Украинските сили заземаат одбранбени позиции на истокот на земјата, подготвувајќи се за тешка нова фаза од војната додека рускиот претседател Владимир Путин прогласи победа во повеќемесечната битка за Луганск.
Руското заземање на градот Лисичанск во неделата стави крај на една од најголемите битки во Европа во последните генерации, во која Москва ја искористи сета своја копнена моќ за да го освои Луганск, еден од двата региони што бара од Украина да им ги предаде на сепаратистите во регионот Донбас богат со минерали, пишува Ројтерс.
„Победите во правец на Луганск“
За време на краткото телевизиско интервју со министерот за одбрана, Владимир Путин им честиташе на руските сили за „победите во правец на Луганск“.
Оние кои учествуваа во битката „апсолутно треба да се одморат и да ја вратат воената готовност“, додека другите единици ќе продолжат да се борат во други области, рече Путин.
Освојувањето на градовите Северодонецк и Лисичанск не само што е најголемата победа на Русија откако на крајот на мај го освои јужното пристаниште Мариупол, туку, како што истакнува „Њујорк тајмс“, го покажува и успехот на новата руска стратегија врз основа на супериорна огнена моќ и постепено напредување.
Русија почна да ја применува таа стратегија по поразот во Киев, каде што руските трупи ја потценија подготвеноста на Украинците да се борат и пребрзо ја раширија војската и тенковите со мала поддршка.
Што сега?
Сега, руските трупи ретко напредуваат без силна поддршка – често во форма на артилерија – давајќи ѝ предност на Москва во однос на помалку вооружените Украинци, пишува весникот.
Украинските власти тврдат дека нивната цел е да ги истрошат Русите со тоа што ќе ги принудат да се борат за градовите, како што беше случајот во Северодонецк и, во помала мера, во Лисичанск.
Сепак, „Њујорк тајмс“ посочува дека се зголемуваат сомнежите дали таквиот пристап функционира, имајќи предвид дека руските сили ги зазедоа двата града и сега се во позиција да напредуваат понатаму кон југозапад.
– Беа потребни 60 дена за мал напредок. Мислам дека Русите можат да бараат некаква победа, но клучната битка во оваа војна допрва доаѓа. Битката за Донбас нема да биде клучна стратешка битка за Украина, таа битка веројатно ќе се случи на југот на земјата, изјави Нил Мелвин.
Серхи Гајдаи, украинскиот гувернер на Луганск, призна дека целата негова провинција сега е практично во руски раце, но тој за Ројтерс изјави:
„Треба да ја добиеме војната, а не битката за Лисичанск… Ова многу боли, но тоа го прави не значи дека губиме војна“.
Гаидај рече дека украинските сили се повлекле од Лисичанск и сега ја држат линијата меѓу Бакмут и Славјанск во Доњецк, подготвувајќи се да го спречат натамошниот руски напредок.
Лисичанск, соседниот Северодонецк и околните градови – со бројни фабрики кои служеа како бункери за бранителите – беа срамнети со земја во руските напади.
Некои воени експерти велат дека токму тие битки можат да бидат пресвртница во војната – не поради стратешкото значење на уништените градови – туку поради загубите од двете страни.
„Мислам дека тоа е тактичка победа за Русија, но со огромна цена“, изјави Нил Мелвин од организацијата RUSI во Лондон за Ројтерс, споредувајќи го овој тип на војување со огромните битки за мала територија кои беа типични за Првата светска војна.
„Беа потребни 60 дена за мал напредок“, рече тој. „Мислам дека Русите можат да прогласат некаква победа, но клучната битка во оваа војна допрва доаѓа. Битката за Донбас нема да биде клучна стратешка битка за Украина, таа битка веројатно ќе се одржи на југот на земјата“, рече тој.
Украинските војници рекоа дека руските ракетни истрели траеле околу пет дена пред руските сили да започнат со тестирање на украинските линии со војници и тенкови.
Очигледно е дека конфликтите ги исцрпија двете страни
Украинските власти проценуваат дека нивните сили дневно трпат стотици жртви, а западните разузнавачки служби наведуваат дека бројот на жртви и повредени од руска страна е на слично ниво.
Украинските сили се повеќе се потпираат на помалку добро обучени војници како оние од Територијалните одбранбени сили и Националната гарда за да ги надополнат редовите на исцрпените единици на фронтот.
Русија, од друга страна, според западните разузнавачки служби, се потпира на паравоените единици на Вагнер, промосковските чеченски сили и сепаратистичките борци од Луганск и Доњецк за да ги засилат своите сили.
И Русија и Украина ги отфрлија обвинувањата за пад на моралот во нивните редови, повремено објавувајќи мотивациони видеа на социјалните мрежи за да ги побијат тврдењата дека секој во рововите е исцрпен.
Сепак, „Њујорк тајмс“ посочува дека ваквиот тип на борби – артилериска војна предизвикува интензивна психолошка траума, што често било случај во Првата светска војна.
Украинските офицери, особено во резервните единици, се загрижени дека нивните војници страдаат и од стрес, освен што имаат голем број повредени и се убиени од непријателски оган.
Киев постојано бараше од Западот да испрати повеќе оружје и муниција
Додека големо количество западно вооружување пристигна на фронтот и се покажа ефикасно во борбите, особено неодамна испорачениот ракетен систем за повеќекратно лансирање HIMARS испратен од САД, потребно е многу повеќе за долгорочниот успех на Украина на бојното поле.
Украинските војници исто така имаа проблеми во комуникацијата, но тие обично знаат каде Русите ќе напредуваат поради количината на артилериски оган во една област што му претходи на обидот за пробив.
За двете страни, воздушната поддршка беше главно во втор план, а повремено ја немаше дури и во конфликтите во Донбас.
И Русија и Украина имаат системи за противвоздушна одбрана распоредени на исток, што значи дека повеќето авиони и хеликоптери ќе мора да летаат опасно ниско за да обезбедат максимална поддршка на копнените сили.
Во такви околности, руските сили користат крстосувачки ракети за да ја таргетираат клучната инфраструктура зад линијата на фронтот.
Додека Русија сега ги врти своите сили од Луганск кон соседната провинција Доњецк во Донбас, останува нејасно каде и кога би можела да заврши војната, пишува „Њујорк тајмс“.
Првичните воени цели на Русија отидоа многу подалеку од Донбас и заземањето на регионот Луганск и веројатно вклучуваа промена на владата или барем преориентирање на западната ориентација на поранешна советска Украина, рече Роб Ли од американскиот Институт за надворешни политички студии.
Тие ја вклучија и „демилитаризацијата“ на Украина
„Јасно е дека на почетокот на војната Русија имаше многу поамбициозни цели“, изјави тој за Ројтерс.
Како индикација за насилството што најверојатно ќе го зафати Доњецк во наредните недели, градоначалникот на Славјанск рече дека најмалку шест лица, меѓу кои и едно десетгодишно девојче, загинале во жестоки ракетни напади во неделата.
„Денеска руската армија повторно брутално го гранатираше“ Славјанск и блискиот град Караматорск, рече украинскиот претседател Володимир Зеленски во ноќното обраќање. Украина ќе се брани со ракетни фрлачи со долг дострел кои пристигнуваат од САД, но Русите сега ја собраа најголемата огнена моќ во Донбас. Тие можат да користат десетици илјади артилериски ракети секој ден на еден дел од фронтот.
– Ќе изградиме ѕидови, ќе ја вратиме земјата, а пред се луѓето мора да бидат заштитени, рече Зеленски.