Пандемијата на коронавирус веќе го смени животот каков што го знаеме – и без сомнение доведе некои луѓе да сакаат да ја напуштат планетата.
Сепак, еминентниот научник Пол Дејвис предупреди дека вирусите, освен на Земјата, можат да се појават на друго место, во вселената, ако постои живот таму, пишува „Гардијан“.
Астробиолог, космолог и директор на „Beyond Center for Fundamental Concepts in Science“ на Државниот универзитет во Аризона, рече дека идејата за вонземјани варира од микробен живот до супер напредни цивилизации.
Дејвис верува дека најверојатно ќе бидат потребни широк спектар на микроби и други микроскопски агенси за да се одржи животот како целина, без оглед на обликот. Се чини дека вирусите – или нешто што има слична улога – може да бидат дел од равенката.
„Вирусите се всушност дел од мрежата на животот“, рече Дејвис. „Јас би очекувал дека ако имате микробен живот на друга планета, ќе ја имате – доколку е одржлив – целосна сложеност што ќе оди со можноста за размена на генетски информации.
Тој вели дека вирусите може да се гледаат како генетски елементи. Бројни студии покажаа дека генетскиот материјал од вирусот е вграден во геномите на луѓето и другите животни со процес познат како хоризонтален трансфер на гени.
„Мојот пријател мисли дека значителен дел од човечкиот геном е всушност од вирусно потекло“, вели Дејвис, чија нова книга е „Што јаде универзумот?“ објавено оваа недела.
Според него, иако важноста на микробите за животот е добро позната, улогата на вирусот е помалку ценета. Но, тој рече дека ако има клеточен живот на други светови, вируси или нешто слично, најверојатно постои трансфер на генетски информации меѓу нив.
Покрај тоа, рече тој, малку е веројатно дека вонземскиот живот би бил хомоген.
„Мислам дека не се работи за одење на друга планета, и таму има еден вид микроба и е совршено среќна. Мислам дека мора да биде целиот екосистем”, додаде тој.
Иако мислата за вонземски вируси може да изгледа алармантно, Дејвис вели дека нема потреба од паника кај луѓето.
„Опасни вируси се оние кои се многу тесно прилагодени на нивните домаќини. Ако навистина постои вонземски вирус, шансите се дека не би бил ни од далеку опасен”.
Патем, на крајот на август беше објавена студија која покажа дека знаците на живот може да се откријат надвор од нашиот Сончев систем во рок од две до три години. Но, потребата да се разгледаат цели екосистеми не се однесува само на разгледување на вонземски живот.
Дејвис истакнува дека е исто така важно луѓето да се обидат да колонизираат друга планета.
„Повеќето луѓе мислат дека треба да имаме многу големи вселенски летала, за да можеме некако да ги рециклираме работите за многу долго патување, а потоа и целата технологија што би требало да ја носиме“, рече тој.
„Всушност, најтешкиот дел од овој проблем е микробиологијата што треба да ја носите – не е добро да земете само неколку свињи, компири и слично, и да се надевате дека се ќе биде прекрасно и самоодржливо на другиот крај.”
Иако „Ковид -19“ на повеќето луѓе им остави нејасен поглед кон вирусите, Дејвис рече дека не се сите лоши: „Всушност, тие се главно добри“.
Меѓу неговите позитивни улоги, вирусите што ги инфицираат бактериите – познати како фаги – можат да помогнат во контролата на популацијата на бактериите, додека вирусите се исто така поврзани со голем број други важни процеси, од помагање на растенијата да преживеат во екстремно топли почви до влијанија врз биогеохемиските циклуси.
И, како што забележува Дејвис, значаен дел од човечкиот геном може да бидат остатоци од антички вируси.
„Слушаме за микробиомот во нас, и постои планетарен микробиом“, рече Дејвис. Но, тој тврди дека постои и човечки и планетарен вирус, при што вирусите играат фундаментална улога во природата.
„Мислам дека нема да има одржлив живот на планетата Земја без вирусот“, заклучи тој.