На југот на Бразил се наоѓа крајбрежниот град Гуапари, кој е познат по плажите со бел песок, кои ги посетуваат многу туристи и покрај тоа што песокот е радиоактивен. За се е „виновна“ докторката Силва Мело, која во 1972 година тврдела дека „тркалањето“ во песокот благотворно ќе влијае на болестите како артритис и рак.
Гуапари е популарен и кај туристите, но и кај локалното население кое инвестира во куќички и куќи на море. И сето тоа и покрај тоа што нејзините плажи се радиоактивен песок.
Ова не е необичен феномен на бразилските плажи кои се протегаат долж Атлантикот северно од Рио де Жанеиро, но тие не се познати како оваа. Иако многумина го мислат терминот „радиоактивни“ како катастрофи како Чернобил, треба да се потсети дека има големи нијанси и дека секое зрачење не е резултат на човечко дејство. Значи, за што всушност станува збор?
Уште на крајот на 19 век, австрискиот научник Карл Оер забележал дека песокот од овие плажи содржи моназит, фосфатен минерал кој вклучува радиоактивен ураниум и ториум. Инаку, рудниците за моназит беа еден од носителите на бразилската индустрија пред Втората светска војна, по што рударството го презедоа Австралија и Јужна Африка.
Сите би помислиле дека поради радиоактивниот песок овде нема ниту туристи, ниту капачи. Всушност, ситуацијата е обратна, а за се е виновна д-р Силва Мело, која во 1972 година ги поттикна луѓето да легнат во песокот или дури да се закопаат во него. Таа тврдела дека природното зрачење може да има корисен ефект врз болести како што се артритис и рак.
Не им требало долго време на илјадници туристи да се соберат на песокот како среќни деца. Вработените во бразилската нуклеарна агенција биле изненадени од оваа случување.
Кога плажата станала хит кој се рекламира дури и во бразилските реклами, тие почнаа да ги молат луѓето да не се задржуваат долго на плажата бидејќи гама зрачењето може да навлезе во телото и да предизвика рак. Тие тогаш предложија да се отстрани песокот со висока концентрација на моназит, а трошоците за отстранување ќе се надоместат со продажба на минерали.
Засега се е како порано: доаѓаат туристи и се тркалаат по песокот.
Ден или два поминати овде се сметаат за релативно безбедни, но секоја посета е дефинитивно на ваш сопствен ризик.