Терористичкиот напад во Дагестан, во кој во неделата вечерта беа убиени најмалку 20 лица во серија координирани престрелки на крајниот југ на Русија, покрена непријатни прашања за нејзините разузнавачки и безбедносни служби.
Си-Ен-Ен се повикува на извештаи од Русија – дека на свештеникот му било пресечено грлото, дека биле земени заложници, а меѓу петте напаѓачи имало и синови на локален функционер и ММА борец.
На видеата од Махачкала се гледа како полицијата брза низ улиците на градот. Полициските жртви се поголеми од цивилните.
Москва, потсетува Си-Ен-Ен, со децении се обидува да ја задржи контролата врз „разјарениот исламистички екстремизам што беше поттикнат низ Северен Кавказ со години на брутално потиснување и сиромаштија“.
Понекогаш тоа е преку брутална сила, други преку селективно објавување информации. Но, ниту еден не го реши проблемот.
Нападот – речиси три месеци откако вооружени напаѓачи упаднаа во салата Крокус во Москва, убивајќи 133 луѓе – го додава непријатниот факт дека исламистичката закана метастазира во Русија, како и ширум светот, и дека следната, помлада генерација ја има истата омраза кон минатото и сегашноста на Кремљ.
Останува да се види каков ќе биде одговорот на Москва.
Високиот број на загинати меѓу полицијата укажува на тоа дека тие биле или сериозно нападнати или наишле на жесток отпор кога интервенирале.
Поради војната во Украина, многу полицајци се испратени на фронтот и полициските единици се исцрпени.
Но, тоа е особено лошо во Дагестан, каде што избувнаа протести во претходните месеци од војната, бидејќи нивните синови беа непропорционално мобилизирани.
Ова е сиромашен дел од Русија на Каспиското Море, претежно населен со муслимани, каде што војната во Украина, пишува Си-Ен-Ен, остави многу празни места на масата и го поттикна незадоволството против Кремљ и неговите често корумпирани локални претставници.
Си-Ен-Ен пишува дека ако овие синови се вратат дома од бојното поле и се соочат со слаба полиција, тоа би можело да биде критичен проблем за контролата на Кремљ над Дагестан.
Екстремистичкиот исламизам стана проклетство на Русија по сето она што го направи во двете војни во Чеченија.
Владимир Путин дојде на власт во 1999 година и вети дека ќе ги избрише екстремистите кои стојат зад бомбашките напади на станови во Москва.
Чеченските сепаратистички милитанти како Шамил Басаев (убиен во 2006 година) станаа порадикални во нивната идеологија додека московските кампањи за „чистење“ беснееја низ селата на Чеченија во раните 2000-ти, честопати убивајќи по случаен избор мажи на воена возраст.
Во текот на следните години, потсетува Си-Ен-Ен, милитантите би дошле до уште поодвратни длабочини, а безбедносните сили би одговарале без ограничување.
Нападите врз христијаните во Дагестан во неделата го отсликуваат најстрашното злосторство на милитантите – опсадата на училиштето во Беслан во 2004 година, која погоди област населена со православни христијани и уби повеќе од 300 луѓе, повеќето деца.
Одговорот на локалните безбедносни сили тогаш беше слаб, сè додека не пристигнаа специјалните сили и храбро ја прекинаа опсадата, претрпувајќи големи загуби во своите редови.
Рускиот претседател Владимир Путин тајно влетал во областа за да ги види ранетите во болница во сред ноќ.
Беслан беше манифестација на раната што вети дека ќе ја залечи кога ќе дојде на власт.
Како и сега, тогаш не успеа и не сакаше да се фотографира како гледа во неговиот колосален неуспех.
Чеченските војни го запалија целиот регион
Зад терористичкиот напад во Беслан се протегала комплицирана историја која зборувала за тоа како чеченските војни го запалиле целиот регион.
Тие главно не беа Чеченци, туку од блиската Ингушетија, уште еден руски регион погоден од бруталната војна против екстремизмот и сепаратистите.
Нивната одлука да го сторат ова неискажливо злосторство – да стават експлозив во кошаркарски обрачи над главите на децата во салата на првиот училишен ден – произлегува, велат тие, од бруталноста на која биле сведоци.
Репортер на CNN го интервјуираше единствениот преживеан татко на вооружен маж од Беслан во 2004 година, во зафрлено село во чеченските ридови.
„Тоа е како што рече Ленин. Има бело и има црвено. Секогаш било, и секогаш ќе биде“, му рекол тој.
Неговата поента: има две страни во оваа дива војна и тие се непомирливи.
Една деценија подоцна, Северен Кавказ повторно се најде во фокусот кога двајца поранешни жители извршија бомбашки напад во Бостон во 2013 година.
Нивниот чин немаше многу врска со дагестанскиот екстремизам.
Повеќето извештаи сугерираат дека постариот брат се обидел да им пријде на локалните џихадисти и со недели се вртел околу Махачкала, надевајќи се дека ќе добие покана.
Но, тогаш дагестанските екстремисти беа крајно селективни. Од регрутите се очекува да седат во изолација со месеци, без употреба на мобилни телефони или друг контакт, пред да бидат прифатени од џихадистите на обука во густите локални шуми и во редовите на посветени милитанти, желни да одземат невини животи, пишува Си-Ен-Ен.
Внимателноста беше нуспроизвод на пресметката на Москва. Надзорот беше сеприсутен.
Полицијата не ризикувала при испрашувањето на осомничените.
Честопати домот на потенцијалниот милитант би бил опколен, на неговото семејство би му било дозволено да си замине, а потоа би се извршила рација, со мала можност милитантот да се предаде.
Тоа беше пред повеќе од 10 години.
Ништо не е подобрено оттогаш, а на помладата генерација застрашувачката пропаганда на пропаднатиот калифат на ИСИС од 2014 година ги разгорува нивните фантазии.
Уште посилна е пропагандата и брендирањето на ИСИС-К, растечкиот блискоисточен огранок на групата во Јужна и Централна Азија.
Но, сè уште е истиот проблем со кој се соочи Путин кога се прикраде во Беслан во 2004 година.
Екстремистичка манифестација на гнев во осиромашен, потиснат и експлоатиран сателитски регион.
Ужас што Кремљ мислеше дека може да го победи, но беше само нагласен од неговата бруталност.
Место за кое Москва малку се грижи, но никогаш нема да дозволи да се отцепи.
Бесна рана за Кремљ и потсетување како Путин дојде на власт, но и кои се неговите граници, заклучува новинарот на Си-Ен-Ен.