Украинскиот претседател Володимир Зеленски ја обвини Северна Кореја дека почнала да ѝ помага на Русија не само со оружје, туку и со испраќање војници во војната во Украина.
„Гледаме дека сојузот меѓу Русија и Северна Кореја се зајакнува. Веќе не се работи само за снабдување со оружје, туку и за префрлање на луѓе од Северна Кореја до воените сили на окупаторот“, рече Зеленски во видео-обраќањето во неделата, 13 октомври 2024 година.
Северна Кореја отворено ја поддржува Русија во тековната војна во Украина, но негираше дека и снабдувала оружје на Москва.
Во последните недели, украинските и јужнокорејските власти тврдеа дека Северна Кореја почнала да испраќа луѓе во воената зона.
Кремљ ги нарече овие тврдења лажни.
Повикувајќи се на извори од украинското разузнавање, украински Интерфакс и Киев Пост објавија дека на 3 октомври шест севернокорејски воени офицери биле убиени, а тројца биле ранети во украински ракетен напад на полигон во Донбас, регион во источна Украина под руска контрола.
Според истите извори, група офицери од Северна Кореја оделе таму за да се сретнат со нивните руски колеги „за размена на искуства“.
Украинската разузнавачка служба минатата година објави дека мал контингент војници од Северна Кореја, особено инженерска единица, пристигнал на окупирана украинска територија.
Има ли вистина во овие наводи?
Јужнокорејскиот министер за одбрана Ким Џонг-хјунг на 8 октомври 2024 година рече дека „постои голема можност“ Северна Кореја да испрати војници да ѝ помогне на Русија во Украина.
Тој исто така рече дека наводите за смртта на севернокорејските офицери во Донбас „најверојатно се вистинити“.
„Откако Русија и Северна Кореја постигнаа договор сличен на воен сојуз, можноста за испраќање војници на фронтот стана многу веројатна“, изјави тој за јужнокорејскиот весник Јонхап, мислејќи на Договорот за сеопфатно стратешко партнерство потпишан од севернокорејскиот лидер Ким Џонг. -ун во јуни оваа година и рускиот претседател Владимир Путин.
Извештаите за наводно учество на севернокорејски трупи во Украина за поддршка на Русија се појавија и во минатото.
Во септември 2023 година, Владимир Путин ги нарече таквите извештаи „целосна глупост“ – кога се сретна со Ким Џонг Ун во рускиот вселенски центар Восточни.
Во јуни 2024 година, кога Путин потпиша договор со Ким Џонг Ун, кој вклучуваше заедничка одбранбена клаузула, тој беше прашан за можноста за испраќање севернокорејски војници во Украина.
„Никого не прашуваме за тоа, и никој не ни го понудил“, одговори рускиот претседател.
Зајакнување на соработката меѓу Москва и Пјонгјанг
Ниту Москва ниту Пјонгјанг не ја кријат својата се поизразена воена соработка.
Во јули 2023 година, тогашниот руски министер за одбрана Сергеј Шојгу го посети Пјонгјанг, главниот град на Северна Кореја, за да ги „зајакне воените врски“, според руските државни медиуми.
Потоа следеше посетата на Ким Џонг Ун на рускиот Далечен Исток во септември.
Истиот месец, во обраќањето на годишната сесија на Генералното собрание на ОН, јужнокорејскиот претседател Јун Сук-Јол спомена можно севернокорејско снабдување со оружје за Русија во замена за руска воена технологија.
На 16 октомври 2023 година, Британскиот кралски институт за одбранбени студии објави извештај за муницијата што Северна Кореја ја испраќа во Русија во огромни количини.
Објавени се и сателитски снимки кои ја лоцирале муницијата.
Портпаролот на Кремљ, Дмитриј Песков, ги отфрли овие информации.
„Тоа не е британско разузнавање, тоа е американско разузнавање. Сите тие постојано известуваат за тоа, а не прикачуваат никакви докази“, рече Песков.
Но, веќе на крајот на 2023 година беа забележани техничките карактеристики на севернокорејските гранати и мини што ги користат руските единици во Украина, а за нив се разговараше во руските воени кругови (рејтингот беше главно лош).
Во јануари 2024 година, портпаролот на Советот за национална безбедност на САД, Џон Кирби, рече дека Русија набавила балистички ракети од Северна Кореја и веќе ги користела против Украина.
Набргу по посетата на Путин на Северна Кореја. Во рускиот печат се појавија извештаи за плановите на Пјонгјанг да испрати единици од воени инженери и градежни работници во Украина.
Според извор цитиран од јужнокорејската телевизиска компанија ТВ Чосун, како и од Американскиот институт за воени студии, севернокорејската армија има „десет инженерски бригади, од кои три или четири би можеле да бидат префрлени во Русија“.
За ова Пјонгјанг може да добие и до 115 милиони долари годишно од Москва, тврди ТВ Чосун.
„Не знам за што се работи“, рече Песков како одговор на извештајот.
И на почетокот на јуни, севернокорејската државна новинска агенција КЦНА објави дека севернокорејската елитна воена делегација заминала во Русија на обука.
Делегацијата беше предводена од претседателот на Воениот универзитет Ким Ил Сунг, Ким Геум Чол, во она што беше прва воена размена меѓу двете земји откако нивните лидери потпишаа пакт со кој се обврзаа на поблиска воена соработка, според КЦНА.
Како одговор на барањето на новинарот да се разјасни целта на посетата на севернокорејската делегација, Песков предложи да се обратат до руското Министерство за одбрана.
Што знаеме за војската на Северна Кореја?
Како и самата Северна Кореја, нејзината војска е многу затворен систем, малку се знае за неговиот состав, а проценките за нејзината борбена способност се контроверзни.
Главната работа што ја издвојува се нејзините бројки.
Во земјата има регрутација за сите, дури и за жени, што подразбира отслужување од три до 10 години, во зависност од единицата.
Според Меѓународниот институт за стратешки студии, во 2018 година вооружените сили на Северна Кореја беа четврти по големина вооружени сили во светот – со околу 1,2 милиони луѓе кои служат во нив.
Андреј Губин, експерт од рускиот институт за стратешки студии, изразува резерви кон тие бројки, сметајќи ги за превисоки.
„Во моментов, бројот на членовите на Корејската народна армија веројатно не е повеќе од 850.000, а има проценки за 650.000 регрути во борбените единици“, пишува тој во написот за воениот потенцијал на Северна Кореја.
Исто така, го нагласува огромниот мобилизациски потенцијал на нејзината армија.
„Во резерва има најмалку четири милиони луѓе, а вкупните ресурси за мобилизација се 6,2 милиони луѓе.
Во Северна Кореја има и многу паравоени групи – таканаречени народни милиции.
„Паравоените формации ја вклучуваат Работничката и селанската Црвена гарда (високи резервисти) – околу 1,5 милиони луѓе, Младинската црвена гарда – 700.000 луѓе (средношколци) и трупите на Министерството за јавна безбедност и државна безбедност – 30.000 луѓе.
Можеби изгледа дека Северна Кореја, која е под санкции, има очајна потреба од додаток во буџетот и има огромен број луѓе под воена обука, нема да има проблем да испрати некои војници да му помогнат на еден од своите нови сојузници.
Но, не е сè толку едноставно.
Невозможно е да се сокријат
Севернокорејската армија е заснована на советски модел и користи советска воена технологија, но, за разлика од руската армија, нема искуство во вистинска борба.
Без нејзината главна сила – моторизираната пешадиска единица – не е јасно каква улога би можела да има во војната во Украина и дали би можела да дејствува додека нејзините трупи се обучуваат, независно од работата на големите, механизирани единици.
Но, токму тоа е тактиката што не функционира во Украина: руската армија веќе неколку пати имаше можност да се увери во тоа и се обидува поретко да напаѓа со тенковски колони.
Дали можат да работат во помали групи?
Ова би барало сосема поинакво ниво на координација и интеракција – и, во најмала рака, отсуство на јазична бариера.
Во двата случаи, загубите се неизбежни и овој фактор може да стане критичен.
Би било невозможно да се сокрие учеството на Пјонгјанг во руската воена кампања.
Голем број убиени или заробени севернокорејски војници, што Украина сигурно ќе ги открие, ќе ја поткопа севернокорејската слика на непобедливост поттикната од севернокорејската државна пропаганда.
„Сосема друга работа е емпириски да се тестира борбениот дух и подготвеноста за жртвување во време на мир; Примерите на личен херојство на регрутите од историјата на Корејската војна 1950-1953 не се доволни како доказ“, пишува Андреј Губин.
Губењето на контролата над воениот персонал, исто така, претставува одредена опасност за севернокорејското раководство доколку тие не дејствуваат како посебни единици, туку како дел од руските единици.
И покрај сојузот меѓу двете земји, идеологиите на руското и севернокорејското раководство значително се разликуваат.
Ефтина работна сила
Сите овие фактори не значат дека треба да се отпише евентуалното учество на севернокорејската армија во руската војна во Украина.
На Пјонгјанг му требаат пари и технологија, додека на Москва ѝ се потребни војници и муниција, а двете страни се заинтересирани за развој на воената соработка.
Долги години, севернокорејската армија служеше како евтина работна сила – многу од нејзините единици беа слични на советски градежен баталјон.
Воените експерти често даваат високи оценки за квалитетот на одбранбените структури изградени од севернокорејски инженери и градежни единици.
Веројатно таквите единици ќе имаат корист за руската армија.
Тие можат да бидат лоцирани во позадина и да се користат за изградба на воена инфраструктура, како што се подземни складишта и утврдувања, патишта и мостови.
Со замена на задните единици со севернокорејски, руската команда би добила дополнителен персонал кој би можел да биде испратен на линијата на фронтот.