Јужна Кореја донесе закон со кој се забранува употребата на мобилни телефони и паметни уреди за време на часовите во сите училишта низ целата земја.
Со тоа, таа се придружи на сè поголем број земји кои се обидуваат да го ограничат времето што децата и тинејџерите го поминуваат пред екраните, пишува Би-Би-Си.
Законот, кој ќе стапи на сила на почетокот на новата учебна година во март 2026 година, е резултат на двопартиски напори за борба против зависноста од паметни телефони, поттикнати од зголемените истражувања за нивните штетни ефекти.
Предлог-законот беше усвоен во среда попладне со убедливо мнозинство, со 115 гласови „за“ од присутните 163 претставници.
Иако повеќето јужнокорејски училишта веќе имаат некаков вид ограничување, овој потег ја прави Јужна Кореја една од ретките земји што воведуваат таква забрана на ниво на закон.
Слични мерки, иако во различен степен, веќе се воведени од Финска, Франција, Италија, Холандија и Кина.
Загрижени родители и поразителна статистика
Политичарите, родителите и наставниците се согласуваат дека паметните телефони имаат негативно влијание врз академскиот успех на учениците и одземаат драгоцено време за учење.
„Децата денес едноставно не можат да ги остават своите паметни телефони“, вели Чои Еун-јанг, мајка на 14-годишно дете од Сеул.
Нејзината загриженост е потврдена со официјални податоци.
Според владина анкета во 2024 година, речиси една четвртина од населението од 51 милион е премногу зависна од своите телефони.
Сепак, тој процент се зголемува на алармантни 43% кога станува збор за популацијата на возраст од 10 до 19 години.
Повеќе од една третина од тинејџерите признаваат дека се борат со контролата на времето што го поминуваат на социјалните медиуми, а родителите стравуваат дека тоа се меша во сите други аспекти од нивниот живот.
„Кога одат на училиште, треба да учат, но и да градат пријателства и да учествуваат во разни активности. Сепак, не можат да се фокусираат на тие работи“, додава г-ѓа Чои.
Некои родители, како Ким Сун, мајка на две девојчиња од основно училиште, се исто така загрижени за насилството меѓу врсниците на Интернет, каде што „децата си фрлаат незамисливо груби навреди“ едни на други.
Поделени мислења во собранијата
Претставникот Чо Јунг-хун, кој го предложи законот, истакнува дека бил поттикнат да дејствува од „значајни научни и медицински докази“ за штетните ефекти од зависноста од паметни телефони врз развојот на мозокот.
Иако забраната се однесува само на часовите, законот им дава на наставниците овластување да спречат употреба на телефони во целата училишна област.
Исклучоци се предвидени за ученици со попреченост и за образовни или итни цели.
Сепак, наставниците се поделени.
Додека конзервативната Корејска федерација на здруженија на наставници го поздравува законот како „многу поцврста правна основа“ за дејствување, наведувајќи дека речиси 70% од наставниците пријавиле дека мобилните телефони им ги нарушуваат часовите, друг синдикат изразува загриженост за кршење на правата на учениците.
Ученици: Дали е насочен вистинскиот проблем?
Скептиците, особено учениците, се прашуваат дали законот се справува со вистинската причина за проблемот.
„Во сегашната реалност, учениците немаат каде да се сретнат со пријатели надвор од подготвителните училишта освен преку KakaoTalk [апликација за комуникација] или Instagram, и тие постојано се туркаат во конкуренција во училиштето“, вели наставникот во средно училиште Чо Јанг-сун.
Многумина веруваат дека вистинскиот проблем е озлогласениот Сунеунг, осумчасовниот маратонски испит за прием на колеџ за кој корејските деца се подготвуваат уште од првиот ден од училиште.
Резултатот од тој испит во голема мера ја одредува нивната иднина, од изборот на универзитет до подоцнежните изгледи за работа и приходи.
Еден 13-годишник изјави за Би-Би-Си дека со приватното подучување и домашните задачи што го држат буден по полноќ, едноставно нема време да биде зависен од својот телефон.
„Наместо само да им ги одземате телефоните, мислам дека првиот чекор треба да биде да ги научиме учениците што можат да прават без нив“, рече 18-годишниот Сео Мин-џун.
Тој заклучува дека забраната за време на часовите не постигнува многу бидејќи „учениците сè уште ќе бидат на своите телефони додека патуваат или ќе лежат во кревет навечер“.
„Немаше вистинско образование за здрава употреба, само конфискација“, вели тој.