Одлуката на американскиот претседател Џо Бајден да ѝ дозволи на Украина да користи американски ракети со долг дострел против Русија следи позната шема.
Белата куќа со месеци одбиваше да го одобри барањето на Украина, стравувајќи од ескалација.
Киев гласно го осудува одбивањето и токму кога се чини дека се е изгубено, администрацијата на Бајден го одобрува барањето.
Барањата на Украина за ХИМАРС, тенкови Абрамс, авиони Ф16 следеа слична шема на одбивање и чекање, па прифаќање, речиси во моментот кога беше предоцна, пишува Си-Ен-Ен.
Дали е предоцна за американските воени тактички ракетни системи или ATACMS да направат разлика ако погодат цели длабоко на руска територија?
Одговорот е сложен и може на некој начин да ја објасни неподготвеноста на администрацијата на Бајден да дозволи такво нешто.
Дали е доцна?
Прво, постои ограничување на износот на ATACMS што може да го добие Украина.
Така, дури и фактот дека Киев може да удри длабоко во Русија – а ATACMS има домет од 100 километри – нема да го промени бојното поле преку ноќ.
Аналитичарите наведоа стотици руски цели во дострелот на овие проектили, откако администрацијата на Бајден очигледно објави дека авионите од руските аеродроми во дострелот ATACMS биле евакуирани понатаму во Русија.
Но, Украина нема да добие доволно ATACMS за да го промени текот на војната.
Второ, Украина беше во можност да навлезе подлабоко во Русија користејќи поевтини дронови од домашно производство.
САД се согласија да помогнат во финансирањето на развојот на овие уреди, кои се чини дека направија хаос околу аеродромите во Москва и низ руската енергетска инфраструктура.
Трето, да се дозволи американски прецизни ракети да напаѓаат подлабоко во Русија е доста провокативно.
Москва сега е прилично слаба воено и веројатно нема да бара отворен конфликт со НАТО или со САД. Но, во одреден момент Кремљ ќе се обиде да спречи такви напади.
Московските разузнавачки служби се обвинети за саботажа на цивилни цели низ Европа, вклучително и неодамнешните извештаи дека во авионите за испорака во Европа биле поставени пакети со експлозив.
Администрацијата на Бајден беше во право кога ја мереше практичната корист од ударите од долг дострел наспроти потенцијалната колатерална штета на цивилите во членките на НАТО, доколку Русија се чувствува принудена некако да возврати.
Значи, не беше толку едноставна одлука како што тврдеа некои во Киев.
Се чини дека главната цел беше да се натера администрацијата на Бајден да се вклучи посилно во војната во Украина – навистина да ги извади ракавиците.
Ескалација како одговор на ескалација
Сепак, Белата куќа сака да нагласи дека распоредувањето на севернокорејските трупи во Курск ја поттикнало нејзината одлука и дека тоа е одговорот на САД на ескалацијата на Москва.
Западните официјални лица забележаа дека севернокорејскиот ангажман значи дека конфликтот во Украина се шири и станува нешто во кое имаат улога индо-пацифичките противници на САД, што ја прави војната малку поглобална за Америка.
Во очите на Бајден ова е ескалација, како одговор на ескалацијата. Но, фактот што толку долго ја одложил дозволата поради извонредната симболика само ја зголемува моќта на одлуката што штотуку ја донел.
Новоизбраниот претседател Доналд Трамп можеби мисли дека може да зборува за мир, но ќе наследи војна во која влогот штотуку стана многу поголем.