Најзелените земји во светот се исто така добро богати земји со најголем БДП по глава на жител, според мапата што го оценува индексот на заштита на животната средина (ЕПИ).
Според анализата објавена на страницата „Visualise Capitalist“, Хрватска е меѓу 40-те најзелени земји во светот на списокот во кој доминираат земјите на ЕУ. Но, од друга страна, кога ќесе погледнат земјите од ЕУ, таа се најде на самиот раб, претежно во друштво на поранешни социјалистички земји како Полска, Литванија, Летонија, Унгарија и Романија.
Листата на најдобри е предводена од Данска, која исто така е светски лидер во намалувањето на негативното влијание врз климатските промени.
Следат Луксембург, Швајцарија, Велика Британија и Франција. Шведска е осма кога сите фактори на индекс се разгледуваат заедно, но таа е прва во однос на обработката и рециклирањето на отпадот.
Финска, која е седма, е рангирана на самиот врв во третманот на отпадните води, заедно со Холандија, Шведска и Сингапур.
Шпанија е 14-та, но е осма во однос на биодиверзитетот и зачувувањето на живеалиштата. Велика Британија е втора по Данска во намалувањето на емисиите на СО2.
Во друштво на најзелените од другите делови на светот, тука се и Јапонија на 12-то место, Австралија на 13-то место, Нов Зеланд на 19-то место, Канада на 20-то место, САД на 24-то место и Јужна Кореја на 28-то место.
Што значи кога ќе се каже дека една земја е зелена?
Индексот ЕПИ е развиен од американскиот универзитет „Јеил“, а тој мери 32 фактори, меѓу кои најважни се климатските промени, биодиверзитетот, квалитетот на воздухот и квалитетот на водата.
Секој индикатор за перформанси со висок ЕПИ, како што е „заштита на животната средина“, е поделен на пододдели. Нациите се рангирани во секој потсектор на скала до 100.
Различни сектори носат различни удели во вкупниот индекс. На пример, виталноста на екосистемите учествува со 60% во ЕПИ, климатските промени сочинуваат 24%, а намалувањето на емисиите на СО2 13,2%.
Земјите на водечките позиции се генерално избалансирани и подеднакво добри во низа фактори, додека меѓу пониско рангираните разликите се поголеми. На пример, Сингапур е светски лидер во одржлив риболов, но бидејќи не е подеднакво добар и во други работи, заврши на 39-то место.
Кина е лидер во заменувањето на автомобилите со фосилни горива со електрични, но поради други полоши оценки, таа не беше ниту меѓу првите 40. САД се шести според земјоделската одржливост, но тие се вкупно 24-ми.
Водечки земји во контекст на климатските промени се Данска, Велика Британија, Романија, Франција и Швајцарија.
Лидери во квалитетот на воздухот се Финска, Австрија, Шведска, Исланд и Норвешка.
Интересно е што дури 30 земји имаат резултат 100 во одржлив риболов, што покажува дека има многу земји за кои ова прашање е приоритет.
Најзелените се претежно најбогати
Според Светска банка, првите 40 најзелени земји се исто така земји со високи приходи.
Клучната причина зошто побогатите нации се рангирани подобро се високите инфраструктурни трошоци потребни за земјата да стане зелена. Сè, од намалување на загадувањето на воздухот и третман на вода, до контрола на опасен отпад до ублажување на јавната здравствена криза, е скапо (прочистувачи на воздух и вода или системи за рециклирање на отпад), но во исто време има огромно потенцијално влијание врз граѓаните.
Најзелените земји во светот, како што се Норвешка, Швајцарија, Исланд, Данска и Шведска, исто така имаат голем БДП. Данска има БДП од 60.170 долари по глава на жител. Како што се очекуваше, корелацијата, иако висока, не е целосно универзална. Така, на пример, Соединетите држави имаат поголем БДП (65.298 УСД) од голем број земји кои се подобро позиционирани според ЕПИ.
Хрватска има БДП од 14.936 долари по глава на жител, што е многу близу до земјите кои се слично рангирани од ЕПИ. Полска има БДП од 15.693 УСД, Литванија 19.602, Летонија 17.829, Унгарија 16.732 и Романија 12.920.
Словенија, која има БДП од 25.946 УСД, е на 18-то место во светот според ЕПИ.
На самото дно на списокот се сиромашните земји како Либерија, која заврши како последна, 180-та, Мјанмар, Авганистан, Сиера Леоне, Брегот на Слоновата Коска, Гвинеја, Мадагаскар и Чад.
Од сето погоре, може да се заклучи дека економскиот развој е гаранција за благосостојба и одржливост во еколошка смисла.