Интересни факти за лисиците кои не сте ги знаеле

Сподели со своите пријатели

Лисицата е едно од најпопуларните животни во светот. Сепак, малку луѓе знаат колку е мудра.

Loading...

Многу истражувачи се обидуваат на многу начини да следат и да откријат како лисиците живеат беспрекорно меѓу луѓето, а понекогаш и може да се приближат.

Лисицата (Вулпини) е името на многу животни од семејството на кучиња кои се најраспространетите копнени цицачи во светот.

И покрај ова, повеќето луѓе сè уште знаат многу малку за лисиците, што може да биде причината зошто се прогонувани и ловени низ историјата, и за нивното крзно и за стравот од нив.

Но, ако ги запознаеме малку подобро, можеме да бидеме сигурни дека овие прекрасни суштества се различни од она што научивме за нив како дете.

 

 

Loading...

Тие се грижливи родители, разгирани и често пријателски животни.

Еве пет интересни факти за лисиците:

1. Лисиците го користат магнетното поле на Земјата

Како насочени проектили, лисицата го користи магнетното поле на Земјата. Други животни, како птици, ајкули и желки, исто така го користат магнетно поле за навигација, но лисицата е првото животно (за кое знаеме) што го користи истото за да фати плен.

Според новит енаучниц истражувања, лисицата може да го види магнетно поле на Земјата како „затемнетен круг“ во очите што се затемнува кога се насочува кон север. Кога сенката и звук на плен се усогласуваат, лисицата ја знае точната насока во која ќе тргне пленот.

 

 

Loading...

2. Иако се класифицирани како кучиња, тие имаат многу заедничко со мачките

И покрај тоа што се класифицирани како вид куче, лисиците се многу повеќе како мачки отколку кучиња.

Нивните зеници се како на мачките, поради што имаат одличен ноќен вид. Многу лисици се одлични алпинисти, а некои дури спијат во дрвја.

Лисиците ловат на сличен начин како мачките. Тие го демнат пленот, а потоа одеднаш го напаѓаат.

Нивното движење е многу елегантно, слично на мачките, и имаат исклучително чувствителни мустаќи кои им помагаат да одржат рамнотежа (исто како и мачките).

 

 

Loading...

3. Лисиците сакаат да се дружат со други животни

Лисиците се природно дружељубиви животни. Како такви, тие повремено им приоѓаат на други животни, дури и на оние што во одредени околности би можеле да бидат нивниот непријател.

Постојат бројни случаи на лисици кои се дружат со кучиња или мачки, а честопати лисицата е таа што пристапува прва на друго животно.

Неодамнешните истражувања покажаа дека еден од првите животински видови кои се дружеле со лисици биле луѓето. Пронајдени се 16.500 години стари гробишта во северен Јордан, во кои се пронајдени остатоци од возрасен човек и неговиот придружник лисица.

Со оглед на тоа што гробот е постар околу 4000 години од првиот гроб каде што биле пронајдени маж и куче заедно, лисиците можеби биле наши пријатели уште пред сивиот волк (денешно домашно куче).

 

Loading...

 

4. Тие сакаат да се играат

Лисиците сакаат да се играат. Тие се играат едни со други, но исто така и со други животни. Една од нивните омилени играчки се топките, но бидејќи е тешко да се најде совршена топка во дивината, лисиците честопати знаат да украдат една од теренот за голф.

Една лисица во Швајцарија се опседнала со крадење топки што дури и играчите не можеле да ја исплашат. Во друг случај, лисица крадела француска топка од куглана секоја вечер, а толку сакала да се игра со нив што го игнорирала кокошарникот во близина.

Loading...

 

 

5. Лисиците се грижливи родители

Лисиците се репродуцираат еднаш годишно, при што женката раѓа едно до 11 лисици (просечно шест), кои се раѓаат слепи и не ги отвораат очите до деветтиот ден по раѓањето.

Loading...

За тоа време тие остануваат со женката која не ги остава од вид, додека мажјакот носи храна. Тие живеат со нивните родители сè додека не наполнат седум месеци.

Лисицата ги штити своите малечки со изненадувачка лојалност, а тоа се потврдува со пример што неодамна се случи во Англија. Поточно, едно младенче од лисица било заробено 2 недели, но преживеало затоа што неговата мајка му носела храна секој ден.

 

Leave a Reply