Некои градови исчезнале под вода за време на изградбата на хидроцентрали.
Из воды показался город Молога, затопленный при строительстве ГЭС в 1940 году pic.twitter.com/3Dc5y8ngHX
— Богатова Лариса (@LarisaMetlina) July 18, 2018
Молога
Молога е стар руски град, кој се наоѓал на влевот на реката Молога во Волга. За прв пат се споменувал во 1149 година. Тој бил центар на кнежеството Молох, кој станал дел од руската држава во 15 век.
Градот немал среќа бидејќи во 1935 година, изградбата на резервоарот Рибинск започнала на 102 метри надморска височина, додека Молога се наоѓала на околу 98 метри надморска височина. Сите жители биле преселени во 1941 година и градот останал празен. Потонал во 1946 година.
Под вода имало околу 700 села, 140 цркви, три манастири и скоро 300 луѓе кои не сакале да го напуштат градот.
Молога станал град на духови што понекогаш се појавува кога ќе се намали нивото на водата. Остатоци од зидовите од тули излегуваат на местото на поранешните згради и храмови.
В Твери вспомнят затопленный город Корчеваhttps://t.co/ePrNZ8Jqd2 pic.twitter.com/QO1ujs0PXn
— ТВТверь – TVTVER (@tvtver) February 18, 2018
Корчева
Стариот руски град Корчева се наоѓал на бреговите на реката Волга. За прв пат се споменувал во документите во средината на 16 век.
Сепак, поради изградбата на каналот „Москва-Волга“, тој бил поплавен во 1932 година.
Пет години подоцна, тој бил отстранет од официјалниот регистар на градови. И иако една третина од градот не бил поплавен, куќите биле урнати, црквите биле минирани, а жителите биле иселени.
Од градот преживеале само гробиштата со урнатините на казанската црква и камената куќа на божиќните трговци.
Каjазин
Каjазин првпат се споменувал во летописите од 12 век како манастир. Во 15 век овде живеел рускиот патописец Атанасиј Никитин, кој го опишал овој град во своите белешки „Патување зад три мориња“.
Најстариот дел од градот, историски и архитектонски споменици, се од периодот 1939-1940 година. Биле поплавени поради изградбата на хидроцентралата Углика. Под вода биле црквата на Рождеството Христово и Јован Крстител, манастирот Света Троица и црквата Свети Никола. Поплавен е и пазарот, улиците и куќите на трговците.
Интересна е судбината на црквата Свети Никола, чија камбанарија останала да се издига над водата. Него го посетиле императорите Александар Втори и Александар Трети. Пред поплавата, црквата била демонтирана во цигли, кои биле пренесени во Углиќ на бродови за да се изгради нова хидроцентрала.
Весьегонск, город-утопленник в Рыбинском водохранилище.
30-е. pic.twitter.com/fOwWudjKNE— jarnviоr ✠ (@jarnvior) September 8, 2020
Весегонск
Првите записи за овој град датираат од 16 век. Во тоа време, тоа било село наречено Вес Јогонска. Весегонск станал град на крајот на 18 век. Гогољ го споменува во делото „Мртви души“. Писателот Леонид Платов го поставил заплетот на неговиот роман „Архипелаг на исчезнати острови“ во Весегонск.
Весигонск бил скоро целосно потопен во 30-тите и 40-тите години на минатиот век поради полнењето на резервоарот Рибинск. Повеќето куќи биле демонтирани и преместени на нова локација далеку од зоната на поплавување. Градот бил повторно изграден на повисоко место, далеку од крајбрежјето.
На дното имало цркви и храмови кои не биле пренесени, како и пругата. Не останале архитектонски споменици во Весегонск. Неколку улици и урнатини на црквата Казан останале од поранешниот град.
Во текот на 2018 година, водата во резервоарот се повлекла за околу осум метри. Се појавиле темелите на куќите, тротоарите и остатоците од дрвјата во паркот.
Китеш
Легендарниот град Китеш се наоѓал во регионот на Нижни Новгород, на брегот на езерото Светлојар. Се споменувал во „Китешки летопис“ од крајот на 18 век.
Според традицијата, големиот војвода Георгије Владимирски, кому му се допаднале бреговите на езерото Светлојар, наредил да се изгради камениот град Китеш. Прекрасниот град бил изграден во 1168 година: цркви со златни куполи, бели камени sидови, кули, благородни камени палати.
Легендата вели дека Бату Хан тргнал да го освои Китеш за време на неговата кампања во Русија. Тој не можел да го најде, градот исчезнал под езерото Светлојар. До денес, градот е невидлив. Понекогаш може да се видиат манастири и замоци, sидови и дворови што се рефлектираат во водата, а камбаните се слушаат ноќе.
Според една верзија, се претпоставува дека Китеш отишол под земја и не исчезнал под вода. Според втората, карпите го штителе градот од Бату Хан, а трети сметаат дека Китеш станал град на духови.