Во луксузната сала на Ланкастер Хаус во Лондон, под раскошните скали инспирирани од Версај и на местото каде што Шопен некогаш свирел за кралицата Викторија, овој месец се собраа највисоките британски и европски функционери.
На дневен ред беа прашања за војната во Украина, европската безбедност и, за прв пат по Брегзит, подготовките за британско-европскиот самит, кој ќе се одржи на 19 мај.
Британскиот министер за надворешни работи, Дејвид Лами, го нарече состанокот важен момент, а самитот следната недела се опишува како почеток на нова фаза во односите меѓу Велика Британија и ЕУ.
Потоа премиерот Кир Стармер ќе биде домаќин на раководителите на европските институции и ќе објави нова „стратешка соработка“.
Но, што всушност значи ова за Велика Британија? Дали станува збор за враќање во ЕУ преку задната врата или за обид Брегзит да се направи пофункционален?
Безбедносното партнерство како главна тема
Во центарот на разговорите е безбедносниот договор со ЕУ, за кој се дискутира од 2020 година, но никогаш не е склучен.
Европскиот шеф на дипломатијата, Каја Калас, изјави дека проблемите од минатото се зад нив и дека соработката е неопходна поради глобалните закани.
„Мораме да продолжиме напред со ова партнерство“, рече Калас.
Британската влада тврди дека партнерството нема да го загрози НАТО, туку ќе го надополни, особено во области како што се енергетската безбедност, миграцијата и борбата против криминалот.
Исто така, се предвидува дека британските компании би можеле да имаат корист.
На пример, ако Обединетото Кралство стане дел од европската програма SAFE, ќе има пристап до средства од 150 милијарди евра за безбедносни проекти.
Може ли повторно да се укинат граничните контроли?
Во Велика Британија, интересот за таканаречениот ветеринарен договор, со кој би се отстранил дел од граничните контроли на прехранбените производи.
Министерот Ник Томас-Симондс вели дека целта е да се намалат цените на храната, што беше ветено во изборната манифестација на Лабуристите.
Претприемачката Џулијан Понан, чија компанија извезува вегански грицки, вели дека бирократијата ја спречува да продава во ЕУ.
„Еден вработен дури морал да ги носи примероците во куфер за да не бидат задржани на границата“.
Но, таков договор би значел дека Обединетото Кралство би морало да се усогласи со европските правила за храна и со тоа повторно да се подложи на надзор на европските судови.
Конзервативците го нарекуваат „самит за предавање“, а партијата Реформа на Велика Британија тврди дека Велика Британија повторно се „продава“ на Европа.
Стари конфликти и нова соработка
Иако владата тврди дека не се враќа во царинската унија, единствениот пазар или слободата на движење, противниците на Кир Стармер стравуваат дека овие чекори се вовед во „членство во ЕУ 2.0“.
Некои, од друга страна, веруваат дека Велика Британија не ги користи доволно можностите.
Либералните демократи повикуваат на подлабока трговска соработка и велат дека британските компании „пукаат од фрустрација“ затоа што не можат полесно да соработуваат со ЕУ.
Договорот што им дозволува на европските бродови да ловат риба во британските води истекува следната година.
ЕУ сака продолжување, а британските преговарачи би можеле да го искористат тоа како предност за други отстапки, како што е договор за безбедност.
Сепак, Велика Британија останува зависна од европските пазари за извоз на риба, што му дава на Брисел преговарачка предност. Преговорите, како што се очекува, ќе бидат тешки.
Прагматична соработка
Се повеќе се споменува можноста за воведување програма за размена на млади, која би им овозможила на граѓаните до 30 години да живеат и работат од двете страни на каналот.
Иако владата долго време тврдеше дека такви планови не постојат, тонот сега се менува. Планираната програма би била строго контролирана и нема да вклучува слобода на движење.
Лабуристичката влада вели дека соработката со ЕУ ќе биде прагматична, фокусирана на она што им користи на граѓаните, а не на идеолошки борби.
Професорката Паула Сариџ од британскиот универзитет во Бристол верува дека мнозинството гласачи не се загрижени за легалната имиграција, туку за нелегалните преминувања, како што се оние со мали чамци преку Ламанш.
„Повеќето луѓе немаат ништо против младите луѓе да доаѓаат на работа или на студии“, рече таа.
Премиерот Стармер вели дека Велика Британија нема повторно да се приклучи на царинската унија или на единствениот пазар.
Но, тој сака „да го направи Брегзит функционален“ и да изгради „амбициозен однос со европските партнери“.
За некои тоа е продажба на суверенитет, за други тоа е паметен пресврт.
И самитот во Лондон можеби нема да влезе во историјата како Ватерло, но би можел да означи нов правец на британската политика кон Европа.