„Пред да дојдам од Сирија во Германија, не знаев дека ќе биде толку тешко. Едноставно не знаев. Знаете, ние сме мажи, а мажите не се навикнати да одгледуваат деца“, вели Мохамед.
Овој Сириец живее сам во Германија со својот деветгодишен син, кој страда од церебрална атрофија, пишува ДВ.
Планот еден ден да ги донесе сопругата и двете ќерки веројатно нема да се оствари.
Имено, коалицискиот договор на новата германска влада, која ја сочинуваат ЦДУ/ЦСУ и СПД, предвидува дека семејното обединување за лица со супсидијарна заштита ќе биде суспендирано две години.
Мохамед, кој не сака неговото презиме да биде објавено, припаѓа на група од 351.400 луѓе во Германија кои имаат помошен статус, од кои повеќето доаѓаат од Сирија.
Оваа класификација се однесува на лица кои не ги исполнуваат специфичните критериуми за статус на бегалец според Женевската конвенција, но кои во својата матична земја се соочуваат со опасност, смртна казна, тортура, нечовечки или понижувачки третман или произволно насилство во контекст на вооружен конфликт.
Министер: Граѓаните очекуваат промена во политиката во врска со миграцијата
Од 2024 година, бегалците со статус на супсидијарна заштита во Германија ќе добијат дозвола за престој во траење од три години.
Им е дозволено да работат и да го остварат правото на социјална помош.
Сепак, иако барателите на азил и признатите бегалци имаат право да ги доведат сопружниците и децата под 18 години, ова право не се однесува на лицата со супсидијарна заштита.
Германскиот министер за внатрешни работи Александар Добриндт вели дека граѓаните очекуваат промена во миграциската политика, што вклучува и укинување на правото на семејно обединување во одредени случаи.
Според новиот министер, способноста на една земја да ги интегрира новодојденците има свои граници и затоа мора да се преземат мерки.
Градовите и општините низ целата земја се веќе, вели тој, на работ на своите капацитети.
Прашањето за семејно обединување на лица со супсидијарна заштита е предмет на политичка дебата во Германија со години.
Во 2015 година, владата, предводена од тогашната канцеларка Ангела Меркел, им овозможи на сопружниците, децата и родителите на лицата со супсидијарна заштита право на семејно обединување.
Сепак, тоа право беше укинато веќе во 2016 година, по само една година.
Организациите за човекови права и некои адвокати ги критикуваат мерките
Од 2018 година, на лицата со супсидијарна заштита повторно им е дозволено семејно обединување, но владата го ограничува бројот на издадени визи на максимум 1.000 месечно, со долги листи на чекање и досадни бирократски процедури.
Во текот на 2024 година, издадени се околу 12.000 визи за членови на семејства на лица со овој статус.
Организациите за човекови права, како што е „Про Азил“, ги критикуваат овие мерки и предупредуваат дека разделувањето на семејствата претставува огромен психолошки товар за засегнатите, што влијае и на процесот на интеграција и на појавата на нерегуларна миграција.
Без легален пат за повторно обединување со деца, родители или сопружници, некои луѓе избираат да прават ризични, честопати небезбедни патувања за да им се придружат на членовите на семејството во Германија.
Некои адвокати сметаат дека директивата на ЕУ за семејно обединување не се однесува на лица со супсидијарна заштита, бидејќи е донесена пред да се дефинира овој статус.
Сепак, законодавецот е сè уште должен да го почитува членот 6 од германскиот Устав („Бракот и семејството се под посебна заштита“), како и Европската конвенција за човекови права, која Германија ја ратификуваше, а која го гарантира правото на семеен живот.
Процесите траат долго време
Сепак, едно важно ограничување беше препознаено дури и на највисоко ниво.
Германскиот Сојузен уставен суд донесе пресуда, која беше прифатена и од Европскиот суд за човекови права.
„Доколку постои алтернатива за семеен живот во друга земја, особено во земјата на потекло, тогаш нема автоматско право на семејно обединување во Германија“, изјави за ДВ Томас Грос, експерт за германско и европско право на Универзитетот во Оснабрик.
Сојузниот уставен суд на Германија на крајот ќе треба да одлучи дали е законски дозволено да се прекине спојувањето за лица со супсидијарна заштита.
Томас Грос претпоставува дека ќе бидат потребни години. Неодамнешна студија покажа дека процесот на добивање визи за членовите на семејството во германските амбасади веќе трае помеѓу шест месеци и повеќе од две години.
„Државата треба да му помогне на моето семејство“
„Не е како некој да оди во амбасадата и утре да се качи на авион за Германија. Тоа е сложен и често долготраен процес. Понекогаш се потребни ДНК тестови, понекогаш амбасадата е многу далеку или во друга земја. За многу луѓе, овие пречки се толку големи што е практично невозможно да се надминат“, вели Грос.
Визата на Мохамед, која ја има врз основа на супсидијарна заштита, важи уште една година. Неговата интеграција е тешка, бидејќи тој практично е 24-часовен негувател на својот син, кој редовно мора да оди во болница.
„Државата треба да му помогне на моето семејство да дојде тука, ова е извонредна хуманитарна ситуација. Како можам да го издржам ова?“ прашува Мухамед.