Стравот од ненадејно вооружување на Германија се појавува кај европската јавност, бидејќи сеќавањата на трагичната европска историја во двете светски војни се уште се силни, но се поставува и прашањето што ќе се случи ако крајната десница успее да ја освои власта во воено моќна Германија.
Крајнодесничарската партија АфД веќе стана втора најмоќна партија во Бундестагот, германскиот парламент, а некои медиуми во ЕУ, како што е шпанскиот весник „Периодико“, веќе го поставуваат тоа прашање во насловот на анализата „Кајзер, Хитлер и стравот од германско вооружување“.
Медиумите и аналитичарите во смирувачки рецензии истакнуваат дека германскиот канцелар Фридрих Мерц јасно стави до знаење дека предвидените десетици и стотици милијарди евра за германската армија значат дека таа ќе стане главна европска конвенционална сила и во силен сојуз со нуклеарните европски сили Франција и Велика Британија како ‘рбет на „стратешката автономија“ и европски столб на НАТО.
Мерц јасно стави до знаење дека сака да ја претвори Германија во многу помоќна сила во светот.
Но, исто така, да се извлече земјата од веќе долгата економска стагнација, па дури и рецесија, со инвестирање огромни буџетски средства во воената индустрија, а особено во врвната технологија, што некои американски коментатори ја нарекоа „милитаристички кејнзијанизам“.
Впрочем, ова е основата на францускиот план за инвестирање огромни буџетски пари во зајакнување на воената индустрија, особено ракети, беспилотни летала и кибертехнологија како основа на модерните војни, како што покажа војната во Украина.
Некои коментатори исто така прашуваат каде владите во Париз и Берлин ќе ги најдат тие огромни милијарди евра, а заклучокот е дека буџетските дефицити и јавните долгови неизбежно ќе растат.
Некои весници не можеа, а да не забележат дека оваа голема иницијатива за зајакнување на германските и европските воени сили се совпадна и со стогодишнината од објавувањето на првиот том од воено-подбуцнувачкото антисемитско и злобно дело на Хитлер, исполнето со омраза кон демократските вредности „Мојата борба“.
Меѓу германските аналитичари постојат и различни ставови за вооружувањето на Германија во големи размери, на пример, истакнатиот Волфганг Муншау во „Евроинтелигенција“ многу самокритички вели дека „одбраната на Германија е оксиморон“, со што се контрадикторува себеси.
Мунхау смета дека „ремилитаризацијата под Мерц ќе биде осудена на неуспех, не затоа што е погрешна во принцип, туку поради начинот на кој се спроведува“.
Аналитичарот на „Евроинтелигенција“ додава дека „старата шега за европската интеграција е дека единственото нешто полошо од тоа што Германците не ја водат Европа е што Германците ја водат Европа“.
И, како што велат, „најуспешните работи што ги направила Европската Унија, на пример единствениот пазар или Ербас, биле проекти во кои Германија учествувала, но не ги водеше“.
Порталот „Дојче Веле“ предупредува, по повод стогодишнината од објавувањето на „Мојата борба“, дека „Адолф Хитлер сè уште е „жив“, барем на Интернет: насекаде фотографии од Хитлер, свастики, „циг хајл““.
„Насекаде, антисемитите, расистите, теоретичарите на заговор, противниците на демократијата и следбениците на Хитлер ги шират своите идеолошки отрови – во Германија, Европа, САД, Латинска Америка, Блискиот Исток, Индија“, објавува „Дојче веле“.
Шпанскиот весник „Периодико“ го поставува прашањето „што ќе се случи ако Мерц успее да ја направи Германија главна воена сила во ЕУ, а екстремната десница да добие моќ во иднина?“.
„Загрижувачки е“, смета овој весник, „што Германија повторно се обложува на одвраќање со воена сила во однос на дијалогот“.
Но, тој ги цитира и зборовите на Мерц дека „живееме во свет каде што некои сакаат да го нарушат редот со воени средства… мора да можеме да се одбраниме од таму“.