Повеќето од преживеаните во последните чамци за спасување биле мажи.
„Жените и децата пред се“.
Тоа е една од речениците кои се највпечатливи кога станува збор за спасување на патници за време на една од најголемите поморски несреќи на сите времиња, потонувањето на „непотонливиот“ Титаник, кој беше снимен и во истоимениот холивудски блокбастер.
Историчарот Клис-Горан Ветерхолм тврди дека тоа е обична измислица, и дека не е точно дека жените и децата преживеале благодарение на галантноста на мажите, пренесува Дејли Телеграф.
Тој посочува дека повеќето од преживеаните во последните чамци за спасување биле од машки пол.
Во едно интервју, тој рече дека е неопходно да се демистифицира спасувачката операција на Титаник.
Ветерхолм на изложбата во Лондон претставува дури 200 предмети кои припаѓале на екипажот и патниците од Титаник.
Во рамките на изложбата ќе се реконструираат и некои од кабините на бродот за посетителите да имаат единствена можност да го доживеат раскошот на тој огромен брод.
Титаник потонал пред 110 години, на 15 април 1912 година, на релација од Саутемптон, Британија, до Њујорк, САД.
Публиката ширум светот уживаше во филмскиот спектакл со Кејт Винслет и Леонардо ди Каприо во главните улоги, но овој историчар смета дека има уште поинтересни, нераскажани приказни за потонувањето на легендарниот брод.
Шведскиот кустос на изложбата им рече на новинарите дека „важно е да се погледне наназад на трагедијата и да се разбијат некои митови што се создадени, особено оној за жените и децата“.
Реченицата која наводно ја изговорил капетанот била погрешно разбрана од различни страни на бродот.
– Од преживеаните имало 323 мажи, од кои 80 отсто од нив влегле во чамци за спасување додека се спуштале по страните на бродот што тоне. Тие преживеале бидејќи првиот офицер Вилијам Мардок, кој обезбедил евакуација од десната страна на бродот, не им го забранил тоа.
Десно бил друг офицер, Чарлс Лигтолер, кој буквално ја разбрал наредбата на капетанот и качувал само жени и деца. Се разбира, настанал хаос.
– Еден чамец кој можел да прими 65 луѓе останал со само 28 патници, мажите останале на него. На десната страна, ситуацијата била поинаква. Последните чамци за спасување останале главно полни со мажи – изјави историчарот за Телеграф.
Ветерхолм истакнува дека уште една голема грешка, кога се зборува за Титаник, е националноста на неговите патници. Според неговото истражување, петтата по големина група на патници биле Арапите, особено од Сирија и Либан, кои тргнале кон Америка во потрага по подобар живот.
Шведскиот историчар во истражувањето докажал дека при вакви несреќи има 18,7 отсто поголеми шанси капетанот и екипажот да преживеат од патниците и дека во такви ситуации често се применува мотото „секој за себе“, а не „жените и децата напред“.
Тој го докажа тоа со истражување на 18 примери на поморски катастрофи од 1852 до 2011 година, во кои загинале вкупно околу 15.000 луѓе. Меѓу преживеаните, 17,8 отсто биле жени, додека просечниот преживеан во несреќата бил 34,5 отсто од мажите.
Друга книга тврди дека е погрешно да се верува дека телеграфски оператор на брод оддалечен 60 милји можел да спаси животи, дури и ако добил повик за помош.
На 14 април 1912 година, Крил Еванс легнал во 23:30 часот, а официјалните податоци велат дека доколку останел на работа само неколку минути подолго, ќе го примил повикот за помош од Титаник и според Американецот Калифорниецот можел да им помогне на патниците и членовите на екипажот.
– На дневна светлина, на Калифорнија би и требале најмалку два часа да го пробие мразот и да стигне до местото на катастрофата, а многу повеќе во текот на ноќта. Накратко, ако Еванс успеел да го прими повикот за помош од Титаник, додека да стигнат до нив, повеќето луѓе веќе би умреле од студот – изјави Стивенсон за Телеграф.