Хрватската актерка Едита Мајиќ наполни 50 години. Таа изненади многумина кога стана Кармелит во манастир во Авила, Шпанија, во 2004 година, а потоа започна да живее како пустиник пред три години. 16 години само нејзиното семејство знае каде се наоѓа.
Актерката била посебна, величествена во улогите на Саломе, Антигона, се истакнувала со својата софистицираност и талент за глума, па нејзината одлука била сè понеочекувана, а според некои и несовесна. Но, вистината била сосема поинаква. Едита го избрала својот пат долго пред да им ја соопшти својата голема животна одлука на своите колеги.
Родена е во Сплит и нејзината мајка се развела од таткото на Едита кога Едита била многу мала. Мајката се омажила кога Едита имала околу две години и таа веднаш го прифатила очувот за татко, а тој ја прифатил и неа. Таа добила двајца полубраќа кои ги обожавала.
Едита најпрво студирала сликарство, но се откажала поради Академијата за драмски уметности во Загреб, а потоа се вратила во Сплит за да ја игра својата прва голема улога во претставата „Саломе“.
Веќе во 1999 година, на филмскиот фестивал во Пула, таа била наградена со Златна арена за споредна улога во филмот „Da mi je bit morski pas“. До 2002 година, таа напорно работела и добила големи признанија. Само две години подоцна, таа објавила дека ја напушта глумата и ја напушта Хрватска.
Оттогаш не престанаа дискусиите за причините зошто таа направила таков драстичен потег, за кој никој не одлучува баш така.
Дотолку повеќе што го избрала најстрогиот редослед во Католичката црква за својот живот – кармелите кои живеат според најстрогите правила, без контакт со надворешниот свет.
Покрај тоа, Едита го избрала манастирот Свети Јосиф во шпанскиот град Авила, родниот град на најпознатата мистичарка Света Тереза од Авила, која со векови е инспирација за многу сликари, писатели и поети.
За време на нејзиниот живот, во 16 век, Света Тереза основала поредок во кој таа и нејзините следбеници живееле скромно и понизно во размислувањето, целосно одрекувајќи се од сите придобивки на современиот живот.
Дури и во најстудените зими, тие одат без чевли, спијат во мали простории без греење, на сламени кревети. И во Авила зимите се многу студени. 24-те сестри претежно остануваат во манастирот, а добиваат нови само ако едната од нив умре.
Поради сето ова, многумина сметале дека Едита нема да издржи долго и дека еден ден ќе се врати. Не биле во право.
Отпрвин, Едита морала да се откаже од својата долга коса. Од нејзините лични работи, таа можела да чува само фотографии од своето семејство.
Четири години само нејзината мајка и потесното семејство знаеле за нејзиниот живот зад sидовите на манастирот. И тогаш четири години подоцна станало познато дека во 2008 година ќе помине т.н. вечен завет на сиромаштија, чистота и послушност и ќе го помине остатокот од својот живот во сиромаштија и одрекување.
Со тоа, таа само потврдила дека патот по кој тргнала започнал многу години порано, додека таа сè уште била актерка и кога почнала да размислува за одење кај калуѓерките.
Нејзините пријатели рекоа дека нејзиното преиспитување траело пет години.
Самата Едита еднаш рекла дека уште во средно училиште, кога разговарале за тоа што би сакале да прават во животот, рекла: „ако видам дека сето ова нема смисла, ќе одам кај калуѓерките“.
Во тоа време никој не и верувал, а самата не можела да објасни зошто го рекла тоа.
На прашањето зошто се одлучила за толку голема жртва, Едита еднаш одговорила:
„Бог е одговорен за сè. Јас сум обичен грешник кому се сожалуваше. Ниту една моја жртва не е доволна да му ја врати љубовта што ми ја дава и што ја чувствувам. Му благодарам за се што имам “.
Пред да влезе во манастирот, таа раскажа како ќе изгледа нејзиниот иден живот.
– Мојот манастир припаѓа на строг поредок. Ние не сме буквално боси, но носиме сандали. Лето сме боси, а во зима смееме да носиме чорапи. Имаме градина за прошетка и во неа има капела во која сестрите се повлекуваат за да бидат сами со Бога. Целата работа, од готвење, чистење, миење до работа во градината, ја извршуваме сами. Луѓето ни помагаат со донирање храна и други потреби. Сестрите не поседуваат ништо свое и сè е вообичаено. Постите седум месеци од годината, остатокот од времето јадете млечни производи, риба и зеленчук – рече таа додека сè уште изјавуваше во медиумите.