Длабоко под московските улици се кријат невидливи светови изградени за време на Студената војна. Советската власт создала мрежа на подземни бункери и тунели, дизајнирани да обезбедат заштита од нуклеарен напад и да ја осигураат континуитетот на владеењето.
Еден од најпознатите е Бункер-42, изграден на длабочина од 65 метри, кој можел да смести до 600 луѓе за 30 дена без надворешна помош.
Опремен е со системи за филтрација на воздух, складишта за храна и вода и генератори на дизел, а денес функционира како музеј посветен на Студената војна.
Покрај тоа, постои и тајната железничка мрежа наречена „Метро-2“, која се смета дека поврзува клучни владини објекти, вклучувајќи го Кремљ и седиштето на ФСБ, наменета за евакуација на високи функционери во случај на нуклеарен напад.
Некои од најдлабоките метро-станици, како Арбатскаја и Мајаковскаја, биле изградени за да служат како засолништа, опремени со дебели бетонски ѕидови и системи за филтрација на воздух, овозможувајќи им на патниците да се заштитат во случај на напад.
Подземниот бункер на Сталин, дел од системот „Метро-2“, бил команден центар со тајни тунели и дебели ѕидови, дизајниран да издржи нуклеарен удар и да обезбеди безбедност за највисоките владини претставници.
Исто така, Бункер-703, изграден за време на Студената војна, служел како складиште за важни документи, повеќе од 30 метри под земја, со околу 120 тони тајни договори и дипломатски материјали, кои биле класифицирани до 2018 година.