Иако податоците денес велат дека најмалку 70 луѓе ги почувствувале последиците од двете атомски бомби фрлени врз Јапонија во 1945 година, Цутому Јамагучи е единствениот кому владата официјално му призна дека ги преживеал страшните настани и од Херишима и од Нагасаки.
Додека тој бил жив, го нарекувале „човек наречен среќа“. Односно ако за среќа може да се нарече дека преживеал не една, туку дури две атомски бомби!
Првата атомска бомба
Цутому Јамугчи живеел и работел во Нагасаки, но летото 1945 година заминал на тримесечно службено патување во Хирошима.
На 6 август, тој се подготвувал да го напушти градот со двајца колеги и бил на пат кон железничката станица кога сфатил дека ги заборавил документите што му се потребни за да патува од еден град во друг за време на војната.
Така, тој се вратил на своето работно место и бил во јавен превоз во 8.15 часот, кога американскиот бомбардер Е-Ено Гај го испуштил својот смртоносен товар некаде во облаците над него.
Јамагучи подоцна рекол дека го слушнал авионот, но дека не обрнувал внимание на тоа. На крајот на краиштата, имало војна и бомбардери постојано летале над Јапонија. И тогаш се случила експлозијата и се што виде Јамагучи била светлината.
Јамагучи бил на само 3 километри од местото каде што експлодирала атомската бомба. Ушните тапанчиња му пукнале од силината, светлината привремено го заслепила, а изворот што следел го остави со тешки изгореници на левата страна на торзото.
– На небото се појави огромен блесок и јас само полетав – рекол подоцна.
Откако се освестил, Јамагучи тргнал да ги бара своите колеги. Се испоставило дека и тие преживеале. Тие ја поминале ноќта заедно во засолниште пред да се вратат дома следниот ден – 320 километри подалеку од Нагасаки.
Уште една атомска бомба
Во Нагасаки, Јамагучи ги залечил раните. Иако неговото семејство го убедувало да лежи, два дена подоцна, тој се појавил на работа во завои. Било тоа околу 11 часот на 9 август 1945 година и тој само им ги раскажувал на своите колеги ужасите што ги претрпел во Хирошима. Никој од нив не можел да поверува дека една бомба може да уништи цел град и тие скептично ја слушале приказната.
И тогаш самите ја почувствувале експлозијата…
Американскиот бомбардер Бокскар ја фрлил атомската бомба „Дебелиот човек“ врз градот во 11:02 часот.
Јамагучи овојпат не бил повреден во експлозијата, но високата температура ги изгорела завоите и повторно ја зафатила неговата чувствителна кожа.
„Мислев дека облак од печурки ме следи од Хирошима“, рекол тој подоцна.
Повеќе од една недела подоцна, тој страдал од висока температура и постојано повраќање.
„Човек наречен среќа“
Семејството на Јамагучи – сопруга и млада ќерка – исто така го преживеле бомбардирањето.
Двојката подоцна добила уште две ќерки. За време на сојузничката окупација на Јапонија, тој работел како преведувач, а подоцна се вработил во Мицубиши, дизајнирајќи танкери за нафта.
Последиците од бомбардирањето ги носел на телото и душата. Не можел повеќе да слуша во левото уво, привремено ја загубил косата, а со години носел завои на чувствителните делови на кожата. Лузните на тие места останале со него до крајот на животот.
Во 1957 година, тој го добил статусот „хибакуш“ („лица погодени од експлозија“) во бомбардирањето на Нагасаки, но дури на 24 март 2009 година, јапонската влада официјално го призна неговото присуство во Хирошима три дена порано.
После тоа, медиумите се заинтересираа за неговата приказна и го нарекоа „Човек наречен среќа“ и „Атомски човек“.
Јамагучи стана јавен противник на употребата на нуклеарно оружје и така остана до староста. Во 1980 -тите, тој напиша книга за неговите искуства, како и книга поезија.
Тој глуми во документарниот филм за „двојни преживеани“ во 2006 година, наречен „Двапати преживеани: двојно атомската бомба во Хирошима и Нагасаки“ во Обединетите нации.
На проекцијата, тој се залагаше за укинување на атомското оружје.
„Причината поради која ја мразам атомската бомба е тоа што го прави за човечкото достоинство“, рече тој во интервјуто при крајот на својот живот.
Во подоцнежните години, Цутому Јамагчи подлегнал на она што во медицината е познато како „зрачење“, вклучувајќи катаракта и акутна леукемија.
Тој починал од рак на желудник на 4 јануари 2010 година на 93 -годишна возраст, а неговата сопруга исто така починала од рак.