Истражувачите навеле дека нивните лабораториски експерименти со видови мали ајкули ги потврдиле долгорочните шпекулации дека ајкулите користат магнетни полиња како помагало во навигацијата, односно како еден вид природен GPS.
Такво однесување е забележано и кај други морски животни, како што се морските желки.
Студијата, објавена овој месец во списанието „Тековна биологија“, одговара и на прашањето зошто ајкулите се во можност да патуваат на долги растојанија и да го пронајдат патот назад за да се хранат, да се размножуваат и да раѓаат, рече еден од авторите. Брајан Келер.
“Знаеме дека ајкулите можат да реагираат на магнетни полиња. Не знаевме дека забележаа дека можат да ги користат како помагало за навигација. Постојат ајкули кои можат да поминат 20.000 километри и да завршат на истото место”, рече Келер.
Прашањето со години ги заинтригира истражувачите бидејќи ајкулите додека поминуваат низ океанот наидуваат на неколку специфични обележја како што се коралите.
Барајќи одговори, научниците од Државниот универзитет во Флорида одлучија да проучат ајкули со чекан, вид што живее на двата брега на САД и се враќа на истата утока секоја година.
Истражувачите изложиле 20 од овие ајкули на магнетни услови кои симулирале локации стотици милји од местото каде што биле фатени во близина на Флорида.
Научниците открија дека ајкулите започнале да пливаат на север кога, врз основа на магнетни сигнали, заклучиле дека се наоѓаат јужно од местото каде што треба.
Научникот Роберт Хатер, кој не учествувал во истражувањето, вели дека откритието е убедливо и додава дека е потребна понатамошна студија за да се утврди како ајкулите користат магнетни полиња за да ја утврдат нивната локација и дали поголемите ајкули кои патуваат на долги растојанија користат сличен систем за да го пронајдат вистинскиот начин
Научниците велат дека потпирањето на магнетните полиња на Земјата, откриено кај ајкулите со чекан, веројатно постои и кај други видови ајкули, како што е големата бела ајкула, која патува прекуокеански. Келер вели дека се многу мали шансите ајкулите со чекан да имаат развиено чувствителност на магнетни полиња, а другите ајкули кои поминуваат на големи растојанија не.
Келер додава дека истражувањето би можело да помогне во напорите за зачувување на видовите ајкули чиј број се намалува. Годинешното истражување покажа дека бројот на ајкули и зраци во океаните се намалил за повеќе од 70 проценти од 1970 до 2018 година.
