Хо Ван Ланг живеел среќен живот 41 година далеку од цивилизацијата во виетнамската џунгла, а потоа бил пронајден од спасувачките мисии.
Иако на многумина им изгледа како добро сценарио за филм, Хо Ван зад себе има неверојатна приказна.
Тој бил спасен пред 11 години од џунглата, каде што немал контакт со други луѓе, а камоли со модерната цивилизација.
View this post on Instagram
Како завршил во џунглата?
Неговиот татко, воениот ветеран Хо Ван Тан, летал таму во 1972 година кога американските трупи го бомбардирале неговото село и го убиле целото негово семејство.
Бидејќи бил изолиран од реалниот свет, тој секогаш верувал дека војната сè уште трае и се обидувал да истрае во намерата да го заштити своето семејство.
Како што околните села се развиваа и луѓето се преселиле понатаму во џунглата, семејството на Хо Ван Тан се повлекувало сè подалеку, барајќи храна, ловејќи и живеејќи во импровизирани куќи на дрвја.
View this post on Instagram
Далеку од цивилизација или не?
Сепак, нивното присуство не останало незабележано, а легендите за нивниот начин на живот станувале се погласни.
Живееле далеку од светот, Ланго не ни знаел дека постојат жени, затоа што татко му не му објаснувал.
Пред околу дваесет години, Хо Ван Три, еден од другите синови на Тан, кој сепак ги преживеал американските бомби, се заинтересирал за Ланг и Тан, иако Тан сè уште не верувал во тоа.
Кога конечно ги пронашол татко си и брат си, почнал редовно да ги посетува, да им носи зачини и да ги убедува дека треба да се вратат во селото, а кога здравствената состојба на Тан се влошила, го организирал нивното „спасување“.
– Изгледаше воодушевен што се враќа. Без двоумење, тој се согласи да оди со мене, неговиот брат и преведувачот во срцето на џунглата. Имав сосема поинакви очекувања од разговорот со него, па не ни сфатив дека запознав една од најубавите личности што некогаш сум ги сретнал – им рекол на новинарите директорот на една туристичка агенција Алваро Серезо.
Каков бил нивниот живот?
Тој се согласил да го живее тој живот пет дена, за да се запознае повеќе со животот во џунглата.
Според него, Ланг е како дете: за него нема друг концепт на време освен денот и ноќта; тој не знае за ниту еден извор на енергија освен сонцето и огнот, а за надворешниот свет знае само за работи за кои му кажал татко му, како авиони.
Тан намерно ги ограничил информациите што му ги пренесувал на својот син: верувајќи дека војната сè уште беснее надвор од шумата, тој сакал неговиот син да се плаши од луѓето, за да биде што е можно повнимателен.
Кога Алваро прашувал колку луѓе видел во животот, Ланг одговара „пет“, и дека секогаш бегал од нив, „затоа што ќе го повредат“.
По враќањето во цивилизацијата, возењето автомобил оставило најсилен впечаток кај Ланг.
На пат кон болницата каде што му бил извршен прегледот се возел автомобил што за него било апсолутна сензација.
Тој исто така се воодушевил од неговиот пријателски однос кон домашните животни, бидејќи во џунглата тие секогаш бегале од него.
Животот во цивилизацијата
Единствениот здравствен проблем што некогаш го имале таткото и синот бил оној што ги снашол по нивното враќање кај луѓето.
Во контакт со бактерии и вируси, на кои не им е искористен имунолошкиот систем, веднаш се разболеле.
Ланг, кој живеел со својот татко на овошје, зеленчук, мед и месо од мајмуни, змии, гуштери, жаби, лилјаци, птици и риби, морал да се прилагоди на новиот начин на живот.
Сепак, не им било проблем да му покажат на тимот како се лови и подготвува стаорец.
За такви потфати, таткото и синот користеле стапици направени од алуминиум од хеликоптер што се урнал во џунглата за време на војната.
Цивилизацијата го чинела живот
За жал, во ноември 2021 година, „Тарзан“ почина од рак на црниот дроб на 52-годишна возраст, откако се сретна со „фаталните последици“ на модерниот живот, откако почнал да јаде преработена храна, а понекогаш и да пие алкохол.
Неговиот пријател Алваро, кој исто така сними документарен филм за Ланг, рече:
– Тој беше најфасцинантната личност што сум ја сретнал. Сакав да научам нешто ново за преживувањето во џунглата, па Ланг ме одведе во кабината каде што живееше 40 години. Додека преживувавме во џунглата, сè што можев да правам со часови, тој можеше да заврши за секунди. Тој беше мало дете со супер човечки вештини.