Во изгубеното кралство високо на Хималаите, на една од крајните точки на северна Индија, на границата на Кашмир, Кина и Авганистан, живее народ со неверојатни тајни за долг и здрав живот – народот Хунза.
Тие не се друштво на митска легенда, туку вистински луѓе кои го живеат својот живот на „покривот на светот“. Тие често достигнуваат возраст од 145 години.
Во ова мала, мирна заедница, од само 30.000 луѓе кои живеат во недостапни долини на околу 3.000 метри надморска височина, можете да најдете жени кои раѓаат во 60-тите години и мажи кои изгледаат како да се во 40-тите и всушност се двојно постари.
Се зборува дека покрај стареењето – со што се носат повеќе отколку достоинствено – тие се и најсреќните луѓе на светот.
Ова е важна разлика на луѓето од Хунза, нивното здравје е дефинирано не само со недостаток на болест, туку првенствено поради нивниот севкупен квалитет на живот и директно искуство на радост.
Се чини дека имаат безгранична енергија и ентузијазам за секојдневните активности.
Кога малку подобро ќе ја погледнеме оваа состојба на животот во заедницата Хунзи, можеме да заклучиме дека имаме многу да научиме од нив.
Хуните живеат речиси двојно подолго од просечниот Американец – без да земаат фармацевтски лекови, без да возат скапи автомобили и без брза храна во секој агол од предградијата.
Тие немаат предградија. Само планинската долина, која е чиста и не е загадена со современи индустриски хемикалии, ГМО храна или загадена вода.
Нивниот многу интересен начин на живот нè тера да се прашуваме за сè што сметаме за „свето“ во нашата клима.
Дури и 100-годишен маж од Хунза (додека американскиот просечен животен век е само 70) не се смета за стар човек. Па која е нивната голема тајна? Како да го живееме животот како народ Хунза освен да се преселиме во зафрлено хималајско село?
Климата на Хунза е сурова, поради нејзината географска локација, па луѓето таму јадат скромно. Обично, тие јадат малку месо и јадат само два помали оброци на ден.
Првиот оброк не го јадат пред пладне, иако често почнуваат со физичка работа од 5:30 часот наутро. Појадокот, главно вегетаријански со цели зрна, го одржува нивниот дигестивен систем здрав.
Споредбено, поради сите додадени рафинирани јаглехидрати и шеќери, западњаците често консумираат многу повеќе калории во секој оброк отколку што е навистина потребно – да не ги спомнуваме оние кои не добиваат никаква клеточна регенерација со добра исхрана.
За разлика од повеќето западњаци, Хунзите јадат првенствено за воспоставување и одржување на здравјето, а не за задоволство.
Храната за Хунза е сосема природна, не содржи хемиски адитиви. Западната исхрана е полна со пестициди, хербициди, фунгициди, генетски модифицирани организми, преработени хемикалии, шеќери, вештачки шеќери и ароми.
Хуните го обработуваат плодот така што го оставаат да се исуши на сонце. Најзастапена е кајсијата која се јаде во големи количини, свежа, но и сушена.
Тие произведуваат млеко и сирење, но без хемикалии и хормони. Тоа е спротивно на законот за Хунза бидејќи е незаконски нивните градини да се прскаат со пестициди.
https://youtu.be/EHQyJpVO1pU