Планот на нацистичка Германија беше истребување на целото неариевско население. Откако се ослободија од Евреите, Ромите и Словените, нацистите планираа да ги населат областите на Источна Европа со Германци.
Хитлер ги запишал своите планови во Мајн Кампф, а за да ги оствари своите планови морал да го порази Советскиот Сојуз.
На денешен ден во 1941 година започна најголемата копнена инвазија во историјата на човештвото.
Над три милиони војници беа мобилизирани кон границите на СССР со цел да се оддалечи Русија од Стариот континент и да се обедини цела Европа под фашистичкиот знак.
Подготовка за Советскиот Сојуз
Откако ги анектираше Австрија и Чешка, а потоа ја подели Полска со Сталин, Хитлер најпрво сакаше да се ослободи од Западниот фронт.
Идејата беше Франција брзо да капитулира за да може целата моќ на германската армија да биде насочена кон исток и СССР. Планот успеа.
Франција падна за помалку од два месеци борби, а силите на Вермахт шетаа низ Париз во летото 1940 година.
Велика Британија не сакаше да потпише примирје по падот на Франција, што го налути Хитлер, но тој сепак можеше да продолжи со својот план на исток.
Кога Бенито Мусолини ги виде германските успеси, тој исто така сакаше да покаже мускули. Тој побарал од Грците да му дозволат да постави војска на нивна територија, а кога тие одбиле, објавил војна и тргнал во битка.
Нацијата која отсекогаш била лоша во војна, сега повторно го докажа истото. Здружените сили на грчката и британската војска ги принудиле Италијанците да побегнат и се заканиле дека ќе ја окупираат Албанија.
Хитлер решил да интервенира против советите на неговото воено раководство.
Така, кон крајот на пролетта 1940 година, германската и италијанската армија ги окупираа Југославија и Грција и го обезбедија Балканот.
Сега никој не можеше да го попречи планот на Хитлер за СССР. Може да започне најголемата копнена инвазија во светот.
Операција Барбароса
Армијата беше мобилизирана до границите на Советскиот Сојуз неколку дена пред инвазијата.
Дивизиите на Вермахт беа распоредени од Романија до Балтичкото Море.
Целта беше да се освојат руската територија во Европа и да се принудат на целосна капитулација или да се истуркаат од Стариот континент.
Терминот „линија А-А“ е измислен и ја означува линијата од градот Архангелск на север до Астрахан на Каспиското Езеро, каде што германската армија требало да стигне за време на војната.
Често се вели дека Сталин ја дочекал инвазијата неподготвен за војна, но оваа изјава е неточна бидејќи пред Втората светска војна СССР значително инвестирал во армијата и одбраната и го зголемил бројот на војници и воена опрема.
Без разлика, на почетокот на војната се чинеше дека Германија брзо ќе победи.
Германците ја користеле тактиката на опкружување на непријателската војска, што било многу паметно со оглед на огромниот број од три милиони војници кои преминале на руска територија.
Во првата фаза од операцијата, тие привеле 250.000 руски војници во близина на Минск, 300.000 војници во близина на Смоленск, 650.000 војници во близина на Киев и дополнителни 700.000 војници во близина на градовите во близина на Москва.
Тоа бил тежок удар за рускиот морал. Многумина биле во паника, многу советници на Сталин предложиле предавање или договор со Германците. Сепак, тоа не се случило.
Имено, познато е дека Хитлер многу читал за историјата на познатите војсководци, но и Сталин.
Знаел дека и овој пат Русија ќе победи дури кога ќе дојде нејзиното најсигурно засилување – руската зима.
Проблемот на западната руска граница
Военото раководство на Хитлер гласно протестирало против интервенцијата во Грција.
Му рекле дека тоа само ќе го одложи нападот на Советскиот Сојуз, што не смее да се случи.
Тие знаеле дека нема да успеат доколку германската војска не стигне до линијата А-А до почетокот на зимата.
До декември 1941 година, дивизиите на Вермахт стигнаа до Ленинград на север, Москва во центарот и Сталинград на југ. Почнале опсадите на големите градови, но брзото напредување на германската армија било запрено.
Руските војници стационирани во Сибир биле повикани да ја одбранат својата татковина, а таа војска знаела да се бори во тешки зимски услови.
Тогаш веќе започнале првите знаци за идниот германски пораз.
Од декември, Хитлер добивал извештаи по извештаи за замрзнати војници, напуштени тенкови и автомобили кои биле бескорисни во услови на силен снег, а наскоро пристигнале вести за првите воени порази.
Војната на Источниот фронт бил најголемиот, најлошиот и најсмртоносниот дел од Втората светска војна.
До 1945 година, загинале околу 20 милиони советски војници и цивили и 9 милиони германски окупатори.
Во окупираните области, Германците брзо го депортирале неариевското население во разни логори и ги принудувале физички здравите и силните да работат напорна работа, а оние со послабо здравје веднаш биле испраќани во гасните комори.
Главниот идеолошки план за повторно населување на Источна Европа пропаднал.
По изгубената битка кај Сталинград во 1942 година, советската армија тргнала во офанзива и постепено ги истиснала германските сили од Русија.
Тоа бил последен пат во историјата руската држава да биде загрозена, а тој настан ќе ја диктира руската политика до денес.
Фактот дека западните граници на Русија се толку ранливи на инвазија може да се поврзе со актуелните настани во Русија и Украина.
Причините за руската инвазија секако се индустриски важниот Донбас и навлегувањето на југ, но и тоа што Украина се доближува до Западот и НАТО.
Руската политика ја оправдува инвазијата на Украина бидејќи во спротивно, сметаат тие, таа повторно би можела да биде изложена на напад од Западот, што, како што ќе се оправда, веќе се случило во 1812 и 1941 година.