„Во мојот кошмар гледам како некој ме следи во мракот. Сам сум и никој не ми помага“, рекол Арман и додал дека во последно време не спие многу.
Неговиот живот засекогаш се смени на почетокот на октомври кога беше уапсен на улиците на Техеран затоа што се приклучил на антивладините демонстрации.
Потоа бил мачен четири дена од членовите на иранскиот корпус на исламската револуционерна гарда (IRCG), познат како Сепах.
Како што изјави за Си-Ен-Ен 29-годишниот Арман, чие име е сменето од безбедносни причини, тој бил подложен на психичка и физичка тортура, вклучително и струен удар, симулирано давење и лажна егзекуција.
Според него, тој бил во самица и од време на време бил тепан, по што на крајот бил сместен во просторија со уште дваесет или повеќе учесници на протестот, меѓу кои и жена со исеченици на лицето и вратот, која тврдела дека е од безбедносните сили.полов напад.
„Во мојот кошмар гледам како некој ме следи во мракот. Сам сум и никој не ми помага“, рекол Арман и додал дека во последно време не спие многу.
Неговиот живот засекогаш се смени на почетокот на октомври кога беше уапсен на улиците на Техеран затоа што се приклучил на антивладините демонстрации.
Потоа бил мачен четири дена од членовите на иранскиот корпус на исламската револуционерна гарда (IRCG), познат како Сепах.
Како што изјави за Си-Ен-Ен 29-годишниот Арман, чие име е сменето од безбедносни причини, тој бил подложен на психичка и физичка тортура, вклучително и струен удар, симулирано давење и лажна егзекуција.
Според него, тој бил во самица и од време на време бил тепан, по што на крајот бил сместен во просторија со уште дваесет или повеќе учесници на протестот, меѓу кои и жена со исеченици на лицето и вратот, која тврдела дека е припадници на безбедносните сили извршиле полов напад врз неа.
Некои од нив споделија фотографии на кои се документирани нивните повреди, како и судски извештаи со детали за обвиненијата со кои се соочуваат.
Други, пак, ги кажаа само своите приказни, чиј кредибилитет CNN не можеше да го потврди.
Си-Ен-Ен се обрати до иранската влада, како и со нејзината постојана мисија во ОН, за приказните на демонстрантите за тортура и произволни апсења, но допрва треба да слушне, се вели во извештајот.
Фархад, 37-годишен татко на две деца, ја разбира цената на спротивставувањето на владата, но тоа не го спречи да се приклучи на повеќе од едномесечните демонстрации кои се чини дека ги надминуваат социјалните и етничките поделби во Иран.
Тој рече дека за време на протестите во 2019 година, видел како неколку негови пријатели умираат на улиците на Техеран откако биле застрелани од безбедносните сили. Според Амнести интернешнал, на крајот загинале повеќе од 300 цивили.
Како што изјави Фархад, дури на 2 декември, по крвопролевањето, полицајци во цивилна облека тропнаа на неговата врата среде ноќ и го уапсија за учество во демонстрациите.
Фархад, чие име исто така е сменето од безбедносни причини, рече дека ИРГЦ користела видео на Би-Би-Си од протестот, кое подоцна беше споделено со Си-Ен-Ен, за да го идентификува, бидејќи вообичаено користат извештаи за протестите за да ги пронајдат нивните учесници.
Според него, тој бил мачен вкупно 16 дена, исто како и Арман. Тој знаел дека центарот за притвор во Техеран го управува ИРГЦ бидејќи го виде нивниот знак на еден од ѕидовите.
Заедно со него биле уапсени и измачувани уште неколку стотици луѓе. Како што изјавил, сè уште може да ги слуша нивните врисоци.
„Заедно со мене беа уапсени неколку стотици луѓе. Имаше кревет, луѓето беа врзани за него и мачени. Имаше силување, тортура со електрошокови и врела вода… Ги обесуваа луѓето од таванот и ги тепаа“, изјави тој за Си-Ен-Ен.
Последно што се сеќава од неговата темна ќелија е обесувањето на таванот додека го тепале полицајци во цивилна облека, по што го ставиле во багажникот на автомобил, го однеле на непозната локација и го фрлиле во канал покрај патот.
Неколку дена подоцна, тој се разбудил во клиника во близина на неговиот дом во Техеран, рече тој. Тој не знае како стигнал таму, но рече дека постои можност неговиот живот да биде поштеден поради далечен член на семејството со врски со иранската влада.
„Забите ми беа скршени, усната ми беше целосно исечена. Бидејќи многу крварев, мислам дека не очекуваа да преживеам“.
После тоа, Фархад побегнал од Техеран со неговото потесно семејство поради страв за својата безбедност.
Сепак, тој рече дека сè уште добива телефонски повици доцна во ноќта во кои властите се закануваат дека ќе ја силуваат неговата сопруга и ќе му ги убијат децата. Исто така, неговата банкарска сметка од време на време е замрзната.
Тој исто така додаде дека неговата национална карта за идентификација, документ што се користи за пристап до најважните услуги во Иран, била избришана од системот неколку месеци откако бил мачен.
И покрај сите ризици, тој останува крајно посветен на сегашните демонстрации.
„Мојата земја и мојот народ страдаат. Владата на Исламската Република врши репресии во име на религијата. Веќе не можам да гледам како луѓе се убиваат поради нивните религиозни убедувања“, рече тој.