Кинеската влада неодамна соопшти дека некои градови се соочуваат со недостиг на отпад. Да, добро слушнавте – немаат доволно ѓубре. Некои градови дури копаат стари депонии, додека други купуваат отпад од соседни градови.
Но, што се случува? Пред 2010 година, ѓубрето беше огромен проблем во Кина. Со своето масовно население, градовите буквално се давеа во отпад. Две третини од урбаните области беа опкружени со ѓубре, што го загадуваше воздухот и ја загрозуваше подземната вода.
Тогаш, Џоу Сјанг Ван, врвен инженер, предложи смела идеја – да се претвори отпадот во електрична енергија. Наместо да се депонира, Кина започна да испраќа ѓубре во електрани каде високотехнолошки инцинератори го согоруваат чисто, без штетни емисии. Дури и остатокот од пепелта се користи за производство на цемент за патишта.
Резултатот? Нема загадување, нема мирис и нема проблем со депонии.
Денес, Кина има повеќе од 1.100 фабрики за енергија од отпад. Секој тон ѓубре произведува 200–500 киловат-часа електрична енергија и носи 15 до 40 долари по тон. Во моментов, тие согоруваат повеќе од 800.000 тони отпад дневно – повеќе отколку што градовите произведуваат.
Почнаа да купуваат отпад по околу 7 долари по тон само за да ги одржуваат електраните во работа. Отпадот официјално стана вреден ресурс, а Кина сега ја извезува оваа технологија во повеќе од 40 земји.