Во 1958 година, Белгија го претстави Светскиот саем, кој беше 200-дневна прослава на повоениот социјализам, култура и технолошки напредок.
Сепак, една изложба во тоа време привлече големо внимание. Презентација во живо на мажи, жени и деца од Африка во „природна средина“, изложена за едукација и забава на белите Европејци.
Во 1958 година, Белгија сè уште владееше со Конго, дел од територијата што е околу 80 пати поголема од целата нејзина држава.
View this post on Instagram
Централна Африка богата со руда не беше само економски исплатлива, туку и гордост на земјата, мала европска земја во сенката на Велика Британија и Франција.
„Експо 58“ беше шанса за белгиските политичари да покажат посебни врски со Конго. Во подножјето на Атомиум, структура што одговарала на Ајфеловата кула, а како центар на извршување на осум хектари земјиште, била изложена темата на рударството во Конго, неговата уметност, транспорт и земјоделство. Поставката се нарекува Конгоа.
Во три хектари тропски градини, мажи, жени и деца од Конго со денови биле изложени „традиционално“ облечени зад бамбусовата ограда.
„Човечката зоолошка градина“ не била новина на Запад и редовно се одржувала на почетокот на 20 век во Лондон, Париз, Осло и Хамбург.
Во Њујорк, во 1906 година, еден млад Конгоанец со наострени заби добил „дом“ во една мајмунска куќа, во зоолошката градина во Бронкс.
Во летото 1897 година, белгискиот крал Леополд II увезол 267 луѓе од Конго во Брисел за да бидат изложени околу неговата колонијална палата во Тервурен.
View this post on Instagram
Тие веслале со кануа на Кралското езеро, а 1,3 милиони Белгијци ги гледале како одат по мостовите со јаже. Летото било многу студено, па седум лица од Конго умреле од пневмонија и грип, а нивните тела биле погребани во необележана масовна гробница на локалните гробишта.
Сепак, популарноста на „човечката зоолошка градина“ била толку голема што била основана постојана изложба.
Првично бил наречен Музеј на Конго, а наскоро бил преименуван во Кралски музеј на Централна Африка.
Изложбата од 1958 година била помала, но со слична содржина. Било поставено „типично“ село во кое Конгоанците ги поминувале деновите правејќи ги своите занаети и правејќи колиби, додека бели мажи и жени ги гледале од работ на оградата.
– Ако не реагираа, фрлаа пари или банани преку оградата – напиша еден новинар за набљудувачите, пишува британски „Гардијан“.
Конгоанците биле меѓу 598 лица донесени од Африка за саемот. Сместени во зграда изолирана од саемот од каде што биле донесени, се пожалиле на лошо сместување и строги ограничувања, но и злоупотреби на саемот.
До јули, уметниците и занаетчиите од Конго и нивните семејства повеќе не можеле да издржат, а некои се вратиле дома.
Човечката зоолошка градина, како што ја нарекуваат Конгоанците, била затворена, додека остатокот од саемот продолжил да работи.
Вакво нешто никогаш повеќе не е организирано, а следната година Конго ја освои независноста.