Владимир Путин делува како прилично осамена личност, која ја води руската армија во војна со висок ризик, која може целосно да ја уништи руската економија.
Но, тој можеби никогаш порано не се однесувал толку изолирано како на последните две внимателно обмислени појавувања пред камерите, каде се појави со луѓе од неговиот близок круг и каде што седи доста далеку од своите советници.
Како врховен командант, одговорноста за инвазијата на крајот е на него. Но, Путин отсекогаш се потпираше на длабоко лојална група на соработници, од кои многумина – како него – ги изградија своите кариери во руските безбедносни служби.
Прашање е кои од нив ги слуша Путин денес, секако во најважните моменти од неговиот претседателски мандат, прашува Пол Кирби во анализа за Би-Би-Си.
Сергеј Шојгу (министер за одбрана)
Ако Путин некого слуша деновиве, тоа е неговиот долгогодишен близок соработник Сергеј Шојгу, кој во јавните настапи ги рециклира тезите на Путин за демилитаризација на Украина и заштита на Русија од таканаречената воена закана од Западот.
Тој е човек кој оди на патувања во Сибир на лов и риболов со Путин, а веќе извесно време се смета дека би можел да биде кандидат за наследник на Путин.
Но, погледнете ја оваа неверојатна фотографија на Шојгу како седи на самиот крај на долгата маса, каде што изгледа засрамено додека седи до шефот на руските вооружени сили, а многу е дискутабилно колку Путин во моментов е заинтересиран за неговото мислење.
Оваа фотографија е направена три дена по почетокот на воената кампања, која веднаш наиде на неочекувано тврдоглав украински отпор и низок морал кај руските војници.
„Според планот, Шојгу требаше да маршира кон Киев. Тој е министер за одбрана и требаше да го освои“, изјави за Би-Би-Си експертот за воени конфликти Вера Миронова.
Тој беше заслужен за воената окупација на Крим во 2014 година. Тој, исто така, ја водеше руската воена разузнавачка служба ГРУ, за која се верува дека организирала најмалку два напади со нервен агенс – смртоносен напад во 2018 година во Солсбери, Англија и неуспешен напад на рускиот опозициски лидер Алексеј Навални во Сибир во 2020 година.
Фотографијата изгледа уште полошо во крупен кадар. „Изгледаат како некој да умрел, ова личи на погреб“, вели Миронова.
Можеби изгледа засрамено, но рускиот експерт за безбедност Андреј Солдатов вели дека министерот за одбрана Шојгу е сè уште највлијателниот глас што Путин сака да го слушне.
„Шојгу не е задолжен само за армијата, тој е задолжен и за идеологијата, а во Русија идеологијата најмногу се сведува на зборување за историја. Тој го контролира тој наратив “, вели Солдатов.
Како началник на Генералштабот, неговата задача беше да организира инвазија на Украина и брзо да ја реши – но со таа мерка, тој не беше целосно задоволен.
Шојгу одигра голема улога во сите воени кампањи на Владимир Путин, уште откако тој командуваше со една од армиите на Русија во војната во Чеченија во 1999 година.
Тој беше и еден од главните фигури во военото планирање на нападот на Украина и затоа во февруари годинава ги надгледуваше воените вежби во Белорусија.
Валери Герасимов (началник на Генералштабот на руските вооружени сили)
Експертот за Русија, Марк Галеоти, го опишува Герасимов како „никогаш насмеан камен од маж“.
Герасимов, исто така, одигра клучна улога во воената кампања за анексија на Крим во 2014 година. Според некои извори, Герасимов, пак, бил ставен настрана бидејќи го одложил почетокот на инвазијата на Украина и поради слабиот морал кај војниците испратени таму.
Но, Солдатов вели дека на ваквите мисли не треба да им се дава преголема тежина.
„Путин не може да го контролира секој пат и секоја борбена единица, тоа го прави Герасимов. И покрај тоа што министерот за одбрана Шојгу сака да се фотографира во воени униформи, тој нема воена обука и мора да се потпре на професионалци како Герасимов, вели Солдатов.
Николај Патрушев (секретар на Советот за национална безбедност на Русија)
„Патрушев е максимално воинствен, тој со години е цврсто убеден дека Западот се обидува да и наштети на Русија“, вели Бен Нобл, универзитетски професор по руска политика на Универзитетскиот колеџ во Лондон.
Тој е еден од тројцата лојалисти на Путин кои тесно соработувале со него од 1970-тите во Санкт Петербург, што датира од времето кога градот сè уште се викал Ленинград.
Другите двајца ветерани блиски до Путин се шефот на службата за безбедност Александар Бортников и шефот на странската тајна служба Сергеј Наришкин.
Кругот на луѓе блиски до Путин во Русија се нарекува „силовики“ (во буквален превод „тирани“), термин кој потекнува од 1990-тите години под Борис Елцин и го користат политичките личности кои изградиле кариера во една од многуте руски тајни или безбедносните служби во вооружените сили.
Но, ова трио – Бортников, Наришкин и Патрушев – сѐ уште поблиски со Путин од другите.
Ретко кој има толкаво влијание врз Путин како Патрушев. Не само што работеа заедно во стариот КГБ за време на комунизмот, туку Патрушев го замени Путин на чело на тајната служба што ја наследи КГБ, сега ФСБ, од 1999 до 2008 година.
Три дена пред инвазијата, на бизарен состанок на рускиот Совет за национална безбедност, токму Патрушев го наметна своето гледиште за работите, според кое „конкретна цел“ на Американците била распаѓање на Русија.
Целата средба беше сведена на политички театар, каде Путин претседаваше со состанокот седејќи на маса, додека еден по еден неговите функционери доаѓаа на тронот на Путин и го објаснуваа своето мислење за политичкото признавање на независноста на бунтовниците поддржана од Москва во источна Украина.
Николај Патрушев, се разбира, успешно го положи тестот.
„Тој е оној кој го води секој борбен крик, а Путин се чини дека се придвижи во своето размислување кон неговите поекстремни ставови“, рече Нобл.
Александар Бортников (директор на Федералната служба за безбедност ФСБ)
Експертите за Кремљ велат дека Путин повеќе од се им верува на информациите што ги добива од безбедносните служби, а Бортников се смета дека припаѓа на најтесниот круг на неговите луѓе.
Друг ветеран од Ленинградската КГБ го презеде раководството на ФСБ откако Патрушев замина на нова позиција. За двајцата се знае дека се блиски со Путин, но како што вели Бен Нобл, „невозможно е со апсолутна сигурност да се каже кој од нив е главен и кој ги носи одлуките“.
ФСБ има големо влијание врз сите други полициски и безбедносни служби, па дури има и своја единица за специјални намени. Бортников е важен, но неговата улога не е на кој било начин да му се спротивстави на Путин или да го советува како другите, вели Андреј Солдатов.
Сергеј Наришкин (директор на надворешната служба на СВР)
Третина од старите Ленинградски шпиони се комплетирани од Сергеј Наришкин, кој бил со Путин во текот на поголемиот дел од неговата кариера. Тогаш, како да се протолкуваат неверојатните сцени во кои Путин го искара кога Наришкин малку отстапил од пропишаната порака за време на состанокот на Советот за безбедност?
Наришкин кога беше запрашан да го каже своето мислење за ситуацијата, беше збунет и збунет во излагањето на подготвените реченици, на што Путин му рече: „Не разговараме за ова“.
Долгиот состанок подоцна беше следен во пократка верзија, па јасно е дека Кремљ одлучил да му покаже на Наришкин како се нервира со голема публика која гледа руска телевизија.
„Беше шокантно. Тој инаку е многу мирен и смирен, па многумина се запрашаа што навистина се случува“, изјави Бен Нобл за Би-Би-Си.
Марк Галеоти изјави дека е импресиониран од токсичната атмосфера во текот на целиот состанок. Но, Андреј Солдатов вели дека Путин едноставно уживал во моментот.
„Путин сака да си игра игри со луѓето околу него, а во овој случај го направи Наришкин будала.
Сергеј Наришкин исто така долго време е пријател со Путин, од Санкт Петербург во 1990-тите и потоа во кабинетот на Путин во 2004 година, а подоцна стана претседател на рускиот парламент.
Тој, исто така, го предводи Руското историско друштво и, вели Солдатов, има важна улога во обезбедувањето на Путин со идеолошки наратив за неговите постапки.
Минатата година тој даде интервју за дописник на Би-Би-Си од Москва во кое негираше дека Русија труела противници или извршила сајбер напади или се мешала во изборите во други земји.
Сергеј Лавров (министер за надворешни работи)
Лавров 18 години е главен дипломат на Русија, задолжен за претставување на руските ставови пред светот, иако тој самиот не игра голема улога во одлучувањето.
Лавров, кој денес има 71 година, е уште еден доказ колку Владимир Путин се потпира на ликови од сопственото минато.
Лавров е прилично лукав – минатиот месец се обиде да ја исмејува британската министерка за надворешни работи Лиз Трас поради нејзиното непознавање на руската географија, а една година претходно се обиде да го понижи министерот за надворешни работи на ЕУ, Жозеп Борел.
Но, тој долго време беше настрана кога станува збор за се што е поврзано со Украина, и иако има репутација на борбен и груб човек, Лавров се залагаше за продолжување на дипломатските преговори за Украина. Но, рускиот претседател реши да го игнорира.
Веројатно не му беше грижа што повеќето членови на Советот за човекови права на ОН ја напуштија просторијата додека се обидуваше да ја одбрани руската инвазија на Украина преку видео врска.
Валентина Матвијенко (претседател на Советот на федерацијата)
Една од ретките жени во тимот на Путин, таа беше клучна фигура во горниот дом на рускиот парламент, кој одобри испраќање руски војници во странство, отворајќи го патот за инвазијата.
Валентина Матвиенко е уште еден лојален соработник од Санкт Петербург, кој помогна анексијата на Крим во 2014 година да помине без проблеми.
Но, таа не се смета за носител на одлуки. Сепак, малкумина можат со сигурност да кажат кој го презема водството и кој ги носи големите одлуки.
Како и сите други членови на рускиот Совет за национална безбедност, нејзината улога е да создаде впечаток дека одлуките се носат преку колективна дискусија, иако е многу поверојатно дека Путин веќе одлучил што ќе се случи.
Виктор Золотов (началник на Националната гарда)
Поранешниот телохранител на Владимир Путин денес е на чело на руската Национална гарда наречена Росгардија, која Путин ја основа пред 6 години како еден вид лична армија која аналитичарите ја споредуваат со Преторијанската гарда од Римската империја.
Со изборот на својот личен телохранител да раководи со таква организација, Путин ја осигурал нивната лојалност, а Виктор Золотов наводно го зголемил своето членство во Гардата на 400.000.
Аналитичарот Вера Миронова вели дека првиот план на Русија бил да ја заврши инвазијата за неколку дена, а кога армијата почнала да покажува знаци дека тоа нема да биде возможно, Руската национална гарда го презеде водството во операцијата. Но, проблемот е што лидерот на Националната гарда нема никаква воена обука, а бидејќи неговите единици немаат свои тенкови, тие беа релативно лесни мети за Украинците.
Кого друг слуша Путин?
Премиерот Михаил Мишустин има незавидна задача да ја спаси руската економија, но тој нема речиси никакво влијание врз војната.
Московскиот градоначалник Сергеј Собјанин и директорот на државната нафтена компанија Роснефт, Игор Сечин, се исто така блиски со претседателот Путин, вели политичкиот аналитичар Евгениј Минченко.
Браќата милијардери Борис и Аркадиј Ротенберг, пријатели од детството на Путин, исто така се блиски со него долги години.
Во 2020 година, магазинот Форбс ги прогласи за најбогато семејство во Русија.