Белата куќа сака американската вселенска агенција (НАСА) да развие нова временска зона за Месечината – Координирано лунарно време (CLT).
Времето на ова вселенско тело тече побрзо од она на Земјата поради разликата во неговото гравитационо поле – 58,7 микросекунди секој ден.
Тоа можеби не значи многу, но тие би можеле значително да влијаат на синхронизацијата на вселенските летала.
Американската влада се надева дека новата временска зона ќе им помогне на владата и приватните компании да соработуваат за да стигнат до сателитите на Земјата.
„Оваа клучна теорија за гравитацијата за нашиот универзум има важна последица дека времето тече различно на различни места во вселената.
„Гравитацијата на Месечината е за нијанса послаба, така што времето таму тече поинаку“, објасни Кетрин Хејманс од Кралската шкотска опсерваторија за програмата на Би-Би-Си Радио 4.
Времето на Земјата моментално се мери со илјадници атомски часовници распространети низ планетата.
Тие ја мерат променливата енергетска состојба на атомите и снимаат време до наносекунда.
Да беа на Месечината, за 50 години ќе беа за секунда побрзи.
„Атомскиот часовник на Месечината ќе го пресметува времето поинаку во споредба со Земјата. Нормално е секое тело да има свој ритам“, вели Кевин Когинс, претставник на НАСА.
НАСА не е сама што сака да ја направи лунарната временска зона реалност.
Европската вселенска агенција веќе некое време се обидува да развие нов систем за мерење на времето.
За ова треба да се договорат државите и главното тело, во овој случај Меѓународното биро за тежини и мерки.
Во моментов, Координирано универзално време се користи на Меѓународната вселенска станица, бидејќи е релативно блиску до орбитата на Земјата.
Државите треба да се договорат и за тоа каде започнува новото временско пресметување и до каде ќе се протега.
Америка сака лунарното мерење на времето да биде развиено до 2026 година, кога е планирана нејзината мисија на Месечината.
Артемида Три ќе биде првата мисија што ќе се врати на површината на Месечината по Аполо 17 во 1972 година.
Планот е да слета на јужниот пол на Месечината.
Се верува дека областа содржи значителни количини мраз во кратери кои никогаш не биле допрени од сончевите зраци.
За управување со оваа мисија потребна е голема прецизност, изразена во наносекунди – грешките во навигацијата може да доведат до ризик леталото да влезе во погрешна орбита.
Артемида Три е една од многуте владини мисии, но и приватни компании се приклучија на оваа вселенска трка.
Доколку нема соработка меѓу нив, ќе има потешкотии во комуникацијата меѓу вселенските летала, сателитите и екипажот на Земјата.