Можното потонување на брод со 180 муслимани Рохинџа може да ја направи 2022 година една од најсмртоносните години на море во речиси една деценија за заедницата, соопшти агенција на ОН, додека бегалците се обидуваат да избегаат од очајните услови во камповите во Бангладеш.
Речиси милион Рохинџи од Мјанмар живеат во пренаселени објекти во Бангладеш со мнозинско муслиманско население, вклучително и десетици илјади кои ја напуштија својата татковина откако армијата изврши смртоносна акција во 2017 година.
Бројот на Рохинџи што го напуштија Бангладеш со брод оваа година скокна повеќе од пет пати од претходната година, проценуваат групите за човекови права.
„Се надеваме дека 180-те исчезнати сѐ уште се живи“
Во мнозинскиот будистички Мјанмар, на повеќето Рохинџи им е одбиено државјанството и се сметаат за илегални имигранти од Јужна Азија.
Високиот комесаријат за бегалци на Обединетите нации (УНХЦР) соопшти дека се стравува дека бродот што заплови на крајот на ноември исчезнал и дека сите 180 луѓе на него загинале.
УНХЦР соопшти дека бродот, кој не бил пловен, можеби почнал да пука на почетокот на декември пред да изгуби контакт. Се додава дека не е јасно каде пловел бродот, но тројца Рохинџи, вклучително и едно чие семејство било на бродот, рекле дека заминал од Бангладеш.
Се стравува дека оваа година се удавиле речиси 200 Рохинџи. „Се надеваме против надежта дека 180-те исчезнати се уште се живи некаде“, рече портпаролот на УНХЦР Бабар Балоч.
Тајландските власти соопштија дека четири жени и еден маж биле пронајдени како лебдат во близина на тајландскиот остров Сурин, а друга жена била спасена од рибари на островите Симилански. Властите се уште не го потврдиле нивниот идентитет.
Најлошата година по 2013 и 2014 година
Локален рибар изјави за Ројтерс дека тој и неговата екипа ги спасиле луѓето кои се држеле за пловечки резервоар за вода.
Балоч од УНХЦР рече дека 2022 година беше една од најлошите години со најмногу мртви и исчезнати по 2013 и 2014 година, кога 900 и 700 Рохинџи загинаа или исчезнаа во Андаманското Море и Бенгалскиот Залив откако меѓузаедничкото насилство беа принудени да побегнат.
Саједур Рахман (38), кој побегна во Малезија во 2012 година од Мјанмар, рече дека неговата сопруга и трите тинејџерки се меѓу исчезнатите во бродот.
„Моето семејство дојде во Бангладеш во 2017 година за да ги спаси своите животи“, рече Рахман.
„Но, сега сите ги нема… Јас сум целосно уништен… Ние Рохинџите сме оставени да умреме… на копно, на море. Насекаде“.
Бангладеш побара меѓународна помош
Бангладеш има историја на апсење шверцери на луѓе. Густо населената земја, исто така, побара од меѓународната заедница да помогне во олеснувањето на товарот од приемот на толку многу бегалци.
На почетокот на овој месец, две активистички групи Рохинџи рекоа дека до 20 луѓе умреле од глад или жед на брод со најмалку 100 луѓе што бил блокиран две недели во близина на брегот на Индија, пред евентуално да одлета во малезиските води.
Во ноември, два брода со вкупно 230 Рохинџи, вклучувајќи жени и деца, исфрлија на брегот во индонезиската провинција Ачех во ноември, додека овој месец морнарицата на Шри Ланка спаси 104 Рохинџи.
„Животот во кампот е полн со неизвесност, нема надеж дека наскоро ќе се вратат дома“, рече Мохамед Имран, поранешен лидер на заедницата Рохинџи кој се врати во Бангладеш од Малезија.