив не ја сфаќа сериозно нивната врска. Имено, кога веќе не сакаат да се дружат, т.е. кога жената повеќе не сака да го поканува својот љубовник во куќата, тие раскинуваат мирно, без судење и без развод.
Она што е специфично за оваа заедница е дека маж и жена дури можат да бидат во долга врска, но нивниот имот сигурно никогаш нема да биде заеднички бидејќи сè што е материјално претежно е во сопственост на жените.
Покрај тоа, мајките целиот свој имот им го оставаат на своите ќерки по смртта, никогаш на своите синови, иако им е дозволено да живеат во куќата на нивната мајка.
Децата кои се јавуваат како резултат на таква врска припаѓаат исклучиво на семејството на мајката, а татковците имаат минимален или скоро никаков контакт со децата. Најголемиот машки модел за овие деца е неговиот вујко, кој има подобра позиција во ова општество од биолошкиот татко на децата.
Иако интересот на туристите за нивниот регион расте во последните години, интересно е што жените Мосуо никогаш нема да погледнат некого „од страна“, туку само мажите Мосуо. Исто така, она што е специфично за нивната култура е дека старите и изнемоштени лица никогаш не заминуваат, туку семејствата се грижат за нив до самиот крај.
И покрај надворешните влијанија, племето Мосуо е сè уште многу силна заедница и секогаш ги става припадниците на племето на прво место во однос на странците и туристите. За разлика од остатокот од Кина, каде женските деца се претежно несакани, тука е пожелно да се има ќерка затоа што тие се оние кои се ценети повеќе од мажите.
Според правилата на племето, на девојчињата не им е дозволено да носат здолниште се до 13-та година од животот, кога тие официјално се „воведуваат во општеството“, а потоа добиваат посебна просторија од нивната мајка во која ги донесуваат своите љубовници.
Интересно е што жената никогаш нема да зборува за своите интимни работи во присуство на маж затоа што интимноста е резервирана исклучиво за жени.
Исто така, кога жените од племето сакаат да му покажат на мажот дека им е интересен, таа ќе му остави отворена врата за да ја посети ноќе. Како што веќе беше кажано, вујковците, браќата на мајката се поважни од таткото.
Вујковците се оние кои се грижат за децата на нивната сестра, а кога тие ќе остарат, сестрите се грижат за нив.