Спутник 1 беше лансиран во орбитата на 4 октомври 1957 година. Вселенската ера започна со летот на првиот вештачки сателит, изграден од Советскиот Сојуз, а нешто помалку од 70 години подоцна, небото е полно со сателити, од кои некои неконтролирано паѓаат назад на Земјата.
Колку сателити има во вселената во моментов?
Со децении, бројот на лансирани сателити е константен, пишува LiveScience.
Од „Спутник 1“, помеѓу 50 и 100 вселенски летала се лансираат во орбитата годишно.
Ова беше тренд сè до последната деценија, кога се појавија приватни вселенски компании како што е „СпејсИкс“ на Елон Маск, најбогатиот човек во светот.
Од тој момент, бројот на лансирања драматично скокна, и само во 2024 година, по една ракета беше лансирана во вселената на секои 34 часа, а повеќе од 2.800 сателити завршија во орбитата.
Во мај 2025 година, околу Земјата орбитираат приближно 11.700 активни сателити, а повеќето од нив се во ниска орбита, под 2.000 километри надморска височина, изјави за LiveScience Џонатан Мекдауел, астроном во Центарот за астрофизика Харвард-Смитсонијан, кој ги следи сателитите во орбитата од 1989 година.
Ова се активни сателити.
Сепак, вкупниот број на сателити, од кои многу престанаа да работат и чекаат да бидат вратени на Земјата или да бидат подигнати во „орбита на гробиштата“, би можел да достигне и до 14.923, според податоците од Канцеларијата на Обединетите нации (ОН) за вселенски прашања.
Сепак, експертите нагласуваат дека бројот на неактивни сателити е тешко да се следи.
На пример, минатата недела сондата Космос 482 падна назад на Земјата.
Беше лансиран на 31 март 1972 година кон Венера, но не успеа да ја напушти Земјината орбита и остана таму 53 години.
Бројот на активни сателити би можел драматично да се зголеми во наредните години, бидејќи многу компании, како што се „СпејсИкс“ на Елон Маск и „Блу Ориџин“ на Џеф Безос, испраќаат констелации од сателити во орбитата.
Многу астрономи протестираат против овој број сателити во орбитата, бидејќи тие ги заслепуваат радиотелескопите и би можеле да ги оневозможат астрономските истражувања.
– Секој пат кога се лансираат повеќе од овие сателити, со ова ниво на загадување, гледаме сè помалку од небото. Се обидуваме да проучуваме работи како што се емисиите од црните дупки во центарот на галаксиите. Ги разгледуваме некои од најраните галаксии, кои се оддалечени милиони и милиони светлосни години, како и егзопланети. Количината на зрачење ги надминува ограничувањата утврдени од Меѓународната телекомуникациска унија – проф. Џесика Демпси, директорка на Холандскиот институт за радиоастрономија (ASTRON).