Пишува м-р Слободан Томиќ
Денешните предизвици со кои се соочува Србија не се ништо ново – исти сценаристи, ист ракопис, исти методи кои веќе се тестираа на Балканот. Косово беше првата цел, а сега, по сличен модел, се отвора прашањето за Војводина. Тоа е јасен обид на т.н. „длабока држава“ да го дестабилизира Балканот и да го претвори во шаховско поле за сопствените геополитички интереси.
Србија како прва линија на отпорот
Сценариото на дестабилизација започна со бруталното бомбардирање на Србија во 1999 година, оправдано со „човекови права“, но всушност водено од интересите на „длабоката држава“. Како што откри Темпл Кларк, изградбата на воената база „Бондстил“ на Косово беше стратешки проект за контрола на Европа. Цената ја платија обичните луѓе – илјадници Срби, Македонци, Роми и Албанци кои и денес умираат од последиците на осиромашениот ураниум.
Сега, истиот модел се обидуваат да го применат и во Војводина. Политички манипулации, економски притисоци и медиумска пропаганда – ова е алатката на „длабоката држава“. Но, Србија денес е поинаква земја, со лидер кој е подготвен да застане на патот на тие сценарија.
Александар Вучиќ – човекот кој ја врати Србија
Александар Вучиќ е лидер кој ја трансформира Србија од земја на економски колапс во држава со раст, стабилност и иднина. Тој не е само политичар, туку визионер кој знае како да ги препознае предизвиците и да ги претвори во можности. Вучиќ ја отвори Србија кон светот, ги зајакна меѓународните врски, а во исто време го заштити националниот суверенитет.
Со најавата за формирање на „Движење за народот и државата“, Вучиќ испрати порака дека нема да дозволи Србија да биде жртва на истите игри кои доведоа до отцепување на Косово. Ова движење е повик за обединување на народот против локалните и глобалните обиди за дестабилизација.
Ракописот на „длабоката држава“
Кој стои зад овие обиди? „Длабоката држава“ – глобална мрежа на корпорации, медиуми и политички елити кои не признаваат граници и суверенитет. Нивната цел е да ги ослабат државите, да ги поделат народите и да ја уништат секоја независна политика која не се вклопува во нивната агенда.
Сличен ракопис гледавме и во Македонија. „Шарената револуција“ беше сценарио на „длабоката држава“ за уништување на националниот идентитет. Зоран Заев, со поддршка од надворешни актери, ја претвори Македонија во експериментална територија – одземен суверенитет, поделено општество и трајна нестабилност.
Но, Србија и Македонија денес имаат лидери кои знаат како да одговорат на овие предизвици. Христијан Мицкоски, како партнер на Вучиќ, покажува дека е можно да се врати достоинството и суверенитетот, дури и по годините на уништување.
Доналд Трамп и глобалниот баланс
Интересно е прашањето за улогата на Доналд Трамп во овие процеси. За време на својот мандат, Трамп покажа дека го поддржува Вучиќ и го препознава неговиот труд за стабилност на Балканот. Неговата политика „Америка на прво место“ се спротивстави на глобалистичките интереси на „длабоката држава“.
Трамп јасно даде до знаење дека нема намера да поддржува сценарија кои водат до војни и дестабилизација. Но, дали Бајденовата администрација ја продолжува старата политика? Одговорот е јасен ако се погледнат обидите за дестабилизација на Србија.
Балканот како тест за светот
Србија и Балканот денес се тест за иднината на глобалната политика. Вучиќ и Мицкоски се лидери кои ја носат борбата за суверенитет на меѓународно ниво. Нивната борба е пример за тоа како малите земји можат да се спротивстават на големите притисоци.
Заклучок
Александар Вучиќ не е само лидер на Србија – тој е симбол на отпорот против глобалните агенди кои сакаат да го поделат и контролираат Балканот. Неговата борба е борба за достоинството на нацијата, за стабилноста на регионот и за иднината на светот. Србија денес е обединета, силна и подготвена да се соочи со сите предизвици – затоа што има лидер кој знае што сака и како да го оствари тоа.
Пишува м-р Слободан Томиќ