Велигден кај словенските народи бил наречен „великден“, што бил директен превод од грчки во времето на прифаќањето на христијанството.
Лужичките Срби, овој празник го нарекувале „утро“, по времето од денот кога оделе во црква.
Во раните времиња, Црквата се обидувала да ги забрани обичаите кои потекнуваат од паганството, но древниот дочек на пролетта бил маскиран зад Велигден.
Христијанството ги асимилирало и идеите на Словените за предците чии души потоа се враќаат на земјата.
Остатокот од тоа верување сè уште е зачуван во обичајот да се тропа јајце на споменикот и да се каже „Христос воскресе“ на покојникот.
Со текот на времето, Велигденските обичаи и навики добиле нови облици кај православните народи кои според стариот календар празнуваат заедно со нас.
БУГАРИЈА
Во Бугарија, најстарата жена во семејството го гали лицето на секое дете со црвено јајце, за здравје и сила. Мажите по богослужбата фрлаат обоени јајца на ѕидот на црквата.
Домаќинките на Велики четврток се натпреваруваат да го замесат најубавиот велигденски леб со суво грозје, козунак.
Се меси цела ноќ и се остава да стаса, па пак се меси. На велигденската трпеза се служи печено јагне.
ГРЦИЈА
Денес Грците се познати како „старокалендарци“. Домаќинките бојадисуваат јајца на Велики четврток, бидејќи ден подоцна учествуваат во поворката во која се носи Христовиот гроб.
Само на Крф поворката започнува на Велика Сабота, бидејќи тоа им било забрането во петок дури и за време на венецијанската управа.
Потоа верниците фрлаат бокали полни со вода од терасите, кои се кршат на улицата и на тој начин го изразуваат својот гнев поради предавството на Јуда.
Во црквата палат големи свеќи наречени ламбада и ги држат запалени во следните 40 дена.
Магирица, чорба направена од јагнешки отпадоци и зеленчук, е задолжителна на трпезата.
Вообичаено е и да се даруваат меѓусебно, па продавниците работат прекувремено.
РУСИЈА
Рускиот Велигден започнува со литургија и на гробиштата, каде што им носат приноси на покојникот.
Потоа започнува прославата, а задолжително е пирамидалното сирење паша, односно велигденскиот леб со младо сирење и суво овошје.
Има и торта со афион и слатко украсен леб. На трпезата вообичаени се шунката и сирењето, како и јагнешкото и путер, кое го симболизира „Божјото јагне“, односно Христос.
Првото јајце се сече на онолку парчиња колку што има на масата.
ГРУЗИЈА
Грузијците се весели луѓе кои прават одлично вино и уживаат во него. Добиле некои обичаи од соседните Словени, па и тие на Велигден одат на гробиштата, каде се истураат големи количини вино и се пие со песна и смеа.
Вистински Грузиец, не жали ниту за шише скап шампањ, за да го прослави овој и следниот живот.